Ψάρεμα Light Rock Fishing με τεχνητά επιφανείας: Εξοπλισμός και Ανανακτήσεις
Πριν από κάθε µου ψαρευτικό άρθρο, πριν καν γράψω τις πρώτες αράδες, και όταν ακόµα η οθόνη του υπολογιστή είναι κάτασπρη και δίχως λέξη, κάθοµαι ένα λεπτό και στοχάζοµαι.
Φέρνω στο νου µου τις πιο δυνατές από εκείνες τις εικόνες που θέλω να περιγράψω. Ξαναζώ τα ψαρέµατά µου, και έτσι όχι µόνο βάζω σε τάξη τις σκέψεις µου αλλά και παίρνω πάλι χαρά από τα όσα έζησα. Κοιτώ την οθόνη µεν, αλλά τα µάτια µου δεν βλέπουν, ο νους ταξιδεύει σε στιγµές κοντά στην θάλασσα, χιλιόµετρα µακριά από εκεί που βρίσκοµαι καθισµένος.
Ένα µικρό τεχνητό πέφτει στο νερό, µένει στην επιφάνεια, τραµπαλίζεται µε τα χτυπήµατα του καλαµιού ρυθµικά πέρα δώθε σαν πληγωµένο και πανικόβλητο ψαράκι στον αφρό. Ξαφνικά το ακολουθεί µια σκιά, η θάλασσα πίσω από το τεχνητό αρχίζει να φουσκώνει. Κάτι πλησιάζει µε ταχύτητα, ένα κορύφι από το ραχιαίο πτερύγιο ξεπροβάλλει και σχίζει το νερό, και σε κλάσµατα του δευτερολέπτου έρχεται το χτύπηµα που ταράσσει την ησυχία. Το νερό πετάγεται, έπεται το βίαιο κάρφωµα και ξεκινά η έκκριση της αδρεναλίνης που κατακλύζει το σώµα!
Χαµογελώ από το γραφείο µου ικανοποιηµένος. Τεχνητά επιφανείας! Αυτή η απίστευτη πώρωση!
To ψάρεµα µε αυτού του τύπου τα τεχνητά έχει κάτι που σπάνια το δίνουν άλλες κατηγορίες. Την άµεση οπτική επαφή µε το τεχνητό. Αυτό οδηγεί συχνά στο εντυπωσιακότερο strike, που γίνεται µπροστά µας, µε τα ψάρια να κυνηγούν µανιασµένα, να χτυπούν δυνατά, να πετάγονται έξω από το νερό…
Κι όµως όσο όµορφο είναι το ψάρεµα µε αυτά τα τεχνητά, άλλο τόσο είναι και απαιτητικό. Όταν µάλιστα µιλάµε για LRF µε τεχνητά επιφανείας, οι απαιτήσεις πάνε σε άλλο επίπεδο. Μαζί λοιπόν θα βαλθούµε σε αυτό το άρθρο να µιλήσουµε για ορισµένες πτυχές της υπόθεσης, που θα βοηθήσουν να εντρυφήσουµε πιο βαθιά και να απολαύσουµε πληρέστερα τα όσα έχει να µας προσφέρει αυτή τη τεχνική.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΕΧΝΗΤΩΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ
Υπάρχουν πολλές τεχνικές για την επιφάνεια, οι οποίες έχουν η κάθε µια το τεχνητό της. Κυρίως µιλάµε για δύο τεχνικές, popping και walk the dog (wtd).
Poppers και wtd
Τα poppers έχουν συνήθως κοίλη πρόσοψη, έτσι ώστε όταν εµείς εκτελούµε χτυπήµατα, αυτά να φέρνουν αντίσταση και να πετούν ένα πίδακα νερού, το λεγόµενο «pop». Τα wtd τεχνητά από την άλλη, είναι φτιαγµένα να πλατσουρίζουν αλλά κυρίως να εκτελούν µια ζιγκ-ζαγκ κίνηση αριστερά και δεξιά στην επιφάνεια του νερού, Kαθώς εµείς χτυπάµε το καλάµι µε µικρά συνεχόµενα τραβήγµατα προς το µέρος µας, είναι λες και τραβάµε έναν «σκύλο που είναι δεµένος στο λουρί που κρατάµε» (εξ’ ου και η ονοµασία).
