Ψάρεμα τσιπούρας με casting στα μεγάλα κρύα
Τέλος Γενάρη και ο χειµώνας έχει ήδη δείξει τις διαθέσεις του, µε τους ισχυρούς βοριάδες να διαδέχονται ο ένας τον άλλον και τη θερµοκρασία να πέφτει αισθητά. Αυτή είναι όµως η στιγµή του χρόνου για να στήσουµε τα καρτέρια µας, και να περιµένουµε µέσα στο κρύο για ένα σηµάδι. Για ένα και µόνο τράβηγµα της µεγάλης πελαγίσιας τσιπούρας!
Οι κυρίες του φιλαράκου Κίμωνα
Aναπαραγωγή, τόποι και διατροφικές συνήθειες
Πριν ξεκινήσουµε να αναλύουµε τους τρόπους µε τους οποίους θα τις αναζητήσουµε, καλό θα ήταν να µιλήσουµε λίγο για τη µεταναστευτική τους συµπεριφορά. Τον τρόπο δηλαδή µε τον οποίο κινούνται τα ψάρια αυτά τη δεδοµένη χρονική περίοδο. Οι µεγάλες τσιπούρες του χειµώνα ξεπερνούν σε βάρος τα 5 κιλά και η συµπεριφορά τους µπορεί να χαρακτηριστεί ως συµπεριφορά ενός πελαγίσιου ψαριού. ∆ηλαδή µιλάµε στην ουσία για ψάρια που έχουν ζήσει πολλές καταστάσεις. Έχουν αποφύγει πολλούς κινδύνους, έχουν καταφέρει να φτάσουν σε πολύ ικανοποιητικά µεγέθη και πλέον συνηθίζουν να ζουν στα ανοιχτά. Όταν, λοιπόν, πιάσουν τα πρώτα δυνατά κρύα και η θερµοκρασία του νερού µειωθεί αισθητά, κατευθύνονται προς το γιαλό προκειµένου να βρουν ήρεµα σηµεία για να εναποθέσουν τα αβγά τους.
Μεγάλη τσιπούρα πιασμένη στα πολυψαρεμένα νερά της Αττικής!
Τα σηµεία που τους προσφέρουν ασφάλεια, είναι συνήθως τα λιµάνια, οι αµµώδεις παραλίες µε διάσπαρτες τραγάνες, οι µικροί κολπίσκοι, οι ξέρες κοντά στην ακτογραµµή και διάφορα διάσπαρτα ναυάγια. Οι τσιπούρες επισκέπτονται τους παραπάνω τόπους γύρω στις 10 µε 15 µέρες πριν γεννήσουν. Τότε τις χαρακτηρίζει µία βουλιµική διάθεση, και τρώνε καλά για να µπορέσουν να εξασφαλίσουν την ανάπτυξη των αβγών τους. Και να επιτύχουν τη συντήρησή τους µέχρι την ωοτοκία. Στη συνέχεια η συµπεριφορά τους γίνεται πολύ δύστροπη και επιφυλακτική. Ιδιαίτερα τις µέρες της ωοτοκίας τα ψάρια εµφανίζονται τόσο επιφυλακτικά, που πολύ συχνά µας δίνεται η εντύπωση ότι έχουν µεταναστεύσει και έφυγαν!
Η γέννα τα απασχολεί σχεδόν αποκλειστικά, µε αποτέλεσµα να τρέφονται δύσκολα και να µην ασχολούνται µε τίποτα άλλο. Ενώ αξίζει να αναφέρουµε ότι χάνουν και µεγάλο µέρος από το βάρος τους. Επειδή όλα τα ψάρια δε γεννούν τις ίδιες µέρες και δεδοµένου της µεγάλης υπεραλίευσης που γίνεται -κυρίως από τους επαγγελµατίες ψαράδες-, όταν γεννήσουν οι τσιπούρες, φοβισµένες πλέον, ή θα µείνουν κάποιες ακόµα µέρες κοντά στην ακτή για να τραφούν και να ξανακερδίσουν το χαµένο βάρος τους. Ή θα επιλέξουν να µετακινηθούν σε πιο ακίνδυνα νερά, προκειµένου να εξασφαλίσουν ευκολότερη τροφή. Αυτά τα σηµεία είναι κυρίως βαθιές ξέρες και ναυάγια.
Πιασμένη σε μονοδόλι με τέλειο κάρφωμα!
Μονοδόλια σε θαλασσινό νερό. Ένας έξυπνος και φυσικός τρόπος να διατηρούνται τα δολώματα ζωντανά
Ολοκληρώνοντας το γενετήσιο κύκλο, σε λίγες µέρες τα ψάρια ανοίγονται ξανά στο πέλαγος. Και ουσιαστικά πέφτει και η αυλαία της τόσο ενδιαφέρουσας αυτής περιόδου για το ψάρεµα της µεγάλης τσιπούρας. Ας δούµε λοιπόν πως µπορούµε να τις προσεγγίσουµε, µέσα από την αφήγηση µιας κοινής ψαρευτικής ηµέρας.
