Ψαροτούφεκο: «Ανεβάσματα»
Η εµφάνιση νεοφερµένων ψαριών στις ζώνες που κινείται ο ψαροκυνηγός, είναι χαρακτηριστικό του πρώιµου καλοκαιριού. Αυτά είναι τα λεγόµενα «ανεβάσµατα».
Η σταδιακή βελτίωση των καιρικών συνθηκών, έχει την επίδρασή της και στο υποβρύχιο περιβάλλον. Ακριβώς εκεί που η ζωντάνια του βυθού ξυπνά από τη χειµερινή νάρκη, εκλεκτά ψάρια θα θελήσουν να πάρουν µέρος στο «πάρτι». Έτσι ο ψαροκυνηγός θα δηλώσει επίσης παρών και µε γνώµονα την αειφορία θα λάβει το µερίδιο που δικαιωµατικά του αναλογεί.
Στο στηρο-κόµµατο
Τέλη Απρίλη. Λίγο πριν την άδικη απαγόρευση κάτι µε καλεί να επισκεφτώ τον τόπο. Ο καιρός δεν είναι σύµµαχος στην προσπάθεια, όµως τα χρονικά περιθώρια είναι στενά. Έτσι λοιπόν η επιλογή για αυτή τη µέρα φαντάζει µονόδροµος. Άλλωστε ακόµα δεν έχει φορτώσει καθόλου ο καιρός, και στην επιστροφή, ότι και να γίνει, θα τον έχουµε πρίµα.
Σύντοµα ακουµπώ τον πυθµένα. Η πρώτη εικόνα είναι πολύ ενθαρρυντική, αφού αρκετές στήρες και δυο µεγάλοι ροφοί κινούνται λίγο κάτω από το κόψιµο. Παρά το δέλεαρ αφιερώνω τις πρώτες βουτιές στο ενδεχόµενο να φανεί κάποια συναγρίδα. Η επιθυµία µου δυστυχώς δεν υλοποιείται, αντίθετα µε την πρόγνωση του καιρού που επαληθεύεται µε σχεδόν εκνευριστική ακρίβεια.
Άλλη µια βουτιά και φύγαµε… Τα µαυρόψαρα που τόση ώρα σνοµπάρω, κινούνται ακόµα στο χώρο. Ήρεµα µεν, αλλά εµφανώς πιο κοντά στα θαλάµια τους. Ένα µικρό συρτό και η πιο βολική από τις στήρες δέχεται καίρια τη βέργα µου. Στην επιφάνεια, γρήγορο και µάζεµα και φύγαµε για το απάγκιο!
Στα «τουριστικά»
Υπάρχει µια µερίδα κοµµατιών που αποκαλώ «τουριστικά». Ο λόγος είναι µάλλον προφανής από το όνοµα. Είναι µέρη ευρέως γνωστά, τα οποία αλιεύονται ποικιλοτρόπως και εντατικά. Εκεί ακριβώς ο πήχης κατεβαίνει, καθώς η έννοια της διαχείρισης πολύ δύσκολα υλοποιείται.
Πρόσφατα βρέθηκα σε ένα τέτοιο µέρος µε το φίλο Γιάννη, ο οποίος µε επισκέφτηκε στο νησί. Ήταν µια µάλλον απογοητευτική αλιευτικά ηµέρα, αφού όπου και αν βουτήξαµε, τίποτα αξιόλογο δε φάνηκε. Έτσι, σαν τελευταία επιλογή, αποφασίσαµε να επισκεφτούµε και ένα «τουριστικό» τόπο, µήπως και… «Βούτα εσύ, θα σε προσέχω» µου είπε ο Γιάννης. Όπερ και εγένετο.
Στο πρώτο σκαλί µερικές µικρές στήρες τράβηξαν το βλέµµα µου επάνω τους. Μέχρι που ένας γδούπος ξύπνησε το κυνηγετικό µου ένστικτο! Έστρεψα το βλέµµα µου δεξιά και αντίκρισα ένα ωραίο ροφό να στέκεται στην είσοδο µιας µεγάλης χαρακιάς του βράχου. Με ένα ακόµα τίναγµα µπήκε βιαστικά στα ενδότερα.
«Νεοφερµένο ψάρι, πολύ νευρική αντίδραση είχε», αποφάνθηκα. «Αν είµαι τυχερός θα στέκεται στο χείλος του ανοίγµατος, κοιτώντας προς τα έξω». Η επαλήθευση της πρόβλεψης µε ικανοποίησε περισσότερο και από το θήραµα. Με µια ζυγισµένη βολή, ο ροφός ακολούθησε εύκολα την ανάδυσή µου.
Ένα καλό ψάρι ήταν το ιδανικότερο κλείσιµο για τη µέρα µας!