Επειδή αυτά τα τεχνητά είναι πολύ µικρά, στο LRF υπάρχει η τάση να βάζουµε ένα πρόθεµα «micrο», οπότε θα δείτε να γίνεται λόγος για micro-popping/micro-poppers και micro-wtd/micro-wtds. Τα poppers και τα wtd δεν είναι βυθιζόµενα τεχνητά. Από µόνα τους επιπλέουν στον αφρό.
Κι όµως υπάρχουν και βυθιζόµενα τεχνητά για τεχνικές επιφανείας, τα οποία για να παραµείνουν ψηλά βασίζονται αποκλειστικά στην τεχνική µας και όχι σε κάποια εγγενή τους, κατασκευαστική ιδιότητα. Τα πλανάκια για παράδειγµα, αν και είναι ένα κοµµάτι µέταλλο, µπορούν να ψαρευτούν στην επιφάνεια. Υπό συνθήκες που θα εξηγήσουµε, µπορούν να δουλευτούν το ίδιο ακόµα και minnows ή και µικρά pencils.
Βυθιζόµενα τεχνητά skippers
Μια ιδιαίτερη κατηγορία βυθιζόµενων τεχνητών επιφανείας είναι τα skippers. Τεχνητά φτιαγµένα να τρέχουν µε µεγάλη ταχύτητα στην επιφάνεια του νερού και να κάνουν «πηδηµατάκια» (skips) στον αφρό, όπως εκείνες οι πέτρες που πετούσαµε παιδιά και τις βλέπαµε να κάνουν πηδηµατάκια. Στο LRF τα skippers δεν είναι διαδεδοµένα, ειδικά στη χώρα µας, όµως έχουν ήδη κάνει την εµφάνισή τους ειδικά για LRF, οπότε στο µέλλον θα τα βρούµε κάποια στιγµή µπροστά µας.
Υβριδικά τεχνητά επιφανείας
Εκτός από αυτές τις βασικές κατηγορίες, υπάρχουν και υβριδικά τεχνητά επιφανείας, τα οποία µπορούν να δουλευτούν τόσο ως popper, όσο και ως wtd. Είναι τεχνητά που έχουν το εµπρός µέρος τους κοίλο σαν popper, αλλά ταυτόχρονα είναι φτιαγµένα µε εκείνον τρόπο που πετυχαίνει το ζιγκ-ζαγκ στην επιφάνεια, δηλαδή σαν wtd.
Τον τελευταίο καιρό έχουν βγει νέα µοντέλα που προσανατολίζονται προς αυτήν την διπλή λειτουργία, ενώ γίνονται πειραµατισµοί για να ενταχθούν στα τεχνητά του LRF µικροσκοπικά τεχνητά τύπου “Stylo”.
Micro-Poppers και Μicro-Wtds
Aς ξαναγράψω πως θεωρώ στο LRF το µέγιστο c.w. των τεχνητών δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 10 γραµµάρια. Μπορεί κάποιος να πει πως αυτός είναι ένας αυθαίρετος, προσωπικός διαχωρισµός, και θα το δεχτώ απόλυτα.
Πρέπει να υπάρχει όµως µια βάση συνεννόησης. Τα τεχνητά επιφανείας στα οποία θα εστιάσουµε -poppers και wtd-, για την καθαρή LRF εµπειρία σπάνια υπερβαίνουν τα 6 εκατοστά σε µέγεθος και τα 5 γραµµάρια σε βάρος.
