Παραδοσιακή Συρτή βυθού: αρματωσιά και τεχνική ψαρέματος
Με τον ερχοµό της άνοιξης, η παραδοσιακή συρτή βυθού, έχει την τιμητική της αφού κορυφώνεται η αποδοτικότητα των τεχνητών δολωµάτων στο βυθό και αυξάνονται σηµαντικά οι πιθανότητες να συναντήσουµε µεγάλα ψάρια σε ρηχά νερά.
Η παραδοσιακή συρτή µε τα µολύβια µοιρασµένα στην αρµατωσιά, δεν είναι απλά ένας τρόπος για να βυθίσουµε τα δολώµατά µας, αλλά και για να τα οδηγήσουµε µε ακρίβεια στο επιθυµητό βάθος. Με ηλεκτρικό µηχανισµό ή στο χέρι – όταν πρόκειται για µικρότερα βάθη-, θα κινηθούµε µε ταχύτητες 2,8-3,2 κόµβους, αναζητώντας τα ψάρια µε το βυθόµετρο. Ψαρεύοντας µε αυτές τις ταχύτητες, έχουµε την ευκαιρία να σαρώσουµε µεγάλες περιοχές.
Τα μολύβια στη συρτή βυθού
Αριθµώντας τα µολύβια, συνυπολογίζοντας τη χρονική καθυστέρηση λόγω απόστασης βάρκας-τεχνητού και φυσικά παρατηρώντας το βυθόµετρο, θα φέρουµε το δόλωµά µας µερικά µέτρα πάνω από τα ψάρια, προκαλώντας τις επιθέσεις τους.
Τα δημοφιλέστερα τεχνητά για τη παραδοσιακή συρτή
Συνήθως χρησιµοποιούµε τεχνητά µε µήκος 11- 18 εκατοστά, αλλά και νωπά δολώµατα όπως η ζαργάνα, τα οποία µπορούν να διατηρήσουν τη πλεύση τους µε αυτές τις ταχύτητες, χωρίς να περιστρέφονται.
Στη συγκεκριµένη τεχνική, είτε τα ψάρια επιτίθενται για να τραφούν, είτε παρακινούµενα από τα χωροκρατικά τους ένστικτα, από τη στιγµή που θα καρφωθούν στις σαλαγκιές µας, δύσκολα θα µπορέσουν να αντιδράσουν. Έτσι, τα ξεψαρίσµατα περιορίζονται σε µεγάλο βαθµό.
Αρματωσιά για συρτή βυθού
Αναφορικά µε την κατασκευή της συρτής, έχουµε πολλές παραλλαγές, στην πετονιά και το νήµα, τις αποστάσεις, αλλά και το βάρος των µολυβιών. Σε γενικές γραµµές, για να πετύχουµε -µε την ίδια ταχύτητα- την ίδια βύθιση ανά µολύβι, θα πρέπει όσο αυξάνουµε το βάρος των µολυβιών, να µικραίνουµε τις αποστάσεις µεταξύ τους.
Για παράδειγµα, εάν χρησιµοποιήσουµε µολύβια των 180 γρ. θα πρέπει να απέχουν µεταξύ τους 9 µέτρα, ενώ µε µολύβια 200 γρ., µόλις 6 µέτρα.
Οι αποστάσεις των µολυβιών είναι πολύ σηµαντικός παράγοντας, αφού θα καθορίσουν τελικά το µήκος της συρτής και την απόσταση των δολωµάτων από τη βάρκα. Τα µολύβια θα πρέπει να έχουν κωνικό σχήµα, µε τη µικρή βάση να κοιτάει τη βάρκα, και τη µεγάλη, το τεχνητό. Προσπαθούµε να εκµεταλλευτούµε το βάρος του µολυβιού, µε τις µικρότερες δυνατές αντιστάσεις από το νερό. Μια πρόταση για την παραδοσιακή συρτή στο χέρι και για βάθη µέχρι 45 µέτρα, φαίνεται στο σχεδιάγραµµα.
Το νούµερο του µολυβιού που κρατάµε στο χέρι, έχει όλες τις πληροφορίες που χρειαζόµαστε. Έτσι, αν για παράδειγµα κρατάµε το νούµερο 15: 15 Χ 2 = 30 µέτρα, είναι το βάθος του τεχνητού µας, 15 Χ 4 = 60 δευτερόλεπτα, η χρονική του καθυστέρηση 15 Χ 6 = 90 µέτρα, η απόστασή του πίσω από τη βάρκα.
Υλικά
Για τη συρτή: πετονιά monofilament διαµέτρου 0,80 mm
Για το παράµαλλο: πετονιά 0,60- 0,70 mm από fluorocarbon
Μολύβια κωνικά των 200 γρ. και ένα µολύβι (ελιά) των 50 γρ. Ανά 5 µολύβια, µπαίνει ένα µεγάλο και ενισχυµένο στριφτάρι. Καλά να περνάτε!