Η ψαρευτική απόδραση: υλικά αρµατωσιών, δολώµατα
Είναι αρχές του Γενάρη, το κρύο έξω είναι πολύ έντονο και τα πρώτα µεγάλα ψάρια έχουν ήδη κάνει την εµφάνισή τους. Το ξυπνητήρι χτυπά στις 6 τα ξηµερώµατα. Το στρώµα είναι πολύ βαρύ, και επιστρατεύοντας όλα τα ψυχικά µας αποθέµατα, φτιάχνουµε το πρωινό µας καφεδάκι και αφήνουµε πίσω τη θαλπωρή του σπιτιού. Βγαίνοντας στην παγωµένη πραγµατικότητα. Η µηχανή του αυτοκινήτου είναι κρύα και το καλοριφέρ βγάζει παγωµένο αέρα. Τα χέρια έχουν ξυλιάσει, το ένα κρατάει το τιµόνι. Ενώ το άλλο προσπαθεί να ζεσταθεί κάτω από τα πόδια µας στο κάθισµα.
Πορφύρες σε μικρές γούρνες για να διατηρούνται
Τα τζάµια του αµαξιού θολώνουν συνέχεια από την υγρασία και τις ζεστές αναπνοές. Ύστερα από 4-5 χιλιόµετρα ο αέρας αρχίζει και ζεσταίνει! Τα χέρια µας αυτόµατα κολλάνε στις περσίδες του καλοριφέρ και στις µεγάλες ευθείες το γόνατο δίνει σταθερή πορεία στο τιµόνι! Σε λίγη ώρα αρχίζει να ξηµερώνει και οι πρώτες ακτίνες του ήλιου µας βρίσκουν στον τόπο που έχουµε διαλέξει να ψαρέψουµε. «Το µέρος είναι άδειο!», σκεφτόµαστε έκπληκτοι, και χρησιµοποιώντας όλη µας την στρατηγική και την διαίσθηση, προσπαθούµε να επιλέξουµε το πιο κατάλληλο σηµείο.
Πορφύρες δολωμένες αντικρυστά
Αποφασίζουµε να χρησιµοποιήσουµε από δύο καλάµια ο καθένας. Τα ψάρια είναι αρκετά δύστροπα και οι τσιµπιές τις περισσότερες φορές ανεπαίσθητες, ενώ όταν νιώσουν ότι απειλούνται, δύσκολα δίνουν δεύτερη ευκαιρία! Θα πρέπει λοιπόν να είµαστε κυριολεκτικά «καρφωµένοι» στις µύτες των καλαµιών, γεγονός το οποίο δε θα µας αφήσει να χρησιµοποιήσουµε περισσότερα από δύο καλάµια.
Καβουράκι έτοιμο για ρίψη
Για παράµαλλο δε θα διστάσουµε να βάλουµε fluorocarbon σε µεγάλους διαµέτρους (από 0,35 mm και πάνω). Διότι ο βυθός είναι δύσκολος και το µέγεθος των ψαριών πολλές φορές ξεφεύγει από τα καθιερωµένα! Επιλέγουµε ενισχυµένα αγκίστρια µεγέθους Νο 1/0 και πάνω, και χρησιµοποιήσουµε µολύβια βάρους τουλάχιστον 100 γραµµαρίων. Ώστε να µπορέσουµε να πραγµατοποιήσουµε όσο πιο µακρινές βολές γίνεται.
Το κεφάλαιο δολώµατα χωράει µεγάλη συζήτηση, και από την εµπειρία µας µέσα από διάφορες ψαρευτικές χρονιές, µπορούµε να ισχυριστούµε ότι τα ψάρια αυτά δείχνουν διαφορετικές συµπεριφορές καθ’ όλο το διάστηµα που βρίσκονται στις ακτές. Έτσι, όταν τα ψάρια πρωτοέρχονται και είναι εντελώς απονήρευτα, δε θα διστάσουν να τσιµπήσουν σε οποιοδήποτε δόλωµα. Πάντως, πολύ καλά αποτελέσµατα έχουµε µε τις πορφύρες, τα µονοδόλια (εισαγωγής και ντόπια), τα µανάκια και τα µικρά καβούρια. Όσο φτάνουν οι κρίσιµες µέρες της γέννας, επειδή οι κοιλιές των ψαριών είναι φουσκωµένες και γεµάτες αβγά, θα προτιµήσουν να τραφούν µε πιο µαλακά δολώµατα, τα οποία είναι πιο ευκολοχώνευτα.
Την περίοδο αυτή τα µονοδόλια έχουν την τιµητική τους! Παρόλα αυτά θα παρατηρήσουµε ότι αρκετές φορές τα ψάρια µπορεί να δαγκώσουν διακριτικά τα µονοδόλια. Να ρουφήξουν τα υγρά τους και στη συνέχεια να αποµακρυνθούν! Τέλος, µόλις τα ψάρια «αποχύσουν», θα ξεκινήσουν σιγά-σιγά να τρέφονται µε όρεξη. Με οτιδήποτε τους δώσει την απαραίτητη πρωτεΐνη για να αναπληρώσουν και πάλι το χαµένο τους βάρος. Πλούσια δολώµατα, όπως µανάκια, µεγάλα κοµµάτια φαραώ, φιλέτα σαρδέλας και γαύρου, καβουράκια και πορφύρες, αποτελούν άριστες επιλογές.