ΧΡΩΜΑ ΤΕΧΝΗΤΩΝ
Το χρωµατολόγιό τους είναι τεράστιο βέβαια, µα αν θα ξεκινούσα από αυτό θα έλεγα πως είναι σοφό να έχουµε µια ζυγισµένη ποικιλία µεταξύ φυσικών και έντονων χρωµάτων στην κασετίνα µας. Ξαναγράφω πως περισσότερο και από το χρώµα, είναι η τεχνική ανάκτηση που δίνει ζωή στο τεχνητό. Είναι όµως γεγονός πολλές φορές διασταυρωµένο, πως τα «εντονότερα» χρώµατα, τουλάχιστον στα δικά µας µάτια, αποδίδουν καλύτερα σε συνθήκες κυµατισµού, θολών νερών κτλ. Ας τα έχουµε υπόψη µας αυτά.
Προσωπικά, σε κάθε εξόρµηση έχω 4-5 τεχνητά επιφανείας στην κασετίνα µε τα minnows και τα πλανάκια, µοιρασµένα ως εξής: ένα micro popper σε φυσικό χρωµατισµό, ένα µε έντονα µπογιατισµένη κοιλίτσα (κόκκινο, µωβ, πορτοκαλί) και δύο micro wtds: ένα σε φυσικό χρωµατισµό και ένα ροζ µε glow κοιλίτσα.
Αγαπώ πολύ τα glow τεχνητά, ειδικά το πρωί και σε κάθε περίπτωση, από τις µολυβοκεφαλές και τα βιοδιασπώµενα, έως τους πλάνους στο shore jigging, καθώς η φωτοδιαύγεια όπως έχω ξαναγράψει δεν γίνεται αντιληπτή µόνο το βράδυ… Φυσικά, θα έχετε καταλάβει για ποιό λόγο δίνω σηµασία στο χρώµα της κοιλιάς του τεχνητού επιφανείας: είναι αυτό που οι θηρευτές αντιλαµβάνονται κατά κύριο λόγο σε τέτοια τεχνητά, κοιτώντας από τα κάτω προς τα πάνω.
ΟΙ ΤΟΠΟΙ
Το LRF µε τεχνητά επιφανείας δεν έχει περιορισµούς σε τόπους, καθώς µπορεί να δουλέψει από τις ήρεµες εκβολές ενός ποταµού και από τις ρηχοπατιές έως τους βαθιούς κάβους, αλλά και µεσοπέλαγα, ψαρεύοντας από τη βάρκα. Οι περισσότεροι θηρευτές των θαλασσών µας έχουν εξελιχθεί να τρέφονται µε ψάρια εντελώς αφρωτά και συνήθως το «σήµα» πως κάτι προσφέρεται για τροφή εκεί ψηλά στον αφρό, δεν θα µείνει δίχως ανταπόκριση.
Οι τόποι όµως στους οποίους τα τεχνητά επιφανείας διαπρέπουν, είναι εκεί που άλλα τεχνητά πολύ απλά δεν µπορούν να δουλέψουν. Σε πάρα πολύ ρηχά µέρη, όπου θα ήταν αδύνατο να ρίξουµε κάποιο τεχνητό δίχως να το σκαλώσουµε.
Σε πρόσφατο ταξίδι µου στη Λήµνο, σε µια υπέροχη ρηχοπατιά όπου το νερό σπάνια έφτανε πάνω από το γόνατο, κάθε άλλο τεχνητό ήταν δύσκολο έως ακατόρθωτο να ψαρευτεί. Βλέποντας όµως αρκετή δραστηριότητα, αποφάσισα αµέσως να προσεγγίσω την περιοχή µε τεχνητά επιφανείας.
Σε αυτήν την εξόρµηση µας τίµησαν τσιπούρες και µουρµούρια, χαρίζοντάς µας ένα υπέροχο, αξιοµνηµόνευτο ψάρεµα. Οι περισσότεροι θα θεωρούσαν εντελώς αδύνατον για µουρµούρες και τσιπούρες να χτυπήσουν τεχνητό, πόσο µάλλον τεχνητό επιφανείας.
