Ψάρεμα από βάρκα: Συρτή αφρού για συναγρίδες
Το µεγαλύτερο λάθος που µπορούµε να κάνουµε εµείς οι ερασιτέχνες ψαράδες, είναι να πιστέψουµε πως επειδή ασχολούµαστε µε κάποια τεχνική για πολλά χρόνια, είµαστε σε θέση να τα γνωρίζουµε όλα και έχουµε εξαντλήσει τις πιθανότητες για τη σύλληψη όχι και τόσο συνηθισµένων ειδών.
Φυσικά, αυτό ισχύει και για την αγαπηµένη µου τεχνική, που δεν είναι άλλη από τη συρτή αφρού. Ήµουν πολύ τυχερός και είδα πανέµορφα είδη ψαριών στα τεχνητά µου. Μάλιστα, αρκετά από αυτά θεωρούνται σπάνια για τη συγκεκριµένη τεχνική. Όµως, όταν οι συλλήψεις αυτές επαναλαµβάνονται και µάλιστα σε εξορµήσεις στοχευµένες, τότε µόνο τυχαίες δεν µπορούν να χαρακτηριστούν.
Ένα από αυτά τα περίφηµα είδη φίλοι µου, είναι η συναγρίδα! Μία πραγµατική βασίλισσα του βυθού, που πάντα συναρπάζει µε την οµορφιά, τη δύναµη και τη συµπεριφορά της!
Έτοιμοι να ξεκινήσουμε
ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ
Από τα µέσα καλοκαιριού µέχρι και τις αρχές του χειµώνα, να θυµάστε ότι µπορεί να τη συναντήσουµε ακόµα και σε πολύ µικρό βάθος. Εκεί της αρέσει να ενεδρεύει και να κυνηγά το γεύµα της. Συνήθως αποτελείται από µικρότερα ψάρια, όπως γόπες, µαρίδες, καλόγριες, κοκάλια, παπαλίνες, γύλους, ζαργάνες και φυσικά µικρά χταπόδια, σουπιές και καλαµάρια!
Τη συγκεκριµένη περίοδο, η θάλασσα προσφέρει ένα πολύ πλούσιο «µπουφέ» που περιλαµβάνει µεγάλη ποικιλία µικρόψαρων και η συναγρίδα βρίσκεται συνεχώς σε κυνηγετική ετοιµότητα. Της αρέσει να κρύβεται σε σκιερά σηµεία, ώστε να µην είναι ορατή, όπως ανάµεσα και κάτω από πλάκες, σε βραχώδη κοµµάτια ή µονόπετρα, ακόµα και στις παρυφές τραγάνας και φυκιάδας.
Δυνατά σαγόνια και δόντια που δε συγχωρούν
Είναι βενθοπελαγικό είδος, πράγµα που σηµαίνει ότι στο µεγαλύτερο µέρος της ζωής της κινείται κοντά στο βυθό. Ωστόσο, πολλές φορές οι επιθέσεις της γίνονται σε µεγάλη ακτίνα από το σηµείο που ενεδρεύει, µε αποτέλεσµα να χτυπάει στο τεχνητό µας ακόµα κι αν αυτό βρίσκεται 15 µέτρα πιο πάνω!
Μιλάµε για ένα άκρως επιθετικό είδος, κι αυτό είναι κάτι το οποίο εύκολα µπορεί κάποιος να διαπιστώσει από το µέγεθος των δοντιών στο εµπρόσθιο µέρος του στόµατός της!
Επίσης, να έχετε στο νου σας ότι η συναγρίδα µπορεί να βρεθεί και σε σηµεία µε απότοµες εναλλαγές βάθους, όπως πχ. στα όρια µίας ρίβας και γενικότερα σε διάφορες αποχές. Οπότε, να έχετε το βλέµµα στο βυθόµετρο προκειµένου να εντοπίσετε τέτοια µέρη και να προσαρµόζετε τις κινήσεις σας µε τέτοιον τρόπο, ώστε να περνάτε τα τεχνητά σας από τα κατάλληλα σηµεία.
Η αυτού μεγαλειότης…
ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Αυτό που θα πρέπει να βρίσκεται συνεχώς «καρφιτσωµένο» στο µυαλό σας, είναι ότι έχουµε να κάνουµε µε ένα ιδιαίτερα δυνατό κι επιθετικό είδος, µε ότι αυτό συνεπάγεται. Από τη στιγµή που γίνεται το strike, πιστέψτε µε, θα καταλάβετε αµέσως πως στην άλλη άκρη της αρµατωσιάς σας έχετε µία υπέροχη βασίλισσα!
