Πιάστηκε σφυρίδα ρεκόρ με ψαροτούφεκο - Το χρονικό ενός σημαδιού "φωτιά"
Ο Στέφανος Παπούτσογλου πέτυχε ένα εντυπωσιακό προσωπικό ρεκόρ, πιάνοντας μια σφυρίδα θρυλικών διαστάσεων, που ίσως συγκαταλέγεται στα μεγαλύτερα ψάρια του είδους της που έχουν πιαστεί με ψαροντούφεκο στην Ελλάδα.
Την ιστορία διηγείται με το δικό του τρόπο ο αθλητής υποβρύχιας αλιείας Κώστας Μακρής, μιας αξέχαστης ψαρευτικής εμπειρίας, που είχε ως αποκορύφωμα την επίτευξη ενός ρεκόρ με μια σφυρίδα εντυπωσιακού μεγέθους, πάνω από 19 κιλά!
“Πάντα με εξίταρε να ακούω το ένστικτό μου, αφήνοντας κατά μέρος το τι συμβαίνει στο ψαρευτικό μου περίγυρο,” λέει. “Έχω διανύσει αμέτρητα μίλια σε αναζήτηση ψαρότοπων – άλλες φορές με επιτυχία, άλλες όχι. Πολλά καύσιμα και αμέτρητες ώρες με φρέντο εσπρέσο και κουβέντες με φίλους, αναζητώντας τους κρυφούς παραδείσους που υπάρχουν στο κεφάλι μου.”
Το χρονικό ενός σημαδιού “φωτιά”
*γράφει ο Κώστας Μακρής
Πάντα με εξιτάρει να ακούω το ένστικτό μου, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει στο ψαρευτικό μου περίγυρο. Ατελείωτα τα μίλια ψαρευτικής έρευνας του βυθού, άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε όχι. Ατελείωτα επίσης και τα καύσιμα και τα λύτρα φρέντο εσπρέσο, κουτσομπολεύοντας με τους φίλους μου, ψάχνοντας τους παραδείσους της πετριάς που κουβαλάω στο κεφάλι μου.
Κάπως έτσι, 12 χρόνια πριν, ψάχνοντας μια τεράστια ανοιχτωσιά με εμμονή και προσήλωση, έγινε το βάφτισμα… Όταν πέρασε το σκάφος πάνω από το κομμάτι, νόμιζα πως χάλασε και ότι βλέπω άλλα αντ’ άλλων… Έλα όμως που δεν…
Το πρώτο αίμα χύθηκε από σφυρίδα 17,500 κιλά. Οι νοικάρηδες πολλοί… Και οι νίκες επίσης!
Στο πέρασμα του χρόνου, όμως, αδράνησε αισθητά, με αποτέλεσμα να το παραγκωνίσω ψαρευτικά, μιας κι άλλα πολλά διαμαντάκια ξεπρόβαλαν συνεχώς. Ας έρθουμε όμως στα ζεστά κουλούρια, στο σήμερα…
28η του 2024, και μας βρίσκει λόγω του παρατεταμένου βόρεια στην τεράστια ανοιχτωσιά, με το Στέφανο και το Μάκη, να δοκιμάζουμε την τύχη μας. Είχα από το βράδυ ξεχωρίσει στο μυαλό μου αλλά και στο όργανο να περάσω κάποια πολύ βαθιά κομμάτια που κατά καιρούς έχουν δώσει απίστευτες χαρές και εικόνες. Ξεκίνησα να ζεσταθώ λίγο σε κάποια ρηχότερα κομμάτια, για να δω και τις συνθήκες ορατότητας που θα επικρατούσαν.
Τι να δω; Λες και βουτούσα σε μία τεράστια κακαβιά. Ξενερώσαμε, και αναθεώρησα φυσικά για το αρχικό μου πλάνο, μιας και οι συνθήκες δεν ευνοούσαν καθόλου αυτό που ήθελα να κάνω!
Αρκέστηκα, λοιπόν, να περάσω κάποια κομμάτια αρκετά ρηχότερα και ό,τι ήθελε να σε δίνε…
Όσο βουτούσα κι άλλαζα σημεία, σκεφτόμουν πού θα βουτήξω και τα φιλαράκια μου με κάποιες αξιώσεις. Σκαλίζοντας το όργανο και κοιτώντας πού ήμασταν στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, να σου το δε χωράει…
Γρήγορη ανασκόπηση για το ιστορικό του σημείου αυτού στο Στεφανάκο και την διαμόρφωσή του, για να ξέρει τι θα συναντήσει σαν εικόνα.
Αν με ρωτούσατε τώρα για το αν πίστευα στην επιτυχία αυτής της επιλογής, μάλλον θα έλεγα όχι…
Η θάλασσα, όμως, έχει τους δικούς της κανόνες, που δεν έχουν πάντα λογική εξήγηση, και αυτό είναι μαγικό συναίσθημα. Ένα είναι σίγουρο: η χαρά όταν διαιρείται, πολλαπλασιάζεται και γιγαντώνεται.
Μονοβουτιά και ο “δράκος” ανάσκελα στην επιφάνεια, με το Στεφανάκο να βλέπει τον ήλιο! Η ζυγαριά έδειξε 19.080 γραμμάρια!
Πίστεψε στο όνειρο!!!