Κι όµως οι επιθέσεις τους ήταν συστηµατικές, βίαιες, και µας διδάσκουν ότι στο ψάρεµα δεν πρέπει να θεωρούµε τίποτα δεδοµένο. Αν θέλετε να δείτε κοµµάτια από τη συγκεκριµένη εξόρµηση, την τεχνική και τα ψάρια για να συνοδέψετε το θεωρητικό κοµµάτι αυτού του άρθρου, µπείτε στο κανάλι µου Spinning by Tyrikos.
ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ ΡΗΧΑ;
Το θέµα µε τις ρηχοπατιές είναι βασικά πολύ απλό. Στα αβαθή, δίχως πολλά ρέµατα σηµεία, βρίσκουν καταφύγιο τα µικρόψαρα. Εκεί συνήθως τα νερά είναι πιο ζεστά, και επειδή είναι ρηχά, γεµάτα εµπόδια, βράχια και κρυψώνες, οι µεγάλοι θηρευτές δεν µπορούν να κολυµπήσουν µε τόσο µεγάλη ευχέρεια για να κυνηγήσουν. Οι ρηχοτοπιές είναι σωστά «νηπιαγωγεία της θάλασσας».
Εννοείται βέβαια πως όπου υπάρχει ζωή και πιθανή τροφή, εκεί τριγύρω θα υπάρξουν θηρευτές που περιµένουν µια ευκαιρία. Ένα ξεστράτισµα από ένα µικρόψαρο, ένα σήµα για επίθεση. Περιπολούν και η παρουσία τροφής τους κάνει υποµονετικούς και πολύ λυσσασµένους όταν έρθει η ώρα της επίθεσης.
Ένα τεχνητό επιφανείας δίνει το σήµα και µάλιστα µε τον πιο ξεκάθαρο και φασαριόζικο τρόπο που υπάρχει. Το σήµα αυτό ταξιδεύει και γίνεται άµεσα αντιληπτό από µεγάλη απόσταση: ένα µικρόψαρο χτυπιέται στον αφρό. Ένα µικρόψαρο δεν είναι πια προστατευµένο, δεν είναι πια σε καµουφλάζ, αλλά αντίθετα έχει πανικοβληθεί καθώς νιώθει τροµερά ευάλωτο…
Είναι σαν η ίδια η φύση να ηχεί τον διατροφικό συναγερµό για τους θηρευτές, από σαργούς έως λαβράκια και από µελανούρια έως ζαργάνες. Και πιστέψτε µε, όχι µόνο αυτά που καρτερεύουν στη ρηχοπατιά, αλλά ακούγοντας το θόρυβο θα τολµήσουν να έρθουν πολύ ρηχά και ψάρια από πολύ βαθύτερα, προκειµένου να εκµεταλλευτούν αυτές τις εύκολες θερµίδες που τους προσφέρονται.
ΚΑΜΠΤΕΤΑΙ Η ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ
Τα τεχνητά επιφανείας όµως δεν προορίζονται για τα ρηχά. Αποτελούν καταρχήν ένα πολύ καλό όπλο σε συνθήκες ήπιου καιρού, για να παλέψουµε από τη βάρκα διάφορα πελαγικά είδη, όπως κυνηγούς και ντασκάκια που τρέφονται στην επιφάνεια.
Στην ερώτηση «µα γιατί µε LRF;», αν δεν σας ικανοποιεί η απάντηση πως έχουµε να κάνουµε µε µια πολύ διασκεδαστική αλλά και συνάµα τεχνική µέθοδο, τότε σίγουρα θα σας ενδιαφέρει µια αλήθεια που ίσως ήδη έχετε ανακαλύψει: µε τόσο λεπτές µεθόδους όπως το LRF, η καχυποψία των θηρευτών πολλές φορές εξαφανίζεται εκεί που είναι παρούσα µε πιο χοντρά εργαλεία και τεχνητά.
Έχω πέσει σε κοπάδι κυνηγών µεσοπέλαγα που είχαν µαζευτεί γύρω από κάτι σανίδια παρασυρµένα από τα κύµατα, οι οποίοι δεν έδιναν καµιά σηµασία ούτε σε µεγάλα τεχνητά, ούτε σε νωπό δόλωµα, αλλά κυριολεκτικά διέλυσαν στα χτυπήµατα κάθε µικρό τεχνητό επιφανείας που έριχνα µε το LRF καλάµι µου.
