Πολλές φορές στα ψαρέµατά µας, συµβαίνουν πράγµατα περίεργα και χάνονται ψάρια που θεωρούνται σίγουρα, ενώ συλλαµβάνονται άλλα εκτός στόχου και µε µικρή -θεωρητικά- πιθανότητα να πιαστούν. Ειδικά στο ψάρεµα µε µολύβι φύλακα, έχουν συµβεί κατά καιρούς πολλά τυχερά, αλλά και άτυχα αποτελέσµατα.
Αριστερά: Μικρή συναγρίδα που πιάστηκε πριν να κατέβει το δόλωµα στο βυθό. Δεξιά: Φαγκρί πιασµένο µε µεγάλη ταχύτητα στο σκάφος και σε τόπο µε φυκιάδες που αναζητούσαµε καλαµάρια.
Όταν πρωτοµπαίναµε στην τεχνική πριν από 10-12 χρόνια, δεν είχαµε κάποιον να µας δείξει τα βασικά και µοναδική µας βοήθεια ήταν κάτι σκόρπιες πληροφορίες από γνωστούς. Έτσι, αφού κάναµε δυο-τρεις αποτυχηµένες προσπάθειες, το πρώτο ψάρι που πιάστηκε στις αρµατωσιές µας ήταν µια σφυρίδα που χτύπησε 20 µέτρα πάνω από το βυθό, σε βάθος 34 µέτρα, µε το blow back στα 60-70 περίπου µέτρα πίσω από τη βάρκα. ∆ηλαδή κάτι σα συρτή αφρού (και δε θέλω γέλια…)! Το λάθος που κάναµε τότε, ήταν ότι κινούµαστε µε µεγάλη ταχύτητα, χωρίς να κόβουµε καθόλου, αλλά αυτή η σφυρίδα µάλλον ήθελε να αυτοκτονήσει και κυνήγησε το καλαµάρι πολύ ψηλά από το βυθό! Βέβαια, αυτό το ψάρι ήταν το έναυσµα και το κίνητρο για να ασχοληθούµε εντατικά µε το συγκεκριµένο ψάρεµα, όπου κάθε τόσο συµβαίνουν και αλλά περίεργα.
Όπως συνέβη και τώρα τελευταία, ψαρεύοντας σε γνωστό ναυάγιο της Ν. Εύβοιας. Κατεβάζαµε λοιπόν το καλαµάρι, αρκετά µακριά από το ναυάγιο, για να στρώσουµε την αρµατωσιά και να πάµε προσεκτικά κοντά σε αυτό, προκειµένου να µη σκαλώσουµε πάνω του. Ξαφνικά, εκεί που είχαµε αµολήσει περίπου 40 µέτρα νήµα από το µηχανισµό µας, το µολύβι σταµάτησε και δεν κατέβαινε άλλο, ενώ το βάθος από κάτω µας ήταν 70 µέτρα! Χωρίς να έχουµε καταλάβει καλά-καλά τι συνέβαινε, πήραµε όλα τα µπόσικα του νήµατος και τότε καταλάβαµε ότι ένα µεγάλο ψάρι είχε αρπάξει το δόλωµά µας, πριν προλάβει να κατέβει στο βυθό και µάλιστα χωρίς να τραβάει! Η έκπληξή µας ήταν µεγάλη όταν αντικρίσαµε µια µεγάλη σφυρίδα, µιας και είχε πιαστεί στα µεσόνερα, µακριά από το ναυάγιο και ήρθε στη βάρκα µας χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση. Άλλο περίεργο που έχει συµβεί και µάλιστα επί τρεις συνεχόµενες ηµέρες σε ισάριθµα ψαρέµατα µε φύλακα, καθώς περνούσαµε από τον ίδιο βράχο, ήταν το τσίµπηµα του ίδιου -πιθανότατα- ψαριού, το οποίο κάρφωνα δυνατά, ανέβαζα για 10-15 µέτρα και τελικά ξεψάριζε αφού ρούφαγε το καλαµάρι!
Σφυρίδα πιασµένη αρκετά ψηλά από το βυθό και σε τόπο µε αµµούδα.
Και για να σας προλάβω πριν φανταστείτε ότι ίσως υπήρχε αστοχία στα υλικά, θα σας πω ότι τα αγκίστρια ήταν πάντοτε καινούρια και δοκιµασµένα πολλές φορές σε ανάλογα ψαρέµατα, µε µεγάλη επιτυχία. Το γεγονός µε εκνεύρισε τόσο πολύ, που τελικά δεν ξαναπήγα… να την ταΐσω. Γενικά όµως, µου έχουν συµβεί και πολλά άλλα παράξενα σε αυτό το ψάρεµα, µε διάφορα είδη ψαριών και σε βάθη που δεν περιµένεις να πιάσεις τα συγκεκριµένα ψάρια. Π.χ. σε ναυάγια, ψάρια που αρπάζουν το δόλωµα και κρύβονται µέσα σε αυτό και αν καµιά φορά καταφέρεις και τα βγάλεις πάνω, αντικρίζεις µεγάλες σµέρνες και σαλούβαρδους που είναι σπάνια για το ψάρεµα αυτό. Όπως και να ‘χει πάντως, είτε τα αποτελέσµατα στο φύλακα είναι αναµενόµενα, είτε αποτελούν έκπληξη, σας εύχοµαι καλή επιτυχία!