Ψάρεμα Spinning με Μπομπάρδα: Γιατί όχι;
Όταν αναφερόμαστε στο ψάρεμα με χρήση μπομπάρδας, μας περνούν διάφορες σκέψεις από το μυαλό και συχνά ανακαλούμε στη μνήμη μας γραφικές ιστορίες που ζήσαμε στη διάρκεια μιας ψαρευτικής εξόρμησης.
Μα είναι δυνατό το 2024 να σκεφτόμαστε να χρησιμοποιήσουμε μπομπάρδα, που από τους περισσότερους «ειδήμονες» δεν θεωρείται spinning; Εφόσον δεν μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων και αυτό που έχουμε στο μυαλό μας είναι η αποδοτικότητα, η απλότητα και η αγνή ψυχαγωγία μας, γιατί όχι;
Στο άρθρο που ακολουθεί θα αναλύσουμε με απλό και κατανοητό τρόπο το πώς μπορούμε και το γιατί αξίζει να ασχοληθούμε με αυτήν την τεχνική ψαρέματος και θα σχολιάσουμε τα υλικά που θα μας χρειαστούν. Επίσης, θα υποδείξουμε κάποιες βασικές αρχές πλεύσης και χρήσης της μπομπάρδας, αφού, παρόλο που δεν της φαίνεται, έχει και αυτή τα μυστικά της, που μάλιστα διαφέρουν ανά ψάρι.
Οι “Μπομπαρδιστές”!
Σκηνή 1: Λίγο πριν σηκωθεί ο ήλιος από το βουνό, ικανότατος spinner ψαρεύει για λαβράκια, κάνει ότι μπορεί, ξέρει ότι τα ψάρια είναι εκεί, αλλά δεν μπορεί να τα «ξεκλειδώσει». Εκείνη την ώρα έρχεται ένας παππούς δίπλα του.
«Τι έγινε παλικάρι; Έχει τίποτα σήμερα;»
Ο σπιναδόρος απαντά ανόρεκτα, αφού εκείνη την ώρα σκέφτεται τι δεν έχει δοκιμάσει. Ο ηλικιωμένος ανοίγει ένα τηλεσκοπικό καλάμι και ρίχνει ένα μικρό σιλικονούχο με μπομπάρδα και πετονιά στο μηχανισμό. Στην πρώτη βολή ένα ψάρι τον ακολουθεί και στη δεύτερη το παίρνει! Τα επόμενα 10 λεπτά βγάζει άλλο ένα καλό λαβράκι, οπότε γυρνάει και λέει στον εμβρόντητο spinner «Άντε παιδί μου, πάω για καφέ, με περιμένει η κυρά, καλή σου ημέρα…»
Σκηνή 2: Έχω την πληροφόρηση ότι ντάσκες και κυνηγοί βρίσκονται σε μεγάλους αριθμούς, στο τάδε μέρος, τον Σεπτέμβρη. Φτάνω χαράματα με τα καλύτερα πλανάκια, επιφανείας και minnows της αγοράς και αρχίζω τις ρίψεις. Μηδενικά αποτελέσματα… Σε λίγο καταφτάνουν και οι ντόπιοι με κρεμασμένες μπομπάρδες στα καλάμια τους και πλαστικά ή σιλικονούχα μικρά δολώματα στα παράμαλλα. Αρχίζουν να βγάζουν ψάρια ο ένας μετά τον άλλο κι εγώ μένω άγαλμα, να κοιτώ. Ντάσκες και κυνηγοί βγαίνουν κατά συρροή. Όλοι πιάνουν, εκτός από μένα! Οι μπομπαρδιστές κέρδισαν κατά κράτος την άτυπη κόντρα. Σκέφτομαι: «Λοιπόν, δεν είναι στραβός ο γιαλός, εγώ στραβά αρμενίζω»!
Με αφορμή τις δύο πραγματικές ιστορίες που ανέφερα, άρχισα σιγά-σιγά να χρησιμοποιώ περιστασιακά μπομπάρδα στις εξορμήσεις μου, όχι για να αντικαταστήσω όλα τα υπόλοιπα, αλλά για να τα συμπληρώσω με κάτι διαφορετικό. Πλέον, πάντα υπάρχει στο αυτοκίνητό μου ένα καλάμι έτοιμο για δράση, με περασμένη μία μπομπάρδα, ως πρώτη, δεύτερη ή τρίτη επιλογή, ανάλογα τον τόπο ψαρέματος, τα ζητούμενα θηράματα και την εποχή.
