Rock Fishing: Μετάβαση εποχής στο καλοκαίρι
Ηµερολογιακά µπαίνουµε πλέον στο καλοκαίρι, κάτι που φαίνεται και από τη διάθεση του καιρού αλλά και τις θερµοκρασίες. Οι ήπιοι άνεµοι, η άνοδος της θερµοκρασίας της θάλασσας και ο κλιµακωτός κατακλυσµός των παραλιών από λουόµενους, µας προτρέπουν να ξεχάσουµε τα µεγαλεπήβολα σχέδια για καλές ψαριές και είτε να το ρίξουµε στο µπάνιο, ή να συµβιβαστούµε µε καµιά µουρµούρα.
Βλέπετε, οι σαργοί που κατέκλυζαν κάποιες παραλίες όταν ο καιρός ήταν καλός για το ψάρεµά τους (δηλαδή… άσχηµος) έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η παρτίδα σώνεται µόνο σε µερικά σηµεία. Εκεί δηλαδή όπου αρχίζουν να γιαλώνουν οι µεγάλες τσιπούρες. Από το Μάιο και µετά, τα περισσότερα είδη ψαριών έχουν ολοκληρώσει το αναπαραγωγικό τους έργο. Το λαυράκι γεννά από ∆εκέµβρη µέχρι και Μάρτη, η τσιπούρα από Οκτώβρη µέχρι και αρχές του Γενάρη, τα ροφοειδή, στήρες, σφυρίδες τον Αύγουστο. Όµως, για όλα τα υπόλοιπα ψάρια-στόχο του casting, Απρίλης, Μάης και Ιούνης, είναι πραγµατικά η εποχή τους. Σαργοί, κακαρέλοι, σηκιοί, λυθρίνια, φαγκρόπουλα, µελανούρια, τσιπούρες αρχίζουν να ανεβαίνουν από τη βαθιά ζώνη-καταφύγιο για το χειµώνα-, σε πιο ρηχά νερά.
Όµως, δυστυχώς για εµάς, εκτός από τις µουρµούρες και τις τσιπούρες, τα υπόλοιπα προτιµούν τα βραχοτόπια. Έτσι, αν θέλουµε να ξαναδούµε σαργούς, µελανούρια, κακαρέλους και λυθρίνια, πρέπει να ξεχάσουµε τις παραλίες και το surf casting. Και να ασχοληθούµε (όσοι από εµάς µπορούν βέβαια) µε το rock fishing, µεταφέροντας τις δραστηριότητές µας στα βράχια και τους κάβους. Όταν µιλάµε για βράχια, εννοούµε φυσικά µέρη δύσβατα, και µερικές φορές επικίνδυνα αν δε δείξουµε τη δέουσα προσοχή.
Τα σηµεία µε τα ψάρια, συνήθως δεν προσεγγίζονται εύκολα από την ακτή και για αυτό απαιτούν:
• ειδικό ρουχισµό (π.χ. ορειβατικά, άκρως αντιολισθητικά µποτάκια),
• βοηθητικό εξοπλισµό ανάγκης (τα µόνα εργαλεία «πολυτελείας» που επιτρέπονται είναι η απόχη ή ο γάντζος και
• ένα ψυγείο για τη συντήρηση των δολωµάτων και των ψαριών),
• ενώ βασικός εξοπλισµός και αναλώσιµα περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα (δύο καλάµια και µηχανισµοί,
• ένα τρίποδο ή δύο καρφωτές βάσεις και µερικά βαρίδια-αρµατωσιές).
Ας µην ξεχνάµε άλλωστε ότι πολλές φορές το «στρατηγείο» µας περιορίζεται σε λίγα µόλις τετραγωνικά.
Σε διαφορές συζητήσεις, έχω κατά καιρούς ακούσει απίστευτες ατάκες του στυλ: «εγώ δεν πάω εκεί έχει γιατί έχει πολλά σκαλώµατα και βαριέµαι το ράβε-ξήλωνε». Ή «δεν πάω σε βραχοτόπια, γιατί χρειάζεται πολύ περπάτηµα και κουβάληµα» ή το κορυφαίο… «σιγά µην πάω εγώ εκεί κάτω στα βράχια, να γρατζουνίσω τα καλάµια µου»!