Τα πρώτα της φευγιά είναι πάρα πολύ δυνατά, καθώς αναπτύσσει µεγάλη ταχύτητα προκειµένου να κατευθυνθεί προς τα σηµεία που έχει συνηθίσει να ενεδρεύει και να κρύβεται. Ο εξοπλισµός µας τίθεται σε έντονη δοκιµασία, ειδικά εάν το ψάρι είναι σεβαστού µεγέθους. Εµείς, θα πρέπει να πρεσάρουµε δυνατά το ψάρι, χωρίς να του δώσουµε -όσο αυτό είναι δυνατόν- τη δυνατότητα να χωθεί σε κάποια σχισµή ή να τρυπώσει κάτω από κάποια πλάκα, ειδικά εάν τα νερά είναι ρηχά.
Αν συµβεί αυτό, τότε το παιχνίδι είναι χαµένο και τις περισσότερες φορές και ολόκληρη η εξόρµησή µας, αφού το πιθανότερο είναι να µην ξαναπάρουµε χτύπηµα στην ευρύτερη περιοχή. Ο «συναγερµός» γίνεται αντιληπτός άµεσα από τα υπόλοιπα ψάρια, µε αποτέλεσµα να ακυρώνονται στην ουσία οι προσδοκίες µας αυτοστιγµεί.
Ένα βασικό χαρακτηριστικό αυτού του είδους ψαριού, είναι ότι έχει πολύ δυνατή µνήµη. Θα πρέπει, επίσης, να θυµάστε ότι η πονηριά του ενισχύεται κι από τα χαρακτηριστικά του τόπου που δραστηριοποιούµαστε, και στην περίπτωσή µας το κύριο χαρακτηριστικό είναι τα ρηχά νερά.
Τεχνητό σε χρωματισμό green mackerel
Καλάμι: Όσον αφορά στα καλάµια, προσωπικά χρησιµοποιώ αυτά που έχουν αναγραφόµενη αντοχή 12 ή 15 λίµπρες, µε σωστή δράση (κορυφής) που να µας επιτρέπει την «ανάγνωση» της κίνησης του τεχνητού, για διάφορους λόγους. Ένας από τους βασικότερους, είναι για να γνωρίζουµε ανά πάσα στιγµή εάν το τεχνητό µας διατηρεί σωστή πλεύση ή έχει επηρεαστεί από κάποιο ξένο σώµα που καρφώθηκε στη σαλαγκιά του, όπως πχ. φύκια, ένα σκουπίδι κλπ. Σε αυτήν την περίπτωση, εάν το καλάµι µας έχει τα χαρακτηριστικά «κούτσουρου», είναι φυσικό κι επόµενο να µην αντιληφθούµε εγκαίρως ότι κάτι δεν πάει καλά και να παρέµβουµε. Επίσης, τα καλάµια αυτής της κατηγορίας έχουν την αντοχή που χρειαζόµαστε για να ασκήσουµε την απαιτούµενη πίεση στο ψάρι, για το λόγο που ανέφερα παραπάνω.
Μηχανισμός: Οι µηχανισµοί που χρησιµοποιώ είναι οριζοντίου τυµπάνου, µεγέθους 20 ή 30. Μία κατηγορία, επίσης, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ δηµοφιλής για πολλές τεχνικές, είναι του τύπου bait casting. Τα χρησιµοποιώ κι εγώ κατά κόρον, για διάφορους λόγους, όπως είναι η βολική τους χρήση, το σύστηµα carbon φρένων star drag, ο κατανεµητής νήµατος, όπως επίσης και για το γεγονός ότι υπάρχουν πλέον µοντέλα µε πολύ ισχυρά φρένα και µεγάλη χωρητικότητα νήµατος.
Νήμα: Τώρα, σχετικά µε το νήµα, προτείνω ένα 8κλωνο, καλής ποιότητας, κατηγορίας PE2 έως PE2.5, ενώ θα µας βοηθήσει ιδιαίτερα αν είναι και πολύχρωµο, για να ξέρουµε ανά πάσα στιγµή σε πόση απόσταση βρίσκεται το τεχνητό µας, να έχουµε γνώση σε ποια σηµεία παίρνουµε τα περισσότερα χτυπήµατα και να κρατάµε τα στατιστικά µας.
Χρώματα, ομορφιά, δύναμη!