Ξαναγυρίζοντας, λοιπόν, πάλι πίσω στην αφήγησή µας, την ηµέρα εκείνη είχαµε επιλέξει να χρησιµοποιήσουµε πορφύρες και µεγάλα µονοδόλια. ∆ολώσαµε τα καλάµια και πραγµατοποιήσαµε τις πρώτες βολές όσο πιο µακριά µπορούσαµε. Τα καλάµια τα τοποθετήσαµε σε όρθια θέση. Πήραµε τα µπόσικα και αφήσαµε τις µύτες των καλαµιών να µας δείχνουν τις τσιµπιές των ψαριών. Πραγµατικά ύστερα από λίγα λεπτά, µικρές κινήσεις στη µία µύτη µας έδειχναν πως κάποιο ψάρι περιεργάζεται το δόλωµα.
Πήρα το καλάµι στα χέρια και ένιωσα τα µικρά πιπιλίσµατα του ψαριού. Έδωσα λίγα µπόσικα χαλαρώνοντας την πετονιά και σε λίγα δευτερόλεπτα το ψάρι έτρωγε πιο αποφασιστικά. Κάρφωσα και το καλάµι λύγισε απότοµα! Τα ψάρια αυτά, όταν νιώσουν ότι καρφώθηκαν, αντιδρούν πολύ βίαια και σε καµία περίπτωση δεν πρέπει να τα κοντράρουµε. Έτσι, τους προσφέρουµε τα απαραίτητα µέτρα µέχρι να ηρεµήσουν και στη συνέχεια αρχίσουµε να µαζεύουµε σταθερά.
Μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δώσουµε στα τελευταία µέτρα πριν την απόχη. Διότι εκεί κάνουν και τα πιο απρόβλεπτα κεφάλια και υπάρχει µεγάλη πιθανότητα ξαγκιστρώµατος. Το συγκεκριµένο ψάρι, µπήκε µε ήρεµες κινήσεις στην απόχη και το µέγεθός του ήταν πολύ ικανοποιητικό! Θέλοντας να µη γίνω κουραστικός, την ηµέρα εκείνη βγήκαν και άλλα ψάρια, διαφόρων µεγεθών. Και φυσικά τα µικρά του κοπαδιού επιστράφηκαν πάλι πίσω στη θάλασσα! Κατά τις 2 το µεσηµέρι οι τσιµπιές έκοψαν οριστικά. Όπως συνέβη και τις περισσότερες φορές στα χειµωνιάτικα ψαρέµατα του παρελθόντος. Οπότε αποφασίσαµε να πάρουµε τη ρότα του γυρισµού, γεµάτοι από τα δυνατά συναισθήµατα που απλόχερα µας πρόσφερε το ψαρευτικό µας ταξίδι.
Χειµωνιάτικες τσιπούρες, το µεγάλο σχολείο
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω, ότι στο ψάρεµα των πελαγίσιων αυτών ψαριών δεν παρουσιάζει τόσο µεγάλο ενδιαφέρον το -εντυπωσιακό συνήθως- µέγεθός τους. Όσο η κάθε σύλληψη χωριστά, η οποία διαφέρει πολύ από την επόµενη. Μερικά ψάρια πιάνονται πολύ εύκολα, άλλα πάλι τρώνε διστακτικά, ενώ κάποιες ακόµα φορές, παρότι οι τσιµπιές είναι τόσο ξεκάθαρες, δε µπορείς να καρφώσεις ούτε ένα ψάρι!
Υιοθετήστε την νοοτροπία «Catch and Release». Απελευθερώστε κάθε μικρό ψάρι. Σεβαστείτε τη θάλασσα και τους πληθυσμούς που κατοικούν σε αυτή
Το ψάρεµα της µεγάλης χειµωνιάτικης τσιπούρας είναι ένα µεγάλο σχολείο, όπου συνέχεια µαθαίνεις νέα πράγµατα. Καταρρίπτεις απόψεις, πειραµατίζεσαι µε νέους τρόπους, νέα δολώµατα, νέα εξαρτήµατα, και εκεί που νιώθεις ότι έχεις φτάσει στο ζενίθ, η συµπεριφορά τους σε ξαναγυρίζει πάλι πίσω στο µηδέν! Σίγουρα όµως αξίζει να ασχοληθείτε µαζί τους. Εξοπλιστείτε µε χοντρά ρούχα, δυνατά εργαλεία και σκληρά νεύρα, αφήστε το γλυκό, πρωινό ύπνο και τη ζεστασιά κάτω από τα σκεπάσµατα. Βγείτε έξω στο κρύο, καρτερέψτε, δείξτε υποµονή, και όταν έρθει η στιγµή που θα κρατήσετε ένα τέτοιο ψάρι στα χέρια σας, θα καταλάβετε πως το ταξίδι σας µέχρι την ξεχωριστή σύλληψη άξιζε απόλυτα τους κόπους και τις θυσίες σας!
