Δεν είναι λίγες οι φορές που ψαρεύουν δυο τρεις φίλοι παρέα σε μια βάρκα ή από στεριά και ο ένας να πιάνει ψάρια ενώ οι άλλοι δύο τίποτα!
Εύλογα, γεννιέται το ερώτημα για το πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό όταν χρησιμοποιούν τις ίδιες πετονιές, τα ίδια αγκίστρια, και τα ίδια δολώματα. Κάποιοι το αποδίδουν στην τύχη, κάποιοι στη μαστοριά…
Κάπου ανάμεσα στη δεκαετία του ’90, είχα την τύχη να ψαρέψω με ψαράδες που με μια πετονιά στο χέρι έκαναν θαύματα, όπως ο Γιώργος Τσολάκης. Δίπλα του, λίγοι άνθρωποι θα μπορούσαν να καταλάβουν τι έκανε, κι ενώ όλοι οι άλλοι πιάναμε γόπες, αυτός έπιανε μόνο μελανούρια και σαργούς! Ή ο Γιώργος Χριστοδούλου, που όταν βρισκόταν πάνω στο βράχο, οι μόνες κινήσεις του που μπορούσες να δεις ήταν την ώρα που κάρφωνε και την ώρα που ξεψάριζε.
Τα μόνα ψάρια που κάρφωνε ήταν οι σαργοί! Κάθε φορά που βρισκόμουν στη θάλασσα μαζί τους, οι απορίες μου ήταν τόσες πολλές, αλλά ταυτόχρονα όλο το ψάρεμα ήταν για μένα ένα μάθημα υπομονής. Παρατηρούσα τις κινήσεις τους στο φως του φεγγαριού και πρόσμενα το πότε θα μπορούσα κι εγώ να καταφέρω κάτι από αυτά που έκαναν.
Γιατί σίγουρα, είχα αντιληφθεί πως αυτές οι επιτυχίες δεν μπορεί να οφείλονται μόνο στην τύχη, η οποία ασφαλώς και μπορεί να παίξει το ρόλο της, όμως ως ένα σημείο. Τα υπόλοιπα οφείλονται στην εμπειρία αυτών των ψαράδων, επομένως, δίκαιοι και οι χαρακτηρισμοί που τους απέδιδαν: «καλός ψαράς», «δάσκαλος» κλπ.
Ο όλος τρόπος που ψαρεύουν, έχει κάτι ξεχωριστό, κάτι διαφορετικό! Είναι ο τρόπος που κρατούν την πετονιά; Ο τρόπος που δολώνουν; Ο τρόπος που καρφώνουν; Ή αίσθηση του τι υπάρχει στην άλλη άκρη της πετονιάς; Όλα αυτά κι άλλα πολλά ίσως…
Με τον Γεράσιµο Ζεϊβέκη, µόνιµο ζευγάρι τα τελευταία χρόνια
Συμπεραίνοντας Πολλά Χρόνια Μετά
Στα χρόνια που πέρασα ψαρεύοντας, ανακάλυψα ότι το κυριότερο στοιχείο που συνδυάζεται τέλεια με την εμπειρία, είναι η –απόλυτη, χωρίς ίχνος νευρικότητας- ηρεμία που έχουν, κι αυτό οφείλεται στην αναζήτηση της απόλαυσης που προσφέρει το ψάρεμα και όχι στην αναζήτηση της απόδειξης του καλού ψαρά ή μιας καλής ψαριάς. Μια ηρεμία που τους κάνει δάσκαλους στο είδος τους, μα και μαθητάδες ταυτόχρονα, γιατί το κάθε ψάρεμα τους γίνεται με «ανοιχτό μυαλό», χωρίς να θέλουν να αποδείξουν κάτι.
Προσπαθούν μόνο να αφουγκράζονται με αληθινή ταπεινότητα τη θάλασσα και τα ψάρια, γίνονται οι δάσκαλοι όλων μας, και ταυτόχρονα, μέσα από την παρατήρηση ανακαλύπτουν κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό.
Όπως εγώ έμαθα να ψαρεύω δίπλα σε κάποιους φίλους, έτσι δίπλα μου έμαθαν να ψαρεύουν και ορισμένοι άλλοι! Ένας από αυτούς, ο πολύ καλός πλέον φίλος Σαράντος Κατσάκος, που σε κάθε πορεία μας προς τα ψαροτόπια είχαμε συζητήσεις με αμέτρητες απορίες στα πρώτα του ψαρέματα. Πολλές από αυτές, δεν σας κρύβω, θέλοντας να του απαντήσω στην πράξη, με έφερναν συχνά στη θέση του μαθητή!
Η θέληση, το πάθος, και η λαχτάρα του Σαράντου να πιάσει κι αυτός κάποια καλά ψάρια, του έφερναν νευρικότητα και τον κρατούσαν μακριά από καλά αποτελέσματα. Όταν κατάφερε να καταλάβει την όλη φιλοσοφία της απόλαυσης, να αποβάλει τον εκνευρισμό και στη θέση του να φέρει την ηρεμία, άρχισαν να έρχονται τα πρώτα καλά αποτελέσματα και γι’ αυτόν.
Σε ψάρεµα µε το Στρατή Τοπάλη, αλλιώς «το δικό µου Στρατέλλ»
Στα χρόνια που πέρασαν, στα ψαρέματα μου είχα καλούς φίλους, μα και ψαράδες για παρέα. Όλοι, μα όλοι, πήραμε και ανταλλάξαμε ταυτόχρονα στοιχεία και ψαρευτικές γνώσεις μεταξύ μας. Με το Σωκράτη Κουρούλη είμαστε ψαρευτικό ζευγάρι για πάνω από 10 συνεχόμενα χρόνια. Με το Σαράντο Κατσάκο, εκτός του ότι ψαρεύουμε παρέα εδώ και 20 χρόνια, είμαστε και συνάδελφοι.