Παράμαλλο: Το παράµαλλό µας πρέπει να είναι πολύ καλής ποιότητας, fluorocarbon, ανθεκτικό στα γδαρσίµατα, διαµέτρου από 0.415 έως 0.47mm (πάνω-κάτω) και το µήκος του από 10 έως 15 µέτρα. Στην προκειµένη περίπτωση, το µεγάλο µήκος του παράµαλλου είναι απαραίτητο, αφενός γιατί έτσι είµαστε όσο το δυνατόν περισσότερο διακριτικοί, και αφετέρου -και το πιο σηµαντικό-, γιατί έτσι µειώνονται οι πιθανότητες να έρθει το νήµα µας σε επαφή µε κάποιο βράχο, πλάκα ή γενικότερα σκληρό βυθό, µετά από το strike.
Σε αυτήν την περίπτωση, το κόψιµο θα είναι ακαριαίο, χωρίς να µπορούµε να κάνουµε κάτι για να το αποφύγουµε. Τέλος, να µην παραβλέπετε να αλλάζετε συχνά το παράµαλλο (να µην είναι ταλαιπωρηµένο) και να ανανεώνετε τον κόµπο στην ένωση µε το νήµα. Όταν έχουµε να κάνουµε µε τέτοιου είδους ψάρια, πολλές φορές αυτές οι λεπτοµέρειες θα κάνουν τη διαφορά στο ψάρεµά µας.
Suspending τεχνητά σε διάφορους χρωματισμούς
ΣΤΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΤΩΝ ΤΕΧΝΗΤΩΝ
Η µεγαλύτερη, ίσως, πρόκληση που έχουµε να αντιµετωπίσουµε σε κάθε µας εξόρµηση, είναι η «σωστή» επιλογή τεχνητών, ανεξάρτητα από το είδος ή τα είδη ψαριών που στοχεύουµε. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τη συναγρίδα. Ωστόσο, ο συνεχής πειραµατισµός, η εµπειρία, η σωστή «ανάγνωση» των εκάστοτε συνθηκών και εν τέλει τα αποτελέσµατα, θα µας δώσουν έναν µπούσουλα, ώστε να κάνουµε ορθές επιλογές στις αναζητήσεις µας.
Όπως έχω παρατηρήσει και από το boat spinning, κατά τη µεγαλύτερη διάρκεια του καλοκαιριού, οι συναγρίδες δείχνουν σαφή προτίµηση σε µεγάλα τεχνητά, τα οποία φτάνουν ακόµα και τα 20cm. Ειδικότερα, οι επιθέσεις σε τεχνητά των 17-18cm είναι, θα έλεγα, και οι πιο συχνές. Μάλιστα, αυτά τα τεχνητά είναι πολύ πιο αποδοτικά αν έχουν slim σχεδιασµό.
Υπέροχος βυθός σε 9 μόλις μέτρα
Περνώντας το καλοκαίρι και µπαίνοντας στη φθινοπωρινή περίοδο, οι συναγρίδες φαίνεται να προτιµούν µικρότερα τεχνητά, της τάξεως των 12-15cm και µάλιστα τύπου suspending! Μα, θα µου πείτε, «αυτά τα τεχνητά δεν απευθύνονται κυρίως σε λαβράκια;» Σαφώς και είναι έτσι, αλλά στην τεχνική της συρτής αυτά τα τεχνητά απευθύνονται κυριολεκτικά σε κάθε είδος ψαριού, συµπεριλαµβανοµένων και των συναγρίδων, οι οποίες τους δείχνουν ιδιαίτερη αδυναµία! Όταν εφαρµόζουµε τη σωστή ταχύτητα, η κίνησή τους είναι απίστευτα δελεαστική.
Τώρα, όσον αφορά στους χρωµατισµούς, έχω παρατηρήσει ότι από Σεπτέµβριο και µετά οι φυσικοί χρωµατισµοί (µπλε, πράσινο, ασηµί, γκρι και συνδυασµοί αυτών), αποδίδουν περισσότερο από τους έντονους, όπως κίτρινο, κόκκινο, λευκό, µωβ κλπ. Αυτό δεν σηµαίνει πως δεν πρέπει να πειραµατιζόµαστε, ανάλογα, βέβαια, και µε τις εκάστοτε συνθήκες φυσικού φωτισµού.