Η Φιλοσοφία της παρουσίασης
Γίνεται φανερό ότι η μπομπάρδα που ακολουθείται από ένα τεχνητό ψαράκι, συνθέτει ένα όμορφο και παιχνιδιάρικο σκηνικό στα μάτια των ψαριών. Ένα ψάρι πηδάει τρομαγμένο ή χαρούμενο έξω από το νερό και ένα άλλο το ακολουθεί από πίσω για τους δικούς του λόγους. Εάν η μπομπάρδα είχε αγκίστρια, ενδεχομένως να έδινε και αυτή ψάρια κάποια στιγμή! Είναι ένας ενεργός παίχτης, και πολλές φορές τα παιχνιδίσματά της και οι ήπιοι ή έντονοι παφλασμοί της, ενεργοποιούν τα κυνηγετικά ένστικτα των ψαριών, σε συνθήκες που όλα τα υπόλοιπα κόλπα αποτυγχάνουν.
Ο εξοπλισμός
– Εξοπλισμός Spinning
– Eπιπλέουσες (floating) και αργά βυθιζόμενες (slow sinking) μπομπάρδες. Τα γραμμάρια ξεκινούν από 15-20 για το ψάρεμα του λαβρακιού και φτάνουν τα 30-40 για τα μικρά τονοειδή και τους κυνηγούς.
– Δίσπαστα καλάμια μήκος από 2.44 ως και 3 μέτρα. Επισημαίνουμε μόνο, ότι τα μεγάλα μήκη προτείνονται για ανοιχτές παραλίες και βράχους, και τα μικρότερα για ψάρεμα μέσα σε αλιευτικά καταφύγια, όπου η ακρίβεια είναι απαραίτητη.
– c.w. από 10-30 ή 7-35 στην κατηγορία seabass (λαβράκι) και φτάνουν το max 50 όταν κυνηγάμε ντάσκες, παλαμίδες και μεγάλους κυνηγούς.
– Μηχανισμός διάστασης 2500 ως 4000, φορτωμένος με οκτάκλωνο νήμα με PE 0.8 ως και 1.5, για τις πιο βαριές περιπτώσεις και εφόσον ρίχνουμε μπομπάρδες των 40 γραμμαρίων.
– Τα τεχνητά που δένουμε στα παράμαλλά μας, είναι συνήθως μικρά σιλικονούχα, όπως τα κλασσικά raglou ή πλαστικά κουταλάκια με φτερό και ένα αγκίστρι ενσωματωμένο. Ξεκινούν από 5.5cm σε μήκος, με αγαπημένα μεγέθη αυτά των 6.5 και των 8.5cm, τα οποία είναι πολύ αποδοτικά στα είδη ψαριών που αναφέρθηκαν.
Από εκεί και πέρα, οι εφαρμογές μπορούν να είναι απεριόριστες, αφού οποιουδήποτε τύπου μικρές σιλικόνες ή ακόμα και μικρά minnows του lrf μπορούν να συνδεθούν στην άκρη της παραμάνας μας ως τελικό δόλωμα. Αναφέρω ενδεικτικά, ότι διάσημη, ποιοτική Ιαπωνική εταιρεία, σχεδιάζει πλέον δικές της μπομπάρδες, με ειδικές ονομασίες.
Έχω δει απίστευτα πειράματα με αποδοτικά αποτελέσματα, πράγματα αταίριαστα που όμως αποδίδουν. Στο εξωτερικό ψαρεύουν πέστροφες με μπομπάρδες και δεμένα κλασσικά ποταμίσια μονάγκιστρα – μύγες. Κάτι θα ξέρουν αυτοί.
Η συνδεσιμολογία
Η δική μου άποψη, κατόπιν αρκετών δοκιμών, και η διασταύρωση με ανθρώπους πιο έμπειρους στην τεχνική, με έκαναν να καταλήξω σε μια συγκεκριμένη συνδεσμολογία που προτείνω εδώ. Φυσικά, ο καθένας μπορεί να πειραματιστεί αν θεωρεί ότι κάτι άλλο είναι καλύτερο γι` αυτόν. Στο τέλος του νήματος δένουμε με όποιον κόμπο γνωρίζουμε (προτιμώ τον FG), ένα παράμαλλο μήκους ενός μέτρου περίπου, από πετονιά απλή ή fluorocarbon, ό,τι έχουμε στη θήκη με τα αναλώσιμα. Η διάμετρός της, προτιμούμε να είναι ένα με δύο νούμερα πιο παχιά από αυτήν του παράμαλλου, αφού αυτή θα δεχτεί όλες τις καταπονήσεις των εκατοντάδων βολών.
Μετά την μπομπάρδα, περνάμε μία ελαστική χάντρα, έπειτα ένα στριφτάρι και στο τέλος μια παραμάνα, την οποία ανοίγουμε προσεκτικά από το μικρό μέρος του «θ», περνάμε το στριφτάρι και την ξανακλείνουμε. Το τελευταίο στάδιο μπορεί να αντικατασταθεί απλά από μία στριφταροπαραμάνα.
