Ψάρεμα συναγρίδας με πεταχτάρι (παραδοσιακό καρούλι)
Το ψάρεμα συναγρίδας με το πεταχτάρι ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε επίκαιρο, επειδή οι συναγρίδες τριγυρίζουν σε κάβους και σε απόκρημνα μέρη που ψαρεύουμε με πολλές τεχνικές.
Για εμάς τους ψαράδες του Rock Fishing, αυτοί οι τόποι, αν και δύσκολα προσβάσιμοι από την ακτή, μας είναι αρκετά γνώριμοι, αφού τους επισκεπτόμαστε συχνά στα ψαρέματά μας. Το ψάρεμα της συναγρίδας λοιπόν σε τέτοιους τόπους δείχνει -και είναι- μια μεγάλη πρόκληση για τους παράκτιους ψαράδες, και όσοι έχουν καταφέρει να φέρουν στην απόχη τους ένα τέτοιο ψάρι, είναι σίγουρο πως δεν το ξεχνούν ποτέ.
Οι μεγάλες συναγρίδες αφθονούν σε ορισμένους παράκτιους βυθούς, όταν είναι ο καιρός που μεταναστεύουν κατά κοπάδια αναζητώντας κάποιον κατάλληλο κόλπο για να αφήσουν τα αυγά τους. Αυτήν την περίοδο θα τις ψαρέψουμε και εμείς, όταν αποχυμένες πλέον γυρίζουν στα βαθύτερα νερά και ψάχνουν απεγνωσμένα τροφή για να ανακτήσουν τις δυνάμεις που έχασαν κατά τη διάρκεια τις ωοτοκίας τους. Αυτή τη λαιμαργία τους προσδοκούμε να αξιοποιήσουμε και εμείς τις λίγες μέρες που μεσολαβούν από την εναπόθεση των αυγών μέχρι την μετανάστευσή τους σε βαθύτερα νερά -τρεις με τέσσερις περίπου-, όταν τρώνε σαν τρελές ότι τους προσφέρουμε και τις προσελκύει μία μεγάλη γκάμα δολωμάτων.
Τα δολώματα για συναγρίδα
Τα δολώματα που προτιμούν οι συναγρίδες είναι πολλά και διάφορα. Αρχίζοντας από τα ζωντανά, τα ψάρια που προτιμάει είναι η καλόγρια, κυρίως η κόκκινη και δεύτερο λόγο η μαύρη, και οι γύλοι με τα έντονα χρώματα. Ύστερα είναι τα μαλάκια, οι σουπιές, τα καλαμάρια και οι μοσχιοί. Ένα πολύ αποτελεσματικό δόλωμα είναι ο λωλός, δηλαδή η σακούλα με το μελάνι των χταποδιών! Επίσης θα ψαρέψουμε εξαιρετικά και με το φιλέτο της σαρδέλας, το φαραώ, τη μάνα κ.α.
Τώρα θα μου πείτε εάν πεινάει το ψάρι θα τσιμπήσει σε όποιο δόλωμα και αν του προσφέρουμε… Έχω δει να πιάνονται ψάρια με τα πιο απίθανα δολώματα! Κάποτε στη Γλυφάδα, έτυχε να δω ψαρά που ψάρευε με όλα σχεδόν τα γνωστά δολώματα χωρίς επιτυχία, και τελικά πήρε ψάρι δολώνοντας σκυλοτροφή που είχε σε μπουκιές για το σκύλο του!
Επί το έργον… ετοιμάζοντας τα πεταχτάρια
Το ψάρεμά μας γίνεται αφού εξασφαλίσουμε ζωντανό δόλωμα που πιάνουμε με τα πεταχτάρια μας με πετονιές 0.12mm, αρματωμένες με μολυβάκι 5 γραμμαρίων, λεπτό αγκίστρι και δόλωμα ακροβάτη. Φυσικά είναι απαραίτητος ένας κουβάς γεμάτος θαλασσινό νερό, για να διατηρήσουμε σε άριστη κατάσταση τα ψάρια που θα πιάσουμε, αφού είναι πολύ σημαντικό να καταφέρουμε να τα δολώσουμε ζωντανά. Όταν πάμε στο μέρος που έχουμε επιλέξει, θα πρέπει να αφιερώσουμε σχεδόν μία ώρα για τη συλλογή και κατόπιν την επιλογή των ψαριών που θα κρατήσουμε τελικά για να ψαρέψουμε. Όσα δε θεωρήσουμε κατάλληλα για το ψάρεμά μας, θα τα απελευθερώσουμε το συντομότερο δυνατόν.