Καλάμι 12 λιμπρών και δυνατός bait casting μηχανισμός
ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ
Η ταχύτητα την οποία θα εφαρµόσουµε στη συρτή µας, θα καθοριστεί κυρίως από δύο συνιστώσες. Η πρώτη είναι ο τύπος και το µέγεθος του τεχνητού που θα χρησιµοποιήσουµε και η δεύτερη το είδος ή τα είδη των ψαριών στα οποία στοχεύουµε. Στην προκειµένη περίπτωση που το ζητούµενο είναι οι συναγρίδες, θα πρέπει να θυµάστε ότι µιλάµε για άκρως επιθετικά ψάρια. Ειδικά όταν δραστηριοποιούνται σε ρηχά νερά, τότε οι επιθέσεις είναι πολύ βίαιες και µε µεγάλη ταχύτητα από τα σηµεία που καρτερεύουν.
Αυτό σηµαίνει ότι καλό θα είναι να έχουµε τη µεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα που µπορεί να «διαχειριστεί» το τεχνητό µας, χωρίς βέβαια να ξεπεράσουµε τα όρια και να χαλάσει η ποιότητα της πλεύσης του. Επιπλέον, έτσι ενισχύεται το κροτάλισµα από τα εσωτερικά σφαιρίδια του τεχνητού, όσο και η δόνηση που προκαλεί το ίδιο το τεχνητό µε την κίνησή του.
Αυτό είναι κάτι πολύ βασικό για το ψάρεµα της συναγρίδας στα ρηχά νερά, αφού το ψάρι, διαθέτοντας την περιβόητη πλευρική γραµµή, ακριβώς όπως και το λαβράκι, αντιλαµβάνεται το τεχνητό µας πριν ακόµα το δει κι έχει ήδη «ετοιµαστεί» για την επίθεσή του! Ενδεικτικά, θα αναφέρω ότι ένα suspending jerkbait τεχνητό των 13cm πλέει µε τον τρόπο που θέλουµε εφαρµόζοντας ταχύτητα 3,6-3,8 κόµβων.
Άστατος καιρός, ιδανικές συνθήκες
ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ – ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΩΡΕΣ
Όταν στοχεύουµε σε συναγρίδες µε την τεχνική της συρτής αφρού, ο βασικότερος περιορισµός που θα έχουµε στην αναζήτησή µας, είναι το βάθος της περιοχής που θα ψαρέψουµε. Όπως είναι φυσικό, δεν είναι και πολύ πιθανό να δεχτούµε strike όταν το τεχνητό µας βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια και η συναγρίδα είναι, για παράδειγµα, στα 40 ή 50 µέτρα πιο κάτω!
Τι σηµαίνει αυτό; Σηµαίνει απλά, ότι οι καλύτερες καιρικές συνθήκες που θα µπορούσαµε να έχουµε είναι ο φρέσκος και «ζωντανός» κυµατισµός και όχι η άπνοια και η µπουνάτσα.
Όπως µπορούµε εύκολα να καταλάβουµε, η διαύγεια κατά τη διάρκεια της µπουνάτσας είναι µεγάλη, ο βυθός φαίνεται λεπτοµερώς και η κάθε επιζήµια πληροφορία µεταφέρεται µε µεγάλη ευκολία στα ούτως ή άλλως παµπόνηρα ψάρια αυτού του είδους. Φυσικά, στο ψάρεµα τίποτα δεν αποκλείεται κι αυτό είναι κάτι που το έχουµε παρατηρήσει αρκετές φορές.
Έτσι λοιπόν, εάν πάρουµε χτύπηµα σε συνθήκες άπνοιας, δεν εξυπακούεται πως είναι οι καλύτερες συνθήκες για ψάρεµα σε ρηχά νερά. Εξάλλου, η εξαίρεση δεν αναιρεί, αλλά επιβεβαιώνει τον «κανόνα».
Τέλος, όσον αφορά στις πιο αποδοτικές ώρες, έχω συµπεράνει από δικές µου εµπειρίες, ότι πολύ νωρίς το πρωί, λίγο πριν και λίγο µετά την ανατολή του ήλιου, και αργά το απόγευµα, είναι οι πλέον κατάλληλες ώρες, όπου θα δεχτούµε και τα περισσότερα strikes από όλη την υπόλοιπη ηµέρα.
Αυτό είναι λογικό, αφού η συναγρίδα γνωρίζει, ειδικά όταν βρίσκεται σε µικρό βάθος, ότι σε συνθήκες χαµηλού φυσικού φωτισµού είναι λιγότερο ορατή από το υποψήφιο γεύµα της (µικρόψαρα, καλαµάρια, σουπιές, χταποδάκια κλπ.) Εµείς δεν έχουµε παρά να το εκµεταλλευτούµε, αυξάνοντας τις πιθανότητες για µία υπέροχη «συνάντηση» µε την «αυτού µεγαλειότητα», τη συναγρίδα!
