Ψάρεμα από βάρκα: Tips παραγαδίσια (2) για παραγάδια κάθε τύπου
Από τη µικρή σχετικά εµπειρία µου στα παραγάδια, αφού είναι από τις τεχνικές που εξασκώ λιγότερο, παραθέτω ορισµένα tips µε σηµασία, τα οποία δοκίµασα ή έµαθα από φίλους κατά καιρούς και έκαναν τη διαφορά σε αλιεύµατα. Αρκετοί θα γνωρίζουν κάποια, αλλά θα τους διαφεύγουν κάποια άλλα.
Αόρατη πετονιά και παραγάδι για σαργούς
Γνωρίζω φίλους που ασχολούνται συστηµατικά µε παραγάδια για σαργούς στα ρηχά και ορκίζονται πως η διαφορά στη χρήση του αόρατου παράµαλλου, σε σχέση µε το κλασικό στα σαργοπαράγαδα, φαίνεται καθαρά στον αριθµό και το µέγεθος των ψαριών που συλλαµβάνονται.
∆ηλαδή, µε το αόρατο παράµαλλο, µας λένε, συλλαµβάνουν περισσότερα και πιο µεγάλα (και ως εκ τούτου πονηρά) ψάρια.
Όσο πιο ρηχά και όσο πιο φωτεινή νύχτα, τόσο µεγαλύτερη γίνεται η διαφορά σε αλιεύµατα. Το πρόβληµα είναι το κόστος του αόρατου παράµαλλου, αλλά όσο και να είναι αυτό, αντικρίζεται από τα µεγαλύτερα και περισσότερα ψάρια.
Αν το κόστος προβληµατίζει, υπάρχουν και οι fluorocoated πετονιές (µε επίστρωση fluorocarbon) που είναι σηµαντικά φθηνότερες, είναι επίσης σχεδόν αόρατες και είναι λίγο πιο ισχυρές από τις κλασικές fluorocarbon, στην ίδια διάµετρο. Ας τις δοκιµάσουµε, λοιπόν.
Ψάρια και συμπεριφορές
Ροφός: Σχετικά με τα βραχώματα από ψάρια, πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη ότι ο ροφός μπαίνει στο θαλάμι του.
Συναγρίδα: Η συναγρίδα τυλίγει το παραγάδι γύρω από όποιον βολικό βράχο βρει, πάντα δεξιόστροφα. Χειριζόμαστε ανάλογα τα βραχώματα, λοιπόν.
Ψάρια και μήκος παράμαλλου
Ροφός: Αν πάντως ψαρεύουμε κυρίως για ροφούς, το μήκος του παράμαλλου μας πρέπει να είναι σχετικά μικρότερο. Ενάμισι μέτρο, άντε δύο και όχι τρία ή τέσσερα. Με μακρύ παράμαλλο, το ψάρι δεν θα έχει όσο τράτο θέλει για να μπει στο θαλάμι του.
Συναγρίδα/Στήρα: Αντίθετα αν ψαρεύουμε ειδικά για συναγρίδες και στήρες, το μακρύ παράμαλλο είναι προτιμότερο, αφού αυτό «ψαρεύει» καλύτερα λόγω μήκους και στο κατέβασμα, αλλά και στο ανέβασμα.
Αόρατη πετονιά στα λοιπά…
Στα µέτζα παραγάδια και στα παραγάδια για φαγκριά και τα µεγαλύτερα το αόρατο παράµαλλο, µάλλον έχει χειρότερη συµπεριφορά, από την παραγαδίσια πετονιά. Αυτό συµβαίνει διότι το fluorocarbon «ξεραίνεται» και κόβεται ευκολότερα, άρα θέλει συχνότερη αλλαγή. Επίσης, το υψηλότερο κόστος του, δεν δικαιολογεί την ανύπαρκτη διαφορά στο µέγεθος και στον αριθµό των θηραµάτων.
Όσο πιο βαθιά ρίχνουµε το παραγάδι µας, τόσο πιο σκοτεινά είναι τα νερά και τόσο µικρότερο ρόλο παίζει το αόρατο παράµαλλο.
Τι µέγεθος αγκίστρι σε τι παραγάδι
Στα σαργοπαράγαδα, ο κανόνας είναι 14αρια ή 15αρια αγκίστρια. Στα µέτζα, που ψαρεύουν και σαργούς, το 12αρι είναι µπαλαντέρ. Πιάνει και τα «µικρά», αλλά και τα µεγάλα ψάρια. Το ίδιο ισχύει και στα φαγκριά. Αν στοχεύουµε σε µεγαλύτερα κοµµάτια κατεβαίνουµε ένα νούµερο. Στα πιο ρηχά και το 13αρι «δουλεύει» επίσης καλά. Στα χοντρά παραγάδια η βάση µας είναι κάτω από το 10.
Για πολύ µεγάλα αλιεύµατα βάζουµε εξάρια και οχτάρια, για πιο µικρά οριακά εννιάρια και δεκάρια, αλλά όχι µικρότερα µεγέθη. Επιτρέπεται και η ανάµιξη σε παραπλήσια µεγέθη. Με τον τρόπο αυτό, βλέπουµε ποια δουλεύουν καλύτερα σε ποιους τόπους και επικεντρωνόµαστε σε αυτά. Το καλό σφίξιµο του παράµαλλου και ο σωστός κόµπος είναι must σε όλα, αλλά ένα περισσότερο στα χοντρά παραγάδια.