Οι άλλοι που επέβαιναν στη βάρκα, όταν πια είδαν και αποείδαν πήραν από την κασετίνα µου µικρά popper και τα έριχναν µε… καλάµι συρτής, για να πιάσουν και εκείνοι κάποιον κυνηγό!
Σε βαθιούς κάβους, ακτογραµµές και λιµάνια, ένας ιδανικός τρόπος να ξεκλειδώσουµε τα πιο ύπουλα µελανούρια, είναι να τα ψαρέψουµε µε τεχνητά επιφανείας και LRF, ειδικά τους πιο θερµούς µήνες του χρόνου. Οι θηρευτές που τρέφονται από µεσόνερα και πάνω, έχουν συνεχώς το νου τους τι συµβαίνει στην επιφάνεια, και αν υπάρχουν εκεί τριγύρω δεν θα αργήσουν να ανταποκριθούν. Μη διστάσετε να ρίξετε τεχνητό επιφανείας ακόµα και σε τόπο µε βαθιά νερά. Όλο και κάποιος «παρακολουθεί»!
ΚΑΛΑΜΙ
Θεωρητικά µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε τεχνητά επιφανείας µε ένα «απλό» καλάµι LRF. Οι πλεύσεις θα µας βγουν µε προσοχή και παρατήρηση. Στην ουσία όµως ιδανικό για αυτήν την τεχνική θεωρώ ένα ελαφρώς πιο fast καλάµι, ένα καλάµι δηλαδή που θα έχει µια πιο γρήγορη δράση κορυφής και από θέµα power ίσως να ξεφεύγει κάπως από το light προς το medium.
«Γιατί» θα ρωτήσει κάποιος «δεν πας σε ένα καλάµι HRF;» Πολύ απλά γιατί δεν θέλω να χάσω ούτε το ελάχιστο από την αίσθηση στα τεχνητά µου, τα οποία προτιµώ µέχρι το πολύ 5-6 γραµµάρια. Θέλω λοιπόν οι εντολές (στη δράση επιφανείας είναι συνεχείς και σηµαντικές) να µεταδίδονται ακαριαία, πιο σηµαντικό όµως είναι το να µπορώ να καρφώνω άµεσα µόλις δω ότι κάτι έχει αρπάξει το τεχνητό.
Επειδή τα εργαλεία µας δουλεύουν αφρό, οι άστοχες ή επιπόλαιες επιθέσεις είναι πολλές, οπότε είναι πολύ σηµαντικό εµείς να µπορούµε να καρφώσουµε άµεσα. Μας βοηθάει η άµεση οπτική επαφή, δε θα µας βοηθήσει όµως ένα καλάµι πολύ µαλακό και δίχως νεύρο.
ΠΑΡΑΜΑΛΛΟ
Για τους ίδιους λόγους και ανάλογα µε το καλάµι µου, θεωρώ ότι ένα µικρότερο παράµαλλο βοηθάει στην αµεσότητα. Τα παράµαλλα ξέρουµε γιατί τα βάζουµε, απορροφούν τάσεις, γδέρνονται και κόβονται πιο δύσκολα. Υπάρχει επιπλέον ένα θέµα διακριτικότητας στο βαθµό διάθλασης του υλικού µέσα στο νερό, που σε σχέση µε το νήµα τα κάνει λιγότερο διακριτά στα µάτια των ψαριών (και όχι «αόρατα», όπως συνηθίζουµε να τα αποκαλούµε).
