Παραγάδι: Τι αναζητάμε στο παράμαλλο
Αν και το παραγάδι είναι µία τεχνική που δε χρειάζεται ιδιαίτερα εργαλεία για να κατασκευαστεί, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής στην φιλοσοφία της κατασκευής του. Λογικά λοιπόν, δε θα έπρεπε κάποιος να έχει απορίες όσον αφορά τουλάχιστον στην κατασκευή ενός παραγαδιού.
Έλα όµως που τα πράγµατα δεν είναι έτσι… Θα µπορούσα να σας διαβάζω πάρα πολλά µηνύµατα που παίρνω και έχουν να κάνουν µε το ποια µάρκα πετονιάς χρησιµοποιώ για µάνα ή παράµαλλο και τι αγκίστρια.
Τι νόηµα έχει όµως η µάρκα της πετονιάς, θα αλλάξει κάτι αν βάλουµε την τάδε ή τη δείνα, αν αυτό που κατασκευάζουµε δεν είναι σωστό για τον τόπο που έχουµε επιλέξει να ψαρέψουµε; Ας ξεκαθαρίσουµε λοιπόν τα πράγµατα και ας επικεντρώσουµε λίγο την προσοχή µας σε αυτό που λέγεται παράµαλλο.
Τι θέλουµε από το παράµαλλο του παραγαδιού
Ένα βασικό λάθος που κάνουν πολλοί φίλοι οι οποίοι ασχολούνται µε το παραγάδι (και βέβαια µιλάµε για όσους θέλουν να είναι ενηµερωµένοι πάνω σε αυτό), είναι ότι βρίσκουν µία πετονιά είτε γιατί τους την είπε κάποιος, είτε γιατί τη δοκίµασαν και έβγαλαν καλά ψάρια χωρίς να έχουν απώλειες και θεωρούν πως αυτό είναι το απόλυτο παράµαλλο, µε αποτέλεσµα να µην το αλλάζουν.
Κανένα πρόβληµα. Όµως σε κάθε ψάρεµα που κάνουµε, ζητάµε από το παράµαλλο να έχει τις ίδιες ιδιότητες; ∆εν πρέπει να δούµε που θα καλάρουµε, τι ψάρια ζητάµε, ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες του τόπου, είναι τραγάνα, τροκάδα, φυκιάδα, άσπρα-µαύρα, ξέρα; Και αν το βρούµε, δεν πρέπει να σκεφτούµε για τι ψάρια ρίχνουµε, για σαργούς, για λυθρίνια, για σκαθάρια, για τσιπούρες, για συναγρίδες, φαγκριά, ή για µαύρα.
Πολλές λοιπόν οι παράµετροι, όµως ένας καλός παραγαδιάρης θα πρέπει να ξέρει και να τις αντιµετωπίζει µε το σωστό παράµαλλο.
Τι είναι λοιπόν αυτό που ζητάει από την πετονιά του παράµαλλου ένας παραγαδιάρης; Σίγουρα αντοχή… αντοχή όµως σε τι, στον κόµπο, στα γδαρσίµατα, τον καιρό και την επίδρασή του πάνω του, τι ακριβώς; Θέλουµε ακόµα να είναι το παράµαλλο µαλακό, µέτριο ή σκληρό, να φτιάχνει τον κόµπο πάνω στη µάνα τέλεια, να έχει το σωστό χρώµα, να µη φαίνεται, να κάνει όµορφο κόµπο πάνω στο κοτσάνι του αγκιστριού.