Να µε συγχωρούν πολύ, αλλά όσοι εκφράζουν ή ενστερνίζονται ανάλογες απόψεις, καλά θα κάνουν να µην δοκιµάσουν καθόλου αυτήν την τεχνική και να ασχοληθούν µε κάτι άλλο. Για να λες ότι ψαρεύεις, πρέπει να είσαι κυριολεκτικά άρρωστος µε το ψάρεµα. Να σε χαλαρώνουν και να σε εκστασιάζουν, να σε µαγεύουν και να σε συνεπαίρνουν, κάθε τεχνική, κάθε τόπος, κάθε ψάρι που αναµετρείται µαζί σου. Να αγαπάς τις προκλήσεις και να δοκιµάζεις τα πάντα. Μόνο τότε είσαι ολοκληρωµένος και συνειδητοποιηµένος ψαράς. Να σας πω το «κουσούρι» µου; Εγώ και πολλοί άλλοι φίλοι µου, άρρωστοι µε το ψάρεµα, όταν δε διστάσαµε να δοκιµάσουµε την άγρια γοητεία του rock fishing, ανταµειφθήκαµε µε το παραπάνω. Με εµπειρίες, συναισθήµατα και φυσικά πανέµορφα ψάρια.
Πάντα µα πάντα όµως, προείχε η ασφάλεια και η σωµατική µας ακεραιότητα και ποτέ οι προκλήσεις δεν αποδεικνύονταν ριψοκίνδυνες αποστολές. Το συντροφικό ψάρεµα στο βράχο είναι παραπάνω από απαραίτητο και αναγκαίο. Μάλιστα ο φίλος που θα µας συνοδεύει θα πρέπει βασικά να έχει την ίδια τρέλα µε εµάς και επίσης να διαθέτει εµπειρίες από τέτοια ψαρέµατα. Τα ορειβατικά παπούτσια όπως προείπαµε είναι απολύτως αναγκαία, γιατί τα βράχια βρέχονται συνεχώς µε νερό, καλύπτονται από γλίτσα και γλιστράνε διαολεµένα. Ένα απλό στραµπούληγµα είναι αρκετό για να βάλει σε µεγάλες περιπέτειες εµάς και το σύντροφό µας.
Ακόµα, πρέπει να έχουµε καλή γνώση του επιλεγµένου τόπου και να να γνωρίζουµε εκ των προτέρων στοιχεία για αυτόν (αν και σε ποιο σηµείο το κύµα καβαλάει τα βράχια ή αν σε περίπτωση βροχής κατεβαίνει κανένα ρυάκι προς τη θάλασσα µε κίνδυνο και στις δύο περιπτώσεις να παρασυρθούµε στο νερό, υπάρχει καµία σκιά για να προστατευθούµε από την κάψα του καταµεσήµερου, αν περνάµε µέσα από πυκνή βλάστηση και µπορεί να υπάρχουν φίδια κτλ). Να έχουµε βρει κάποιο ασφαλές µονοπάτι, το µέρος που θα στήσουµε τα καλάµια να είναι όσο το δυνατό σταθερό και ίσιο και το κυριότερο, να µπορούµε να επιστρέψουµε στο όχηµά µας µε ασφάλεια ακόµη και αφού νυχτώσει, αν χρειαστεί.
Πολύ βασικό επίσης πριν ξεκινήσουµε για rock ψάρεµα, είναι να γνωρίζουµε τι καιρό θα κάνει. Αν υπάρχει πιθανότητα βροχής ή αν πρόκειται σύµφωνα µε την πρόγνωση να επικρατήσουν δυνατοί άνεµοι. Σε περίπτωση που οι προβλέψεις δεν είναι ευνοϊκές, το καλύτερο και πιο φρόνιµο είναι να αναβάλουµε το ψάρεµα. Ή να πάµε σε πιο βατό και ασφαλές σηµείο. Ψάρεµα στα βράχια µε πολύ αντίξοες συνθήκες, µόνο µπελάδες µπορεί να φέρει.
