Ψάρεμα απο σκάφος | Tips για το μολύβι φύλακα: Νέα κόλπα σε παλιά τεχνική
Την εποχή του Slow Pitch Jigging, που διαδέχτηκε το Inchiku, το οποίο συµπλήρωσε το TaiRubber και που όλα µαζί αντικατέστησαν το κλασικό Jigging, µία είναι η διαχρονική τεχνική που δεν φοβίζει τα ψάρια: Η συρτή µε µολύβι φύλακα!
Δεν έχει εγγραφεί στο DNA των πιθανών θηραµάτων και έχει πάντα απόδοση αν γίνει σωστά, την κατάλληλη περίοδο του χρόνου, για το είδος των θηραµάτων που αναζητούµε και µε το κατάλληλο δόλωµα.
Για το λόγο αυτό, παραθέτουµε ορισµένα tips τα οποία εξασφαλίζουν ακόµη περισσότερες πιθανότητες σε όσους την εξασκούν ή σε όσους θέλουν να την εξασκήσουν. Για τους πολύ πρωτάρηδες, ή όσους έχουν απογοητευτεί από τις παραπάνω τεχνικές και θέλουν να τη δοκιµάσουν ξανά και εγγυηµένα, υπενθυµίζουµε τα βασικά σηµεία της.
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΣΥΡΤΗΣ ΜΕ ΜΟΛΥΒΙ ΦΥΛΑΚΑ
Για να κάνουµε συρτή µε µολύβι φύλακα, χρειαζόµαστε ένα καλάµι συρτής κατηγορίας 20-30 λιµπρών και ένα µηχανισµό οριζοντίου τυµπάνου, κατά προτίµηση Lever Drag. Το ιδανικό µέγεθος είναι το 3/0, αλλά αν το καλάµι µας είναι πάνω από 20 λίµπρες, χρησιµοποιούµε το ίδιο εύκολα και ένα 4/0.
Το νήµα για το µηχανισµό µας, ισχυρό, τουλάχιστον 30 λίµπρες και µήκους γύρω στα 300 µέτρα.
Μολύβια βάρους 250 µέχρι και 600 γραµµάρια, υπάρχουν ειδικά για συρτή µε µολύβι φύλακα. Το βάρος του µολυβιού που θα χρησιµοποιήσουµε κάθε φορά, εξαρτάται από τα ρεύµατα, το βάθος και την ταχύτητα του σκάφους µας, που θα είναι από 0,9 µέχρι 1,3 κόµβους, και φυσικά από τις λίµπρες του καλαµιού µας.
Όσο µεγαλύτερη ταχύτητα, µεγαλύτερο βάθος και ισχυρότερα ρεύµατα, τόσο βαρύτερο µολύβι απαιτείται.
Το µολύβι θα είναι δεµένο σε µια πετονιά διαµέτρου 0,30-0,40mm και µήκους 1,5 µέτρου. Αυτή θα καταλήγει σε µια παραµάνα µε στριφτάρι, ταχείας απελευθέρωσης.
Το παράµαλλο που θα χρησιµοποιήσουµε, θα είναι καλής ποιότητας, αόρατο, διαµέτρου 0,40 µέχρι 0,60χιλ. και αντοχής πάνω από 30 λίµπρες. Το µήκος του 12-20 µέτρα, δεµένο στο στριφτάρι που θα συνδέει το νήµα µε το αόρατο παράµαλλο. Όσο βαθύτερα ψαρεύουµε, τόσο µικρότερου µήκους παράµαλλο χρειαζόµαστε.
Στον πάνω κρίκο του ίδιου στριφταριού, θα αναρτηθεί και το µολύβι µε το 1,5 µέτρο πετονιά που το συνοδεύει.
Χρησιµοποιούµε δύο αγκίστρια, ένα σταθερό στην άκρη του παράµαλλου και ένα µικρότερο µε στραβό κρίκο, αλλά ισχυρό, ως συρόµενο. Το συρόµενο είναι περασµένο στην πετονιά του παράµαλλου και δεµένο σε αυτήν µε λεπτή πετονιά. Αν του εξασκηθεί πίεση, ο κόµπος πρέπει να του επιτρέπει να σύρεται κατά µήκος του παράµαλλου, µέχρι να συναντήσει το αγκίστρι που θα βρίσκεται στο άκρο του, χωρίς να τραυµατίζει την πετονιά.
Χρειαζόµαστε, επίσης, ένα ποιοτικό βυθόµετρο-GPS, το οποίο θα µας βοηθήσει στον εντοπισµό των θηραµάτων και των ανωµαλιών του βυθού, ώστε να ανεβοκατεβάζουµε το µολύβι µας, το οποίο πρέπει πάντα να ταξιδεύει σε απόσταση λίγα µέτρα από το βυθό.
Αφού αναφέραµε τα βασικά εργαλεία και τα δολώµατα της τεχνικής, πάµε στα λιγότερο γνωστά tips που θα την κάνουν ακόµη πιο αποδοτική.
ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ
Το δόλωµά µας είναι συνήθως ζωντανό ψάρι, κατά προτίµηση µικρός λούτσος µε βάρος µέχρι 800 γραµµάρια (βρίσκονται κατά δεκάδες νωρίς το πρωί), που συλλάβαµε µε ένα λεπτό καλάµι κοντά στη ακτή, ή ζωντανό καλαµάρι/θράψαλο που ψαρέψαµε την αυγή στα 120 µέτρα, ανεξάρτητα εποχής (όπου έχει ψιλόψαρα, έχει και καλαµάρια), ή, τέλος, ζωντανή σουπιά από τα δίχτυα τού επαγγελµατία ψαρά που µας την πούλησε υπερτιµηµένη σε σχέση µε τη νωπή.
Αν δεν βρούµε τίποτα από τα παραπάνω, καλό είναι και το νωπό καλαµάρι ή κεφαλόποδο γενικότερα. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να έχουµε και ένα µικρό βαριδάκι των 10 γραµµαρίων στην κοιλιά του, ώστε να µη στριφογυρίζει.
ΡΥΘΜΙΣΗ ΦΡΕΝΩΝ
Τα φρένα, αν έχουµε τη δυνατότητα να τιµονεύουµε κρατώντας το καλάµι, ρυθµίζονται έτσι ώστε να µην ξετυλίγει το νήµα µας λόγω του βάρους του µολυβιού φύλακα και του blowback της αρµατωσιάς. Ο λεβιές του Lever Drag βοηθά πολύ στη ρύθµιση αυτή. Ούτε µισό κιλό παραπάνω.
Το δάχτυλό µας βρίσκεται πάνω στο καρούλι του µηχανισµού, εκεί που είναι το τυλιγµένο νήµα. Όταν πάρουµε το strike και αφού βεβαιωθούµε ότι το ψάρι πήρε στο στόµα του το δόλωµα, καρφώνουµε, βάζουµε δύο κιλά φρένα επιπλέον και παλεύουµε το ψάρι.
Αυτό γίνεται εύκολα, αφού έχουµε προρυθµίσει το stop του µοχλού στα φρένα αυτά. Αν δούµε ότι το θήραµα είναι πολύ δυνατό, χρησιµοποιούµε σαν φρένο τον αντίχειρά µας, πατώντας το νήµα στο καρούλι του µηχανισµού. Σε οριακές περιπτώσεις, αυξάνουµε την πίεση στο ψάρι προσθέτοντας 1-2 κιλά φρένα ακόµη, αλλά µόνο αν αυτό έχει πάρει πάνω από 100 µέτρα νήµα.
ΦΡΕΝΑ ΓΙΑ ΨΑΡΕΜΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ΣΤΗ ΚΑΛΑΜΟΘΗΚΗ
Αν λόγω συνθηκών οδήγησης του σκάφους, έχουµε το καλάµι στην καλαµοθήκη, πάλι η τεχνική αυτή είναι εφαρµόσιµη, έχοντας, όµως, βάλει µισό έως ένα κιλό φρένα παραπάνω στην πρώτη φάση και τρέχοντας να το πάρουµε στα χέρια αµέσως µετά το χτύπηµα, ώστε να καρφώσουµε και να την εφαρµόσουµε στη συνέχεια.
Έτσι, δεν χάνουµε ούτε τη συναγρίδα και τη στήρα, που θα παραδοθούν µετά από το πρώτο δυνατό δεκάλεπτο µάχης, ούτε το µεγάλο µαγιάτικο, το οποίο θα µας απασχολήσει πολλά δεκάλεπτα παραπάνω.
Η ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΣΚΑΦΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ, ΠΕΛΑΓΟΣ
Συνήθως, ψαρεύουµε παράλληλα προς την ακτή και παράλληλα στην ισοβαθή που έχουµε επιλέξει, αφού έτσι βολεύει, για τη διατήρηση του ίδιου περίπου βάθους και την αποφυγή του σκαλώµατος του µολυβιού φύλακα στο βυθό. Όταν πάρουµε το strike, άσχετα µε την κατεύθυνση που είχαµε, κάνουµε στροφή και πάµε προς το πέλαγος.
Στατιστικά, εκεί θα βρούµε τα βαθύτερα νερά. Με τον τρόπο αυτό θα αποφύγουµε το βράχωµα του ροφού, της σφυρίδας, ή της στήρας, αφού δυσκολότερα θα βρουν θαλάµι να κρυφτούν. Θα αποφύγουµε, επίσης, το τύλιγµα του µαγιάτικου ή της συναγρίδας στον κατάλληλο βράχο, που θα τους επιτρέψει να κόψουν την πετονιά και να ελευθερωθούν.
Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΚΑΦΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟ STRIKE
Όταν τραβάµε ζωντανό δόλωµα, αυτό βρίσκεται συνήθως από 40 µέχρι και 70 µέτρα πίσω από το σκάφος µας, ανάλογα και µε το βάθος στο οποίο ψαρεύουµε. Αυτό, λοιπόν, έχει τη δυνατότητα να κινείται στον άξονα που ορίζεται από το µολύβι φύλακα µέχρι το δόλωµα και να βρίσκεται τη στιγµή του strike δεξιά ή αριστερά από το σκάφος µας και όχι στη νοητή ευθεία του νήµατός µας.
Η αύξηση της ταχύτητάς µας, από τους 0.9 -1.3 κόµβους που τραβάµε, στους 2 ή και 2.5 κόµβους, για τριάντα περίπου δευτερόλεπτα, θα µας επιτρέψει την ευθυγράµµιση όλου του συστήµατος, αλλά και το ευκολότερο «ξεκόλληµα» του ψαριού από το βυθό.
Στη συνέχεια εξακολουθούµε να κινούµαστε στο ρελαντί, πάντα µε κατεύθυνση το πέλαγος, αφού πλέον ξεκολλήσαµε το ψάρι από το βυθό και δεν κινδυνεύουµε από βραχώµατα, και το παλεύουµε κατά τα γνωστά. Σηµαντικό ρόλο στην κατεύθυνσή µας θα παίξει και το GPS-βυθόµετρό µας, που θα µας υποδείξει τις ισοβαθείς και θα µας οδηγήσει ευκολότερα στα βαθιά νερά.
ΝA KANOYME KΡATEI META TO «ΞΕΚΟΛΛΗΜΑ» ΤΟΥ ΨΑΡΙΟΥ Ή ΟΧΙ;
Ορισµένοι συνάδελφοι συστήνουν να κάνουµε κράτει αντί να κινούµαστε στο ρελαντί, αφού βαθύνουµε αρκετά, αλλά εµείς διαφωνούµε. Με το ρελαντί, έχουµε πάντα το ψάρι να ακολουθεί στην πρύµνη µας και δεν κινδυνεύουµε να έρθει κοντά στη µηχανή ή να προηγηθεί του σκάφους µας, οπότε υπάρχει πιθανότητα τριψίµατος του νήµατος σε αυτό, µε επακόλουθο το κόψιµό του.
Στο ρελαντί βοηθά πολύ ένα τιµόνι no feedback αν είµαστε µόνοι, ή ένα δεύτερο άτοµο που θα τιµονεύει. Το τιµόνι µε σύστηµα no feedback, µπορεί να διατηρείται σταθερό στη γωνία που εµείς θέλουµε και έτσι το σκάφος δεν κινείται δεξιά και αριστερά λόγω του κυµατισµού ή των ρευµάτων.
Η διαφορά τιµής µεταξύ ενός κλασικού συστήµατος τιµονιού και ενός συστήµατος no feedback δεν ξεπερνά τα 100 ευρώ και συστήνουµε ανεπιφύλακτα την τοποθέτησή του, στην επόµενη αλλαγή του «αφαλού» και των ντιζών του σκάφους σας.
Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ∆ΟΛΩΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΥΘΟ
Η ιδανική απόσταση από το βυθό, λένε οι «ειδικοί», είναι το ένα µέτρο. ∆ηλαδή, σύµφωνα µε την άποψη αυτή, απέχουµε µόλις ένα µέτρο από το σκάλωµα που θα συµβεί σε όποια ξαφνική στροφή του σκάφους ή σε όποιο ξαφνικό µικρό ανέβασµα του βυθού. Στην πράξη, όταν τρώνε τα ψάρια, το ένα µέτρο έχει ίδιο αποτέλεσµα µε τα δύο, τα τρία ή τα τέσσερα µέτρα.
Ακόµη και οι ροφοί, στη θολούρα ανεβαίνουν τέσσερα ή και παραπάνω µέτρα από το θαλάµι τους, προκειµένου να φάνε τον περαστικό µεζέ. Συνεπώς, η απόσταση από το βυθό είναι σηµαντικό µέρος της τεχνικής αυτής, αλλά ένα ή δύο µέτρα παραπάνω δεν θα κρίνουν το αποτέλεσµα για το 90% των θηραµάτων, µε εξαίρεση τη σφυρίδα.
Σηµειώνω δε, ότι αρκετές φορές έχουµε πάρει στήρες ή συναγρίδες στο κατέβασµα ή στο ανέβασµα του δολώµατος, δηλαδή στα µεσόνερα, που απέχουν δέκα ή παραπάνω µέτρα από το βυθό. Να φροντίζουµε, λοιπόν, το δόλωµά µας να είναι πάντα κοντά στο βυθό, αλλά χωρίς να διακινδυνεύουµε την ακεραιότητα των εργαλείων µας.
Ας βγούµε ξανά για συρτή µε µολύβι φύλακα. Αν το κάνουµε σωστά, το αποτέλεσµα δεν θα µας απογοητεύσει!