Πώς όµως πιστεύετε πως όλα αυτά συνδυάζονται µεταξύ τους, ώστε να πει κάποιος «βρήκα το απόλυτο παράµαλλο»;
Πριν επιλέξουµε τη σωστή πετονιά για το παράμαλλο στο παραγάδι
Όπως σε όλες τις τεχνικές ψαρέµατος, έτσι και εδώ η καλύτερη λύση είναι η δοκιµή. ∆ηλαδή ένας καλός παραγαδιάρης θα πρέπει να δοκιµάζει πετονιές για παράµαλλα χωρίς να µετράει τη γνώµη των άλλων και µέσα από τη χρήση να απορρίπτει ή να κρατάει κάποιες. Να έχει δηλαδή τη δική του γνώµη για κάθε µία από αυτές και να ξέρει γιατί την έχει απορρίψει ή όχι.
Όµως και εδώ η γνώση µετράει και είναι αυτή που θα κάνει τη διαφορά. Ας πούµε λοιπόν ότι βρήκαµε µια µάρκα που την πήραµε, τη δοκιµάσαµε και αποδείχτηκε καλή ή κακή. Τι σηµαίνει αυτό; Εγώ λοιπόν σας λέω πως στην ίδια µάρκα πετονιάς, άλλες ιδιότητες έχει αν επιλέξουµε τη λευκή και άλλες αν επιλέξουµε την πολύχρωµη. Αυτό δεν συµβαίνει σε όλες τις πετονιές, αλλά όπως είπαµε καλό είναι να γνωρίζουµε.
Πάµε τώρα να δούµε µαζί ένα συγκεκριµένο παράδειγµα που αφορά πολλούς φίλους του παραγαδιού, για να δούµε πως διαφοροποιείται το παράµαλλο.
Τι άλλο από ένα ψιλό παραγάδι για σαργούς και ένα για λυθρίνια, ότι δηλαδή ψαρεύει η πλειοψηφία των ερασιτεχνών παραγαδιάρηδων µε ψιλά παραγάδια.
Πάµε λοιπόν στο σαργό… Που τον βρίσκουµε το σαργό; Μα σε τόπους που έχει κυρίως πέτρες, σε κοφτερά βράχια, σε σχισµές, µέσα σε τρύπες. Υπάρχουν και άλλα µέρη, αλλά µιλάµε για τα κυρίως σηµεία που θα επιλέξουµε να βρούµε µεγάλους σαργούς. Τον ψαρεύουµε σε µεγάλα βάθη; Όχι κυρίως τον αναζητάµε από το γιαλό έως και τη µεσαία ζώνη κατά κύριο λόγο.
Άρα έχουµε ένα ψάρι που όταν θα πιαστεί στο αγκίστρι µας, θα επιχειρήσει να µπει σε κάποια τρύπα ή σχισµή από κάτω. Κάτι τέτοιο αµέσως µας φέρνει στο µυαλό ένα παράµαλλο κοµµένο από το βράχο. Αυτό θα το διαπιστώσετε κυρίως σε παραγάδια στο γιαλό, εκεί δηλαδή που µπορεί κάποιος να έχει µια πιο άµεση επαφή µε το εργαλείο και το ψάρι και θα διαπιστώσετε πως την ώρα που σηκώνετε το παραγάδι, θα βγάζετε σαργούς κάτω από βράχια ή µέσα από σχισµές. Ας το δούµε λοιπόν λογικά, τι παράµαλλο θέλουµε;
Πρώτον κοντό σε µήκος, δηλαδή να µη δίνει τη δυνατότητα στο ψάρι την ώρα που θα πιαστεί να έχει αρκετό περιθώριο να µπει στη σχισµή, και δεύτερον σκληρό, για να µην µπορεί να το τεντώσει. Γιατί αν το τεντώσει και βρεθεί έστω και στην άκρη της σχισµής, τότε είναι εύκολο µε µία κίνηση να κοπεί στο βράχο.
Ναι, ίσως ένα καλό ψάρι σπάσει το σκληρό και άκαµπτο παράµαλλο σε κάποιο κόµπο, όµως εδώ έχουµε να κάνουµε µε την ποιότητα της πετονιάς που έχουµε επιλέξει. ∆ηλαδή εµείς κάναµε την σωστή επιλογή σαν τεχνική, αλλά δεν µας κάνει η συγκεκριµένη πετονιά. Και βέβαια µη βιαστείτε να βγάλετε συµπεράσµατα µε ένα σπασµένο παράµαλλο και µόνο.