Προτείνω τον πρώτο τρόπο, ώστε να δημιουργούμε λίγο μεγαλύτερη απόσταση από την μπομπάρδα (αποστάτης), και να ελαχιστοποιούμε τα στριψίματα και τους κόμπους που δημιουργούνται στο παράμαλλο. Αυτό είναι πάντα από υλικό fluorocarbon, μήκους περίπου 1.5m, με διάμετρο που ποικίλει ανάλογα με το ψάρι που ψάχνουμε. Τα 0.26mm θεωρούνται μια ικανοποιητική μέση λύση, αλλά ουσιαστικά αρχίζουμε από 0.185 σε πολύ ελαφριά σετ (για κοκάλια-σαυρίδια και μικρά λαβράκια) και φτάνουμε ως 0.37mm αν ψάχνουμε για μεγάλους κυνηγούς.
Υποκειμενικά λοιπόν, αρκετές από τις επιλογές επαφίενται στην κρίση του ψαρά.
Τα δολώματα που θα χρησιμοποιήσουμε, είναι από πριν δεμένα στο τέλος του παράμαλλου, το οποίο ξεκινά με μία θηλιά. Αυτή μας διευκολύνει ώστε να αλλάζουμε κατευθείαν τεχνητό, περνώντας την απ` ευθείας στην παραμάνα. Έτσι, δεν χάνουμε χρόνο και χαιρόμαστε απρόσκοπτα το ψάρεμα. Μία ακόμα έξυπνη κίνηση, είναι να έχουμε έτοιμα, δεμένα και τυλιγμένα σε ειδικές ρόδες, όλα τα τεχνητά που πιθανό να χρειαστούμε.
Προσοχή και υπευθυνότητα
Το ψάρεμα με μπομπάρδα είναι πολύ αποδοτικό, τόσο που πρέπει οπωσδήποτε να είμαστε υπεύθυνοι στη διεξαγωγή του. Μικρά ψάρια και ποσότητες που υπερβαίνουν αρκετά τις διατροφικές μας ανάγκες, δεν πρέπει να τα κρατάμε. Η αγάπη μας προς τη θάλασσα και τα πλάσματά της, πρέπει να είναι έμπρακτη και όχι μόνο λόγια. Ας δίνουμε το καλό παράδειγμα, γιατί σύντομα θα μας ακολουθήσουν και άλλοι. Αν όχι, πάλι εμείς θα είμαστε ήσυχοι με την συνείδησή μας, αφού κάναμε αυτό που μας αρέσει, είναι ηθικό και το λατρεύουμε.
Η βολή
Αφού εστιάσουμε στο μέρος που θέλουμε να ρίξουμε, εκτελούμε τη βολή και προσέχουμε ώστε μερικά μέτρα πριν το τέλος της να σταματήσουμε τη ροή του νήματος από την μπομπίνα, χρησιμοποιώντας το χέρι μας. Έτσι, καταφέρνουμε να απλώσει η αρματωσιά μας καλύτερα και να μην δημιουργούνται ανεπιθύμητοι κόμποι στο παράμαλλο. Σίγουρα, θα δημιουργηθούν κάποιοι στην πορεία του ψαρέματος, αλλά έτσι μειώνουμε αρκετά τον αριθμό τους.
Όπως έχουμε σχολιάσει σε προηγούμενο άρθρο, όταν γυρεύουμε λαβράκια ή κυνηγούς, φροντίζουμε να περνάμε το δόλωμά μας δίπλα από ρεμέντζα, καΐκια, τεχνητά ή φυσικά εμπόδια. Συνήθως ρίχνουμε πιο ανοικτά, βλέποντας κυματισμούς από τις ράχες ή το πέρασμα του κοπαδιού των ψαριών, όταν στόχος μας είναι οι ντάσκες και οι παλαμίδες. Επίσης μελανούρια, σαυρίδια, κοκάλια, ζαργάνες, γοφαράκια (…ανεπιθύμητα) και πολλά ακόμα είδη, θα τιμήσουν το αγκίστρι μας, αρκεί να εκτελέσουμε την κατάλληλη χορογραφία.
Η ανάκτηση
Άλλο ένα παρεξηγημένο κεφάλαιο στην ιστορία της μπομπάρδας! Ειλικρινά, μπορούμε να σχεδιάσουμε μόνοι μας το ρυθμό που θα ακολουθήσουμε κάθε φορά, κάνοντας μίξη των παρακάτω.
Απλή ανάκτηση: Φέρνουμε την μπομπάρδα μας ανακτώντας γραμμικά, με αυξομειώσεις της ταχύτητας, αν επιθυμούμε. Το μυστικό είναι να σχηματίζεται πάντα ένα όμορφο V γύρω της. Είναι αυτό που εξάπτει την περιέργεια των ψαριών, ώστε ακολούθως να επιτεθούν στο τεχνητό μας. Επίσης, μπορούμε να αλλάζουμε την κατεύθυνση του τεχνητού με το καλάμι μας, σαν ψαράκι που νομίζει ότι καταδιώκεται.
