Ψαροτούφεκο το Φθινόπωρο: Βουτιές στην καλύτερη εποχή
∆ε µπόρεσα να αποφύγω τον τίτλο-κλισέ, µα είναι πραγματικότητα. Το φθινόπωρο και ειδικά οι αρχές του, είναι η καλύτερη εποχή για υποβρύχιο ψάρεµα. Η θάλασσα παραµένει ζεστή, τα πολλά σκάφη έχουν επιτέλους µαζευτεί και οι αέρηδες µαλακώνουν. Οι δε εικόνες που µας επιφυλάσσει ο βυθός, δεν αφήνουν καµία αµφιβολία. Από µέρους µας, όντας φορµαρισµένοι από τις καλοκαιρινές βουτιές, είµαστε σε θέση να ανταποκριθούµε σε δυσκολότερες συνθήκες, κάνοντας κάποιες από τις πλέον όµορφες εξορµήσεις του έτους.
Η σφυρίδα
Ήταν µια µέρα µε αρκετά ισχυρά ρεύµατα. Έτσι αφιέρωσα µεγάλο µέρος της εξόρµησης να ψάχνω µε το βυθόµετρο, σε µια µέχρι πρότινος άγνωστη περιοχή. Είχε περάσει αρκετή ώρα µέχρι ξάφνου να γίνει η ένδειξη ενδιαφέρουσα. Χρειάστηκαν δύο βουτιές για ζέσταµα και σε λίγο βρέθηκα να καταδύοµαι προς το άγνωστο, νέο κοµµάτι, προσπαθώντας να κατευνάσω την αγωνία και την έξαψη της στιγµής. Ο µαύρος όγκος που φάνηκε µπροστά µου, ήταν ένα ναυάγιο.
Αρκετό ψιλό και κακαρέλοι συνέθεταν αρχικά το σκηνικό. Μερικές αναγνωριστικές µατιές δεξιά και αριστερά καθώς κόντραρα το ρεύµα µε δυνατές πεδιλιές, ώστε να προσγειωθώ στο βυθισµένο κουφάρι του πλοίου. Πλησιάζοντας, µια σφυρίδα θα «υλοποιηθεί» θαρρείς µπροστά µου µέσα από τις λαµαρίνες. Φιγούρα µυστηριακή, δείχνει σίγουρη για τον εαυτό της και έντονα κυρίαρχη στο χώρο. Εκµεταλλεύοµαι το γεγονός αυτό και πλανάρω κατευθείαν πάνω της, σβήνοντας κάθε κίνηση. Μόνο η αρνητική πλευστότητα µε οδηγεί προς το άφοβο ψάρι. Έτσι καταφέρνω να πλησιάσω εξαιρετικά κοντά και να πετύχω µια καίρια βολή. Όλα κρίνονται και ακολουθεί η ανάδυσή µου προς την επιφάνεια…
Στο µεσοπέλαγο
Ο σηµερινός προορισµός είναι ένα µεσοπέλαγο βαθύ κεφάλι. Το απότοµο σήκωµα που κάνει, κοντράρει το ελαφρύ ρεµατάκι. Εκεί, ακριβώς πάνω στον «τοίχο», είναι κολληµένο όλο το ψιλό. Είναι µάλλον προφανές πως κάτι το πιέζει εκεί. Πέµπτη βουτιά και καρτέρι στο χείλος του τοίχου, µε το βλέµµα στραµµένο στα ανοιχτά. Επιτέλους το πολυαναµενόµενο σπάσιµο των µικρόψαρων θα συµβεί. Παράλληλα κινούµενα πολύ κοντά στον κατακόρυφο βράχο, θα πλησιάσουν αγέρωχα τρία µαγιάτικα. Με παρεµφερές µέγεθος µεταξύ τους, προσεγγίζουν χωρίς πολλούς ενδοιασµούς, βρισκόµενα πιθανότατα υπό τη φρενίτιδα του κυνηγιού. Ένα µικρό τράβηγµα µε το χέρι και τοποθετούµαι καλύτερα στο χώρο.
Την κατάλληλη στιγµή λοιπόν, είµαι στο σωστό σηµείο. Νιώθω το βλέµµα τους στιγµιαία να µε µετράει. Επιλέγω το πιο βολικό και στέλνω τη βέργα σε καλό σηµείο. Το χτύπηµα δεν είναι καίριο, αλλά δεν υπάρχει φόβος να σκιστεί. Η µάχη ξεκινά. Αρχικά δεν επιτρέπω να πάρει εύκολα µουλινέ κοντράροντας σθεναρά, µε αποτέλεσµα να κάνω µερικά µέτρα «υποβρύχιο σκι». Αυτό φαίνεται να του ανακόπτει την δυναµική. Πλέον αφήνω ελεγχόµενα το σχοινί και ανεβαίνω στην επιφάνεια. Παίρνω ανάσες και αρχίζω µε απαλούς χειρισµούς να µαζεύω. ∆ύο ακόµα ξεσπάσµατα από µέρους του και οι αντίστοιχες «πατωτές». Πλέον έχει εξασθενήσει αισθητά και στα τελευταία µέτρα παραδίνεται σχεδόν ολοκληρωτικά. Γραπώνω στιβαρά την ουρά και το άλλο χέρι µπαίνει σβέλτα στα βράγχια. Ένα τελευταίο ασθενικό ξέσπασµα και µετά σιγή. Καθώς κολυµπάµε µέσα στο βαθύ µπλε, η πελαγίσια του δύναµη σβήνει µερικά µέτρα µακριά από την αγκυροβοληµένη βάρκα!