Ας δούµε τώρα τα λυθρίνια, ένα άλλο ψάρι που αναζητά ο ερασιτέχνης παραγαδιάρης. Πού τα βρίσκουµε; Μα κυρίως σε µεγαλύτερα βάθη και σε τραγάνες ή λασποτραγάνες, εκεί δηλαδή που δεν είναι έντονο το στοιχείο του άγριου βυθού. Εδώ λοιπόν τι θέλουµε; Θέλουµε ένα παράµαλλο πιο µακρύ, πιο µαλακό, µε δυνατότητα να µπορεί να τεντώνει εύκολα.
Πρώτον τα λυθρίνια δε θα µας κόψουν την πετονιά στον κόµπο του αγκιστριού, αφού δεν είναι τέτοια ψάρια και ταυτόχρονα έχουµε αγκίστρια κλασσικά παραγαδίσια, µε µακρύ κοτσάνι. ∆εύτερον, όταν το λυθρίνι πιαστεί, απλά θα προσπαθήσει να φύγει προς µία κατεύθυνση, χωρίς όµως να συναντήσει ιδιαίτερα σκληρό βυθό. Το ελαστικό µας παράµαλλο θα τεντώνει χωρίς να σπάει, πράγµα που θέλουµε γιατί γρήγορα θα κουράσει το ψάρι. Κάτι δηλαδή σα να έχουµε ένα παραβολικό καλάµι, το οποίο την ώρα που το ψάρι τραβάει, αυτό λυγίζει κουράζοντάς το, αλλά στη συνέχεια επανέρχεται στην αρχική του θέση.
Βλέπουµε λοιπόν σε ένα κλασσικό παράδειγµα, πως δύο ψιλά παραγάδια θέλουν διαφορετικό παράµαλλο για να λειτουργήσουν σωστά.
Οι ίδιες σκέψεις λοιπόν και οι προσανατολισµοί σε ότι έχει να κάνει µε το παράµαλλο, θα πρέπει να περνάνε από το µυαλό µας και όταν θα θέλουµε να καλάρουµε µια βαθιά ξέρα για σκαθάρια, µια σκληρή τροκάδα για τσαούσια, αλλά και στα πιο χοντρά παραγάδια, όπως για παράδειγµα αυτά που προορίζονται για τα µαύρα και ιδιαίτερα τους ροφούς και τις σφυρίδες, που είναι ψάρια τα οποία παραµονεύουν έξω από την τρύπα ή την πλάκα, για να αρπάξουν το δόλωµα και να χωθούν κατευθείαν µέσα. Βέβαια εδώ στα χοντρά τα πράγµατα αλλάζουν κάπως, αλλά σαν φιλοσοφία παραµένει η ίδια.
∆ιάµετρος παράμαλλου στο παραγάδι
Μία ακόµα παράµετρος που πρέπει να λάβουµε υπόψη στο παράµαλλο, είναι και αυτή της διαµέτρου, δηλαδή το κατά πόσο επηρεάζει την ψαριά µας ένα πιο χοντρό παράµαλλο, σε σχέση µε ένα πιο ψηλό. Σε καµία περίπτωση δε θέλω να κουράσω αναλύοντας ότι έχει να κάνει µε το παράµαλλο, όµως θα πούµε δυο πράγµατα που είναι κανόνας στα παραγάδια.
Το πρώτο είναι ότι η διάµετρος του παράµαλλου έχει άµεση σχέση µε άλλους δύο βασικούς παραγαδίσιους παράγοντες, τη διάµετρο της µάνας και το νούµερο του αγκιστριού. ∆ε θα το αναλύσω περαιτέρω. Το µόνο που θα πω, είναι πως σε αυτές τις δύο παραµέτρους έχουµε τους δύο κόµπους του παράµαλλου και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είναι αρµονικοί.