Γρήγορα τινάγματα του καλαμιού σε όρθια θέση, ώστε να δημιουργηθούν έντονοι παφλασμοί στην επιφάνεια, ακολουθεί γραμμική ανάκτηση για λίγο και μετά ξανά από την αρχή. Όπως κάνουμε skipping σπινάροντας! Συνήθως, το χτύπημα το ψαριού έρχεται κατά την διάρκεια της ηρεμίας, αλλά το πιο μεγάλο λαβράκι που έχω πάρει ως τώρα με την τεχνική, χτύπησε όταν η μπομπάρδα δημιουργούσε «σαματά» στο νερό.
Ανάκτηση – παύση (Stop & Go). Σε συνδυασμό με τα δύο πρώτα, ειδικά οι ντάσκες χτυπούν στη διάρκεια της παύσης. Προσωπικά, όταν δέχομαι χτύπημα από λαβράκι, τραβάω αργά μόνο με το καλάμι και καρφώνω όταν καταλάβω βάρος. Αντίθετα στις ντάσκες, μόλις το ψάρι χτυπήσει, σταματάω εντελώς την ανάκτηση και καρφώνω όταν πάρει καλά το τεχνητό. Επίσης μπορούμε να κάνουμε κοφτά jerk, δανειζόμενοι την κίνηση του walk the dog. Ειδικά τα σιλικονούχα των 8.5cm, ακολουθούν σε παρόμοιους ρυθμούς.
Πλεονεκτήματα
Αν και σε πολλούς δεν αρέσει το ψάρεμα με μπομπάρδα, είναι από τη φύση του θεαματικό. Τις περισσότερες φορές έχουμε οπτική επαφή με το ψάρι που θα επιτεθεί, ακριβώς όπως συμβαίνει με τα τεχνητά επιφανείας. Βλέπουμε το φούσκωμα στην επιφάνεια της θάλασσας πίσω από το τεχνητό μας, και πραγματικά, δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα για τον ψαρά!
Τα υλικά που μας χρειάζονται είναι μικρής αξίας, εφόσον όλα τα άλλα τα έχουμε από το spinning. Να χάσουμε κάποια αναλώσιμα ή να μας τα καταστρέψουν τα ψάρια, είναι πάντα μέσα στους όρους του παιχνιδιού, στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν κοστίζει πολλά.
Οι αποστάσεις που φτάνει μια μπομπάρδα, μπορούν να ανταγωνιστούν μόνο τους πλάνους και τα μολύβια του casting. Το γεγονός αυτό γίνεται πλεονέκτημα όταν η κάλυψη πολλών μέτρων είναι το ζητούμενο. Επιπλέον, με 3-4 βολές μπορούμε να ψάξουμε γρήγορα μια περιοχή. Ακριβώς όπως και σε άλλες τεχνικές, αν στις πρώτες ρίψεις δεν πάρουμε ψάρι, αλλάζουμε τόπο περπατώντας λίγο παραδίπλα και συνεχίζουμε.
Μειονεκτήματα
Αν και έχουν φτάσει στα αυτιά μου διάφορες περίεργες ιστορίες, δεν νομίζω ότι μπορούμε να ψαρέψουμε σωστά τα κατώτερα στρώματα της θάλασσας. Βέβαια, μπορούμε να δοκιμάσουμε με μια βυθιζόμενη μπομπάρδα, αλλά το μεγάλο πλεονέκτημα της τεχνικής, είναι το ψάρεμα κοντά στην επιφάνεια. Φυσικά, πατόψαρα όπως τσιπούρες, κόκκινα κλπ. δεν γίνεται να τα προσεγγίσουμε με την τεχνική. Απευθυνόμαστε αποκλειστικά σε ψάρια κυνηγούς και προσπαθούμε να ερεθίσουμε τα ένστικτά τους.
«Δεν είναι spinning»! Η φοβερή ατάκα που ακούω συχνά, με αφήνει παγερά αδιάφορο, διότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου ταγμένο σε μία τεχνική. Οπότε για μένα δεν είναι επιχείρημα που στέκει. Δέχομαι ότι η μπομπάρδα μας απομονώνει από την αίσθηση του τεχνητού, αλλά το χτύπημα του ψαριού και η μάχη είναι ίδιες. Επομένως, οι ταγμένοι spinners ας το λάβουν υπόψη, προσωπικά δεν συγκαταλέγομαι σε αυτούς.
Καλό καλοκαίρι πια, έφτασε, και είναι μια καταπληκτική εποχή για ψάρεμα!