Ένα δοχείο µε νερό και λίγο λάδι, στο οποίο βουτάµε το παράµαλλο πριν το σφίξουµε, βοηθά πολύ και δεν κοστίζει τίποτα. Οι αποστάσεις ανάµεσα στα παράµαλλα, εξαρτώνται και αυτές, στα χοντρά παραγάδια, από το µέγεθος των αγκιστριών. Αν τα αγκίστρια µας είναι εννιάρια ή δεκάρια, δώδεκα µε δέκα πέντε µέτρα ανάµεσα στα παράµαλλα είναι ο κανόνας. Αν είναι µεγαλύτερα τότε τα µέτρα γίνονται ακόµη και είκοσι.
Το µέγεθος µετράει, αλλά είναι το σωστό;
Προσέχουµε το µέγεθος των αγκιστριών και για το λόγο αυτό βλέπουµε τι ψωνίζουµε. Οι φωτογραφίες, αλλά και τα νούµερα των µεγεθών, πολλές φορές απατούν. Από εταιρεία, σε εταιρεία το µέγεθος και το αρπάδι µπορεί να διαφέρουν σηµαντικά, για το ίδιο νούµερο αγκιστριού. Αφήστε που µπορεί, το νούµερο 11 µιας εταιρείας να είναι όµοιο µε το 12 µιας άλλης.
Συγκρίνουµε, αποφασίζουµε τι µέγεθος θέλουµε, τα βλέπουµε ιδίοις όµασιν και ψωνίζουµε µόνο αν είµαστε βέβαιοι για το µέγεθος του αγκιστριού που θέλουµε, για το συγκεκριµένο παραγάδι. Φυσικά, αυτό γίνεται µέχρι να καταλήξουµε σε συγκεκριµένη µάρκα και σε συγκεκριµένα µεγέθη. Μετά, ψωνίζουµε αβλεπή…
∆ολώµατα στο χοντρό παραγάδι
Το καλύτερο µε διαφορά δόλωµα είναι το χταπόδι. Αλλά όχι το κατεψυγµένο, από το σουπερµάρκετ. Το φρέσκο, που βγάλαµε µόνοι µας ή που το αγοράσαµε από τον επαγγελµατία διχτυάρη. ∆ουλεύουν και οι αληδόνες και τα µοσχοχτάποδα. Πάντα γδαρµένα, διότι, αν δεν τα γδάρουµε φουσκώνει το δέρµα τους και τροµάζει τα ψάρια.
Αφού τα ζεµατίσουµε για πέντε έξι λεπτά, τα γδέρνουµε και τα ρίχνουµε στο µελάνι τους και στον ολιό τους γενικότερα, που έχουµε κρατήσει, για ένα τέταρτο της ώρας. Για να τα δολώσουµε µετά λερωνόµαστε λίγο, αλλά το µελάνι απορροφάται από το πλοκάµι και κάνει τη διαφορά.
Αµέσως καλύτερο δόλωµα είναι το καλαµάρι. Αν είναι µικρό, δολώνεται ολόκληρο και για να µην κυµατίζει, µπορούµε να δέσουµε τα µακριά πλοκάµια του στο παράµαλλο µας. Αλλά ποιος δολώνει µικρό φρέσκο καλαµάρι; Μόνο ο πολύ µερακλής. Οι υπόλοιποι το τηγανίζουν.
Αν δεν βρούµε κεφαλόποδα, ή αν δεν θέλουµε να δολώσουµε τα φρέσκα καλαµάρια µας, πάµε στη µαρίδα ή στη σαρδέλα. ∆ολώνουµε σε οµάδες. 2-3-4 ψάρια σε κάθε αγκίστρι, ανάλογα και µε το µέγεθος βέβαια.
Αν δεν βρούµε ούτε αυτά τα δολώµατα φρέσκα, αλλά θέλουµε να ρίξουµε οπωσδήποτε, πάµε στη φρύσσα ή στο σκουµπρί. Τα µικτά δολώµατα είναι επίσης µια λύση.
Δόλωση Μικτών δολωμάτων
Το ψαροδόλι το δολώνουμε στις άκρες του παραγαδιού και αν βάζουμε μεσομάτζαρο, που το συνιστούμε ανεπιφύλακτα, δολώνουμε ψαροδόλι και γύρω από αυτό.
Το κεφαλόποδο, το δολώνουμε στα υπόλοιπα σημεία. Γενικά, επειδή το παραγάδι ψαρεύει και στο ανέβασμα, αλλά και στο κατέβασμα, όπου υπάρχει βάρος και κατεβαίνει πιο γρήγορα, έχει πιθανότητες να προσελκύσει ψάρια ευκαιρίας, όπως είναι τα μαγιάτικα, οι μεγάλοι κυνηγοί, οι μπράμες και οι ξιφίες. Και στα ψάρια αυτά, το ψαροδόλι δουλεύει πολύ καλύτερα.
Αχ, αυτά τα ρεύµατα
Το χοντρό παραγάδι µας, και γενικά όλα τα παραγάδια, αλλά κυρίως τα παραγάδια στα βαθιά, τα ρίχνουµε µε το ρεύµα πρίµα. Αν πάµε κόντρα, είναι σίγουρο ότι θα το µαζέψουµε κουλουριασµένο. Όσο πιο βαθιά, τόσο πιο ισχυρά ρεύµατα υπάρχουν. Γι’ αυτό, τονίζουµε ότι πρέπει να µετράµε οπωσδήποτε το ρεύµα στα µέτζα και στα χοντρά παραγάδια, και να καλάρουµε υποχρεωτικά µε την πορεία του.
Στο επόµενο τεύχος θα ολοκληρώσουµε την περιήγηση µας στα παραγάδια και θα αναφερθούµε κυρίως στα παραγάδια µε ζωντανό δόλωµα. Μέχρι τότε, προσοχή στην πανδηµία.