Όµως όταν πάµε για ψάρεµα σε τόπους πολυψαρεµένους µε ψάρια καχύποπτα, τότε καλό είναι να έχουµε πιο ψιλά εργαλεία. Βέβαια υπάρχουν και κάποια είδη ψαριών που θέλουν από µόνα τους ψιλά παραγάδια και ένα από αυτά είναι οι τσιπούρες.
Ναι εδώ θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή και παρατήρηση. Αν είστε από αυτούς που ψαρεύετε τις τσιπούρες µε παραγάδια, καλό είναι να δοκιµάζετε κάθε φορά µε πιο ψιλό παράµαλλο. Τότε και µόνο τότε θα δείτε τη διαφορά που κάνει σε αυτό το ψάρεµα. Βέβαια δε χρειάζεται να φτάνουµε και στην υπερβολή, γιατί θα χρειαστεί να νετάρουµε, και νετάρισµα µε πολύ ψιλά παράµαλλα είναι δύσκολο.
Ποιότητα
Και αφού έχουµε κατανοήσει ότι ανάλογα µε το παραγάδι που φτιάχνουµε, θέλουµε το αντίστοιχο παράµαλλο και όχι πάντα το ίδιο, τότε και µόνο τότε θα αναζητήσουµε την ποιοτικότερη πετονιά. ∆ηλαδή θα ψάξουµε ανάµεσα σε πετονιές µε τα ίδια χαρακτηριστικά, για να βρούµε την πιο ποιοτική.
Πριν κλείσουµε αυτήν την αναφορά στα παράµαλλα, θα ήθελα να κάνω και µια αναφορά στο κοµµάτι της αόρατης πετονιάς στο παραγάδι. Υπάρχουν πολλοί φίλοι που επιθυµούν να έχουν fluorocabon πετονιά για παράµαλλο. ∆εν είναι κακό, και ιδιαίτερα όταν βάζεις παραγάδια γιαλό -ακόµα και µε φεγγάρι-, όµως έχει να κάνει µε το θέµα της τιµής. Η αγορά της είναι πολύ πιο ακριβή σε σχέση µε το απλό νάιλον. Βέβαια αξίζει τον κόπο να έχεις τέτοια παραγάδια, γιατί είναι πραγµατικά στολίδια. Όµως καλό είναι να ξέρετε πως το υλικό αυτό είναι σκληρό και άκαµπτο, άρα όποιος θέλει να κάνει παραγάδια µε αόρατη πετονιά θα ξέρει πως το παράµαλλο του είναι σκληρό και δεν τεντώνει καθόλου.
Στην αγορά υπάρχουν και µάτσα τέτοιας πετονιάς, για να µην δυσκολεύεστε να κάνετε παράµαλλα από καρούλια, τα οποία στοιχίζουν και πολύ περισσότερο. Η συσκευασία του χιλιοµέτρου ή των 500 µέτρων σας έρχεται πολύ φθηνότερα και έτσι έχετε ένα πολύ καλό και πιο οικονοµικό αποτέλεσµα.
Ξεχάστε λοιπόν το «εγώ αυτό το παράµαλλο χρησιµοποιώ και δεν το αλλάζω», δείτε τι είναι αυτό που ταιριάζει σε κάθε παραγάδι και επιλέξτε το καταλληλότερο παράµαλλο, είτε εντελώς µαλακό, είτε µέτριο, είτε σκληρό. Όλα έχουν τη χρήση τους, αρκεί να την γνωρίζετε. Ψάξτε καλά την αγορά που διαθέτει αρκετές µάρκες πετονιάς και είµαι σίγουρος πως θα βρείτε αυτές που σας ταιριάζουν περισσότερο.