Στη συνέχεια θα ετοιμάσουμε τα πεταχτάρια μας για την πολυπόθητη μάχη, η οποία αν σταθούμε τυχεροί θα ανεβάσει την αδρεναλίνη μας στα ύψη. Τα καρούλια λοιπόν είναι εφοδιασμένα με 45άρες πετονιές για μάνα και η αρματωσιά μας αποτελείται από ένα σταθερό αγκίστρι δεμένο στην άκρη του παράμαλλου (0,35mm.) και ένα συρόμενο που εξασφαλίζει καλύτερο κράτημα κατά το πέταγμα του ζωντανού ψαριού. Μία άλλη εξίσου αποτελεσματική αρματωσιά, είναι αυτή με δύο σταθερά αγκίστρια και 50άρι βαρίδι, με ή χωρίς στοπ, η οποία προστατεύει ακόμη καλύτερα το δολωμά μας κατά τη ρίψη.
Απαραίτητο αξεσουάρ βέβαια είναι οι τάβλες για τη στήριξη των πεταχταριών, που βοηθούν αφάνταστα στο ψάρεμά μας από πλευράς ασφάλειας και καλύτερης οπτικής επαφής με τα εργαλεία μας.
Έχω δει, όπως και εσείς φαντάζομαι, καρούλια να φεύγουν στη θάλασσα μετά από ένα δυνατό τράβηγμα, επειδή από αμέλεια δεν είχαμε φροντίσει να ασφαλίσουμε κάπου σταθερά το πεταχτάρι μας. Εγώ στα ψαρέματά μου με πεταχτάρι χρησιμοποιώ μια ιδιοκατασκευή που αποτελείται από μια τάβλα από κόντρα πλακέ θαλάσσης, με δύο αποσπώμενες ανοξείδωτες βίδες που βιδώνονται σε δύο παξιμάδια σταθερά καρφωμένα (ειδικά παξιμάδια επιπλοποιίας με καρφιά-ακίδες) επάνω στην τάβλα με αποτέλεσμα τα καρούλια μας να περιστρέφονται γύρω από αυτές με απόλυτη ασφάλεια.
Συναγρίδα ή αλλιώς… Dentex-dentex
Η συναγρίδα είναι ένα πανέμορφο σπαριδές που αποτελεί ένα από τα πλέον εκλεκτά και δύσκολα θηράματα για τους ψαράδες ολόκληρης της Μεσογείου, και όχι μόνο. Η αγριάδα στο βλέμμα, οι πεταχτοί κυνόδοντες και η δυσκολία στη σύλληψή της, μας μαγεύουν και μας κάνουν μανιώδεις του ψαρέματός της, οδηγώντας μας πολλές φορές σε επικίνδυνες καταστάσεις, αφού οι περιοχές που θα τη συναντήσουμε και το απαιτητικό ψάρεμά της συχνά δοκιμάζουν τα όριά μας.
Σαν κυνηγιάρικο ψάρι, αρέσκεται να ζει σε κάβους και ξέρες που γειτονεύουν με βαθύτερα νερά με ομαλή εξέλιξη βάθους. Σε αυτά τα σημεία συγκεντρώνονται τα διάφορα μικρόψαρα, τα οποία μαζί με τα κεφαλόποδα αποτελούν τη βασική τροφή της. Η παρουσία της είναι διαπιστωμένη σε όλη τη Μεσόγειο, τα βορειοδυτικά παραλία της Αφρικής, αλλά και στα βόρεια παράλια της Ευρώπης. Τα καταπληκτικά χρώματά της αποτελούν μέρος της μαγείας της : ασημένιο με πολλές πιτσιλιές ροζ στο σώμα, μπλε στη ράχη και κίτρινο στην κάτω σιαγόνα. Το μέγιστο βάρος που έχει αναφερθεί φθάνει τα 15 κιλά!
Είναι ένα θήραμα που θα έρθει στα αγκίστρια μας με το πέρασμα του χρόνου και τη συσσώρευση εμπειρίας, αλλά δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να θεωρείται άπιαστο όνειρο. Εύχομαι σε όσους δεν τα έχουν καταφέρει ακόμα, να ζήσουν σύντομα τη χαρά της σύλληψης αυτού του πανέμορφου ψαριού!
