Ψαροτούφεκο: Το Μουλινέ
Ψαροτούφεκο: Το Μουλινέ
Απαραίτητο εργαλείο ή όμορφο αξεσουάρ; Στην σημερινή καταναλωτική εποχή, σίγουρα η επιλογή γίνεται και με τα δυο κριτήρια. Στην ουσία όμως πρωταρχικός λόγος είναι το μέσο(εργαλείο) που θα σταθεί αρωγός στην σύλληψη θηραμάτων.
Το καλοκαίρι,συνήθως είναι η εποχή που “σπρώχνει” όλων σχεδόν των ειδών τα θηράματα να “ανέβουν” στις ρηχότερες ζώνες δίνοντας ζωή στις αμέτρητες ακτογραμμές,κάβους ή ξέρες που διαθέτει η χώρας μας. Είναι η εποχή που τα όπλα μας, θα δοκιμάσουν τα όρια και τις αντοχές τους.
Απαραίτητο εργαλείο θα βοηθήσει τον ψαροκυνηγό να μην κινδυνεύσει, μετά από βολή που έγινε σε θήραμα που η θέληση της ελευθερίας και της ζωής που προσπαθούμε να του στερήσουμε του δίνουν δυνάμεις, που αδυνατούμε να ελέγξουμε. Πόσο μάλλον να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε όπλο και θήραμα, έχοντας μονάχα τρία ή τέσσερα μήκη σχοινιού που η “δεμένη” βέργα στην άκρη δίνει μάχη για να κρατηθεί πάνω στην σάρκα του θηράματος.
“Όνειρα Θέρους” αν πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρουμε…..εκτός και αν ποντάρουμε τόσα πολλά στον παράγοντα τύχη.
Εργαλείο λοιπόν, που θα μας αποτρέψει να αλλάξουμε το φυσικό μας χρώμα με αυτό των στρούμφ, βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια μας την ζωή και συνάμα θα μας αφήσει να κρατήσουμε υπό την κατοχή μας τα όπλα μας και όχι να τα βλέπουμε να…φεύγουν με μεγάλη ταχύτητα προς άγνωστη κατεύθυνση. Το τελευταίο βλάπτει σοβαρά την τσέπη μας και καταρρακώνει το ηθικό μας.
Ταξιδεύοντας στον χρόνο:
Δυστυχώς η ιστορία του χώρου μας δεν υπάρχει πουθενά “καταχωρημένη” για να μπορέσει ο οποιοσδήποτε να την διαβάσει, έτσι εκτός από τον κλασσικά διαχρονικό τρόπο μετάδοσης “από στόμα σε στόμα”, η μόνη εναλλακτική λύση παραμένει ο τύπος και ότι έχει γραφτεί σε αυτόν κατά καιρούς.
Μεγάλη μορφή ο Ιταλός Rodolfo Betti ο επονομαζόμενος Maro. Ένα όνομα, ένας θρύλος, με ενεργή δράση στο χώρο μας για περισσότερο από εξήντα χρόνια, θα είναι αυτός που θα “μάθει” τι εστί μουλινέ την Γηραιά Ήπειρο!!
Δυστυχώς έφυγε από κοντά μας το Σάββατο 9 Ιουνίου 2007.
Το μουλινέ στην Ελλάδα άγνωστο μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ’70 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Από τους πρώτους(αν όχι ο πρώτος) στην Ελλάδα που το χρησιμοποίησε ευρέως, είναι ο Roberto Calich, καλός γνώστης της μέχρι τότε άγνωστης, για τα Ελληνικά δεδομένα, τεχνικής του καρτεριού, ήξερε πως δίχως αυτό, ήταν σχεδόν αδύνατο να συλληφθούν μεγάλα θηράματα.
Από πλαστικό υλικό μικρής αντοχής και χωρητικότητας, με κόστος που στις περισσότερες των περιπτώσεων κόστιζε σχεδόν όσο και ένα ψαροτούφεκο, ήταν απαγορευτικό για εκείνη την εποχή. Μονάχα για τους λίγους, που συνειδητοποιούσαν πως εκτός από ζηλευτά θηράματα, σώζει όπλα και προπαντός ζωές. Εξάλλου μη λησμονάτε πως το ψαροτούφεκο άρχισε να γίνετε ευρέως γνωστό στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μόδα στα μέσα της.
Έτσι η ζήτηση αυξήθηκε και το κόστος έπεσε αρκετά, με τις βελτιώσεις στην ποιότητα και αντοχή του υλικού, απαραίτητες πλέον.
Αποτελείται:
Κάθετο ή οριζόντιο, κατασκευάζεται από σκληρό πλαστικό, ή ανοξείδωτο(inox 316) ή carbon ή με τον συνδυασμό των ανωτέρω υλικών.
Τα μέρη που το απαρτίζουν είναι η βάση, ο κορμός, το τύμπανο, το φρένο, ο μοχλός τυλίγματος, και τα ράουλα.
Ο κορμός και το τύμπανο όσο μεγαλύτερου όγκου είναι, τόσο περισσότερο σχοινί δέχονται, αλλά αυξάνεται σημαντικά και το βάρος τους.
Το φρένο ρυθμίζει την ταχύτητα που ξετυλίγεται το σχοινί και συνήθως βρίσκεται στο πλάι του κορμού.
Ο μοχλός τυλίγματος (το λέει η λέξη) το μέσο περιτύλιξης του σχοινιού. Τα ράουλα τοποθετημένα στη σωστή θέση από τον κατασκευαστή, φροντίζουν να κρατούν τις σπείρες του σχοινιού μέσα στο τύμπανο και να μην πετάγονται και μπλέκουν όταν αυτές με ταχύτητα ξετυλίγονται.