Κάθε παράµαλλο, ακόµα και fluorocarbon, έχει ελαστικότητα, και σε αυτήν την τεχνική το µακρύ παράµαλλο δε βοηθά τόσο όσο ένα αισθητά πιο κοντό. Για να σας δώσω µια ιδέα, αν βάζω για σαργούς και minnows µια οργιά παράµαλλο, στα τεχνητά επιφανείας βάζω κάτι λιγότερο από µισή. Ίσως αυτό να φανεί υπερβολική λεπτοµέρεια σε ορισµένους, και θα το δεχτώ. Το αναφέρω όµως γιατί πολλές φορές σε κάτι πιασίµατα κυριολεκτικά από στην άκρη ενός αρπαδιού της σαλαγκιάς, φαίνεται πως ο «διάβολος είναι στις λεπτοµέρειες».
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ
Να σηµειώσω πως και σε αυτήν την τεχνική ένας γρήγορος µηχανισµός µε µεγάλο λόγο µεταβολής και αρκετά εκατοστά ανά µανιβελιά (ιδανικά πάνω από 75), είναι πολύ σηµαντικός. Επειδή έχουµε να κάνουµε µε πολλά µπόσικα στο νήµα και µε συνεχή χτυπήµατα για να βγουν οι πλεύσεις, χρειάζεται στρωτή και άµεση διαχείριση του νήµατος. Ειδικά αν θέλουµε να αποφύγουµε τούφες και άλλα δυσάρεστα. Πρέπει όµως να προσέξουµε µήπως ο γρήγορος µηχανισµός «σέρνει» το τεχνητό µας πριν αυτό εκτελέσει σωστά την πλεύση του.
Η ΠΛΕΥΣΗ
Και ποια είναι η σωστή πλεύση; Συνειδητοποίησα πρόσφατα πως πολύς κόσµος αποφεύγει τα τεχνητά επιφανείας (ειδικά τα wtd) για έναν απλό λόγο: δεν µπορεί να βγάλει την πλεύση. Και για να γίνουµε πιο συγκεκριµένοι, δεν µπορεί να συγχρονίσει τα δυο του χέρια τόσο εύκολα και έτσι επιλέγει πιο συµβατικά τεχνητά. Θέλει λίγο εξάσκηση και υποµονή, πραγµατικά δεν είναι τόσο δύσκολο.
Ξεκινήστε µε το εξής: κάντε βολή, χαµηλώστε τη µύτη του καλαµιού σας και µε τον καρπό σας µόνο αρχίστε να τρέµετε πάνω κάτω πολύ µαλακά και γρήγορα, έτσι ώστε η µύτη του καλαµιού σας να κάνει συνεχόµενα ένα µικρό αλλά γρήγορο τρεµούλιασµα πάνω-κάτω. ∆ίχως να σταµατήσετε, αρχίσετε να κάνετε µανιβελιές και να ανακτάτε το τεχνητό σας. Έτσι θα σας βγει η πρώτη πλεύση wtd, την οποία θα καλυτερεύετε πάντοτε έχοντας οπτική επαφή µε το τεχνητό σας, µέχρι που εκείνο θα κάνει ένα όµορφο ζιγκ-ζαγκ, αριστερά δεξιά στην επιφάνεια.
ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ
Aς δούµε µερικές βασικές τεχνικές ανάκτησης για τα popper. Βρισκόµαστε στα χωράφια του LRF, οπότε προσοχή, η παραµικρή µας κίνηση είναι αρκετή. Ας ζυγίζουµε τη δύναµη που βάζουµε και ας σκεφτούµε ότι βρισκόµαστε σε έναν πολύ τεχνικό και φινετσάτο χώρο, όπου δεν χωράνε χοντροκοµµένες κινήσεις.
Μετά τη βολή και όσο το τεχνητό είναι µακριά, τα χτυπήµατα ας τα κάνουµε µε τη µύτη του καλαµιού ψηλά. Μικρά jerks, ίσα ίσα να ρίχνει το popper µας έναν πίδακα νερού κάθε φορά που το κάνουµε να «σκάει» στην επιφάνεια. Όσο πλησιάζει προς τα εµάς, πλαγιάζουµε το καλάµι ώσπου όταν είναι αρκετά κοντά τα χτυπήµατα από jerks γίνονται twitches (για τους αγγλόφωνους, εγώ προτιµώ να τα λέω «κατακόρυφα και κάθετα χτυπήµατα»).