Ο Στρατής Τοπάλης, ο Στέλιος Κελαϊδίτης, ο Μανώλης Βλάχος (γιος παλιού μου φίλου), ο Γεράσιμος Ζεϊβέκης που η γνωριμία μας έρχεται από το μακρινό 1996, έφηβος τότε εκείνος και τώρα μόνιμη παρέα μου σε κάθε ψάρεμά μου. Για το τέλος, άφησα το Γιώργο Καμπούρη, μιας και δεν ξεχνώ τα λόγια του από το πρώτο ψάρεμά μας τον Οκτώβριο του 2010, όταν μου είπε: «Μάνο, ήταν τιμή και χαρά μου που ψάρεψα μαζί σου σήμερα, έμαθα πολλά!» Για την ιστορία, ο υποτιθέμενος δάσκαλος έπιασε ένα ψάρι, ενώ ο υποτιθέμενος μαθητής όλα τα υπόλοιπα!
Όλους τους παραπάνω, όπως και πολλά από τα παιδιά της παρέας των Ακριτών Μυτιλήνης F.C., τους ευχαριστώ για την παρέα τους σε πολλά ψαρέματά μας και χαίρομαι για ότι κατάφερα να τους περάσω, αλλά και γιατί από τον καθέναν τους κάτι πήρα κι εγώ.
Από ψάρεµα µε τους Στέλιο Κελαϊδίτη και Μανώλη Βλάχο
Πρέπει να μάθουμε να ακούμε!
Το όλο μυστικό ανάμεσα σε αυτόν που νομίζει ή νοιώθει μαθητής, είναι η συνεργασία με την παρέα ή το ζευγάρι. Πρέπει να ξέρει να ακούει και να αποθηκεύει το κάθε τι. Όπως επίσης, πρέπει να ξέρει να θέτει τις απορίες του, πολλές από τις οποίες μπορεί να φέρουν στη θέση του μαθητή, τον δάσκαλο, ψάχνοντας την απάντηση που πρέπει να δώσει.
Ένας έμπειρος ψαράς, ξέρει να δέχεται κατά την ώρα του ψαρέματος και την παραμικρή πληροφορία, μα και να την δίνει στο συν-ψαρά του. Ένα διαφορετικό, πιο δυνατό τράβηγμα, η αίσθηση ενός ρουφήγματος, είναι πληροφορία για την παρέα, ώστε να έχει το νου της για το τι μπορεί να βρει μπροστά της! Μετά από το κάρφωμα κάποιου ψαριού, οι πληροφορίες στο πια ήταν η συμπεριφορά του ψαριού πριν το κάρφωμα, ή σε τι δόλωμα χτύπησε, είναι σημαντικές για τη συνέχεια.
Κανένας δάσκαλος δεν θα μπορέσει να βάλει στο μυαλό και τη συνείδηση κάποιου υποτιθέμενου μαθητή την παραμικρή πληροφορία, αν δεν την αναλύσει και την αποθηκεύσει στο σκληρό δίσκο του μυαλού του.
Το να δώσεις ψάρια σε κάποιον ή να του κάνεις το τραπέζι, είναι κίνηση μιας φοράς. Όμως, δείχνοντάς του τον σωστό τρόπο να ψαρεύει, του προσφέρεις τροφή για μια ολόκληρη ζωή, με την προϋπόθεση να έχει όρεξη, θέληση και σεβασμό απέναντι στη θάλασσα και κάθε συν-ψαρά που κάθεται δίπλα του, παλιό η νέο, αποθηκεύοντας την κάθε πληροφορία.
Με τον Γιώργο Τσολάκη, τον πιο ήρεµο ψαρά, µε το πιο φαρµακερό χέρι σε σαργούς και µελανούρια που έχω γνωρίσει στα χρόνια που ψαρεύω
Το πρώτο μου άρθρο στο περιοδικό, είχε σαν θέμα το κάρφωμα. Τον τρόπο μπορεί να τον δείξει και να αναφερθεί σε αυτόν ο καθένας. Η πράξη, όμως, μέσα στα χρόνια, δημιουργεί έναν αποκλειστικά προσωπικό χρόνο καρφώματος.
Όσο για τον καλύτερο δάσκαλο, μην ψάξετε μακριά, γιατί είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Όσο περισσότερο ψαχτείτε, όσο περισσότερο τριφτείτε με το ψάρεμα, τόσο η γνώση και η εμπειρία θα αυξάνονται! Απλά να παρατηρείτε και να αποθηκεύετε καθετί το διαφορετικό από κάθε ψάρεμά σας, όπως και καθετί σχετικό με το ψάρεμα το οποίο μπορεί να αυξήσει τις γνώσεις σας. Πάμε ψάρεμα για την απόλαυση και την ηρεμία που μας προσφέρει. Όσο πιο ήρεμοι είμαστε, τόσο μεγαλύτερη η απόλαυση που μας προσφέρεται.
Το άρθρο αυτό αφιερώνεται σε όλους τους ψαράδες που απολαμβάνουν την ηρεμία τους ψαρεύοντας, είτε είναι δάσκαλοι, είτε μαθητάδες! Στους ψαράδες αυτούς που δεν σταματούν να μεταδίδουν γνώσεις, μα και να μαθαίνουν!
Καλές θάλασσες σε όλους και να μην ξεχνάμε: Φεύγοντας, να κρατάμε καθαρά τα ψαροτόπια μας!