Η βάση στήριξης, έχει οπές που θα μας βοηθήσουν να το προσαρμόσουμε είτε πάνω στο σωλήνα, είτε στον υποφυλακτήρα της σκανδάλης σε λαστιχοβόλα ή αεροβόλα όπλα, δίνοντας όσο το δυνατό μικρότερο προφίλ, αποτρέποντας, όσο το δυνατό, τη δυσκολία μετακίνησης του όπλου.
Όπλα-Τεχνικές:
Το συνηθέστερο είναι όλα τα όπλα με σωλήνα μήκους άνω των 80εκ καλό θα είναι να είναι εφοδιασμένα με μουλινέ. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως σε μικρότερα αποφεύγουμε να βάζουμε.
Αναλογιστείτε πως στα καρτέρια ποτέ δεν ξέρεις τι θα εμφανιστεί μπροστά σου, αν μάλιστα ψαρεύετε σε πολύ θολά νερά(στο βασίλειο του κοντού όπλου) θα πρέπει να είσαστε έτοιμοι και προετοιμασμένοι για οποιαδήποτε συνάντηση.
Στα μακρύκαννα όπλα σας, προτιμάτε να τοποθετείτε μουλινέ μεγάλης χωρητικότητας και μεγέθους.
Όσο για τις τεχνικές ψαρέματος…..σε όλες, ανεξαρτήτου βάθους εφαρμογής, γιατί ποτέ δεν ξέρεις η “στιγμή” τι θα φέρει.
Ουσιώδεις Λεπτομέρειες:
Επιλέξτε τα όπλα σας να “φοράνε” τον ίδιο τύπο μουλινέ, επειδή υπάρχει στη μνήμη του κυνηγού η δύναμη της συνήθειας και μηχανικές, θεωρητικά σωστές κινήσεις από πλευράς κυνηγού.
Σίγουρα στην σημερινή εποχή, η εξέλιξη τρέχει με ταχύτητες που αδυνατούμε να παρακολουθήσουμε, με το καινούριο να επισκιάζει ό,τι παλιό, αναγκάζοντάς μας να ζητάμε ν’αλλάξουμε αυτό που ήδη γνωρίζουμε και έχουμε βολευτεί.
Σκεφτείτε ώριμα, βάζοντας τα σωστά κριτήρια αλλαγής.
Στο καινούριο σας μουλινέ, σκόπιμο θα ήταν πριν το τοποθετείστε σε κάποιο από τα όπλα σας να λύσετε και να γρασάρετε τα μηχανικά μέρη κίνησης.
Εάν μπορείτε, επιλέξτε να το τοποθετήσετε στον υποφυλακτήρα της σκανδάλης εάν αυτός είναι αντοχής και και όχι στο σωλήνα.
Προτιμήστε να χρησιμοποιήσετε σχοινάκι dyneema 2 χλσ επειδή είναι πιο μαλακό και δεν απορροφά νερό όπως το Kevlar.
Τυλίξτε προσεχτικά και με υπομονή και αποφύγετε να “ξεχειλίσετε” το τύμπανο με σχοινί, έτσι θα αποφύγετε τυχόν μπλεξίματα,
Να θυμάστε πως πριν ξετυλιχτεί εντελώς το σχοινί από το μουλινέ, να κάνετε ένα μικρό κόμπο για ασφάλεια έτσι ώστε αν κάποια στιγμή το σχοινί τελειώσει, το ζόρι από τη δύναμη του θηράματος να “πέσει” πάνω στην κεφαλή του όπλου και όχι στο μουλινέ.
Ένα από τα κριτήρια επιλογής για αγορά είναι πως το φρένο θα πρέπει να είναι μεγάλου σχετικά μεγέθους για να μπορούμε να το χειριστούμε ευκολότερα με οποιοδήποτε πάχους γάντια φοράμε.
Το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και με το μοχλό επανατύλιξης που θα πρέπει να είναι μεγάλος για εύκολο και γρήγορο τύλιγμα του σχοινιού.
Φυσικά εννοείται πως οι βίδες στήριξης του μουλινέ θα πρέπει να είναι ανοξείδωτες και να ελέγχονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για να μην βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις.
Καλό έλεγχο στο σχοινί του μουλινέ για τυχόν φθορές. Θα είναι κρίμα να χάσουμε θήραμα και βέργα. Συχνή αλλαγή στα δικαννάκια(κλιπς) που συνδέουν την μισινέζα ή το ρακετόνημα με το σχοινί και τη βέργα,
“Το δε βαριέσαι” εδώ δεν χωρά, οι δυνάμεις που ασκούνται είναι μεγάλες και φθείρουν εσωτερικά τις συνδέσεις των κλιπς με τη μισινέζα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Άφησα το σπουδαιότερο για το τέλος.
Το σχοινί πρέπει να τυλιχτεί στο τύμπανο με τέτοιο τρόπο, ώστε η φορά απελευθέρωσης του φρένου να είναι αντίθετη από τη φορά περιστροφής του τυμπάνου κατά την εκτύλιξη του σχοινιού.
Όλα όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω είναι σίγουρο πως δεν είναι για πρώτη φορά.
Το θέμα ίδιο, με κοινό περιεχόμενο. Αποκλίσεις και διαφωνίες σίγουρα υπάρχουν που σηκώνουν κουβέντα και διάλογο. Το απόλυτο εδώ δεν χωρά.
Το μόνο σίγουρο και απόλυτο είναι, πως ο χρόνος φέρνει νέα τεχνογνωσία που με τη σειρά της θα φέρει βελτιώσεις που στο σήμερα δεν υπάρχουν, μαζί και την αφορμή για νέο κείμενο με το ίδιο θέμα.