Καλό είναι να εναλλάσσουµε τη συχνότητα των χτυπηµάτων και να δίνουµε περιθώρια σε µικρές και µεγάλες παύσεις. Πολλά γρήγορα χτυπήµατα και µια µικρή παύση. Ένα-δύο χτυπήµατα και µια µεγάλη παύση, ειδικά σε πιο κρύο θερµοκλινές. Πιο νευρικά και κοφτά χτυπήµατα ή πιο αργά και αποφασιστικά…
ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΤΕ
Ο καθένας συνθέτει τη δική του «χορογραφία». Πραγµατικά, υπάρχουν µέρες που θα δείτε τα ψάρια να χτυπούν αποκλειστικά σε µία από αυτές και θα αγαπήσετε το γεγονός ότι τη συνθέσατε εσείς! Εκεί είναι η µαγεία που δεν µπορεί να διδαχθεί και απαιτεί τη φαντασία του καθενός για να αναδυθεί!
Μη διστάσετε να κάνετε µε poppers την πιο γρήγορη ανάκτηση που µπορείτε, ταυτόχρονα µε τρελά χτυπήµατα: µη νοιάζεστε που χτυπιέται και πάει «πατηµένο», θα δείτε πως ψάρια όπως οι κυνηγοί θέλουν ακριβώς αυτό το ερέθισµα για να αρχίσουν ένα τρελό κυνήγι! Μη διστάσετε να ανακτήσετε τα τεχνητά αυτά µε σταθερή, πολύ γρήγορη ανάκτηση, προκαλώντας τα να τρέχουν λίγο κάτω από την επιφάνεια αφήνοντας πίσω τους ένα µονοπάτι από µπουρµπουλήθρες, αγαπηµένο στα γοφάρια.
Με τον καιρό θα βγάζετε πιο περίπλοκες πλεύσεις µε µακρόσυρτα χτυπήµατα και θα κάνετε το popper σας να εκτελεί µεγάλες βουτιές κάτω από την επιφάνεια πριν αναδυθεί ξανά.
ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΠΛΕΥΣΗ
Στα wtd σηµαντικό είναι να µην ξεσέρνει το τεχνητό, αλλά το ζιγκ ζαγκ να είναι αρµονικό και να αφήνει και τις δυο πλευρές του τεχνητού να εναλλάσσονται µε έναν ωραίο ρυθµό. Πολλές φορές σε τεχνητά µε έρµα που κάνουν θόρυβο, αυτή η αρµονία θα ακούγεται σαν ένας σταθερός ρυθµός από µικρά κρουστά, κλικ-κλικ-κλικ-κλικ… Και εδώ εναλλάσσουµε ταχύτητες και παύσεις, και εδώ οι πολύ γρήγορες ανακτήσεις είναι πολλά υποσχόµενες, παρότι θέλουν εξάσκηση.
Αν περάσετε από το spinning στο LRF επιφανείας, θα δείτε πως είναι πιο δύσκολο, γιατί απαιτεί µεγαλύτερη ακρίβεια και αυτοσυγκράτηση. Αν ξεκινήσετε µε LRF, πράγµα αρκετά απαιτητικό, και περάσετε αργότερα σε spinning επιφανείας, θα σας φανεί παιχνιδάκι. Όπως και να ‘χει πρόκειται για µια πολύ ιδιαίτερη και απαιτητική τεχνική, που όµως µερικές φορές είναι η µόνη ικανή να «ξεκλειδώσει» τα ψάρια της µέρας.
Μη διστάσετε να τη δοκιµάσετε, ακόµα και µε κυµατάκι και µε λίγο αέρα, µην ξεχνάτε να υπάρχουν πάντα στην κασετίνα σας µερικά τεχνητά επιφανείας. Καλά να περνάτε, µε σεβασµό στην πολύπαθη θάλασσά µας.
Και να θυµάστε: κρατάµε µόνο όσα έχουµε απολύτως ανάγκη, απελευθερώνουµε γενναιόδωρα!