Έστω τώρα ότι όλα προοιωνίζονται τέλεια, δεν προβλέπονται καιρικά εµπόδια, και φτάνουµε στον αγαπηµένο µας κάβο για ψάρεµα. Εδώ οι δυναµικές βολές δεν είναι απαραίτητες, αφού τα ψάρια είναι πολλές φορές κάτω από τα πόδια µας. Όµως, επειδή η όψη και η διαµόρφωση της στεριάς µας δίνει επίσης εικόνα και του υποθαλάσσιου τοπίου (η συνέχειά του µέσα στο νερό είναι ανάλογη), τα βάθη είναι συνήθως πολύ µεγάλα και τα ψάρια πολύ «τσαµπουκαλεµένα». Φανταστείτε το σήκωµα ενός σαργού, έστω και µισόκιλου, από τριάντα µέτρα -και ίσως παραπάνω- βάθος.
Καταλαβαίνετε λοιπόν πολύ καλά ότι η ποιότητα, η δύναµη και η αντοχή του εξοπλισµού µας είναι αδιαπραγµάτευτη. Επίσης σηµαντική λεπτοµέρεια είναι η αντοχή των παράµαλλων στις τριβές και τα σκαλώµατα. Χαρακτηριστικά των βυθών που απευθυνόµαστε µε το rock fishing (η διάµετρος των 0,35 mm αποτελεί «εισαγωγικό στάδιο». Ενώ δεν είναι απαραίτητα υλικά από fluorocarbon, γιατί σε τέτοια βάθη δε µας νοιάζει η αορατότητα των υλικών). Από πλευράς βαριδιών, µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε τους κλασσικούς «χορευτές». Οι οποίοι εγγυώνται σχεδόν µηδενικά σκαλώµατα, ή οποιοδήποτε συµβατικό βαρίδι µε τη χρήση απελευθερωτή. Εξασφαλίζοντας τη σύλληψη ακόµα και αν χάσουµε µέρος της αρµατωσιάς µας.
Σε κάποιες περιπτώσεις µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε ακόµα και πέτρες (σας υπόσχοµαι σε κάποιο επόµενο τεύχος να δείξω την κατασκευή τους). Τελευταίο και «φαρµακερό» άφησα το δόλωµα, γιατί εδώ βρίσκεται το πιο λεπτό και ουσιαστικό κοµµάτι αυτής της τεχνικής. Στους κάβους τα ψάρια είναι απρόβλεπτα από συµπεριφορές και αναπάντεχα από είδη. Τι εννοώ; Εκτός από σαργούς, κακαρέλους, λυθρίνια, σηκιούς και µελανούρια µπορεί να συναντήσουµε και άλλα δυνατά ψάρια. «Ακριβοθώρητα» σε άλλα σηµεία (ακτές, λιµάνια κτλ): συναγρίδες, στήρες, ροφοούς, τσαούσια, σφυρίδες και πολλά άλλα.
Έτσι λοιπόν, τα δολώµατά µας πρέπει να είναι εκτός από φρέσκα και εκλεκτά. Και προκλητικά ογκώδη επίσης. Εκτός από τα κλασσικά σε κάθε εξόρµηση µεγάλα κοµµάτια φαραώ, τα ολόκληρα αµερικάνικα, τις τεράστιες µάνες ή τα µονοδόλια-τέρατα, πολύ καλή συµπεριφορά έχουν επίσης το νωπό καλαµάρι και οι σουπιές. Ή τα ζωντανά ψάρια που θα φροντίσουµε να πιάσουµε µε ένα απλό πεταχταράκι (ακόµα και αβάριδο). Γύλοι, χάνοι και καλόγριες ξετρελαίνουν τις µεγάλες συναγρίδες. Ενώ µελανούρια, σπάροι, τσέρουλες φέρνουν παροξυσµό στα βυθόψαρα. ∆ολώνουµε, λοιπόν, το ζωντανό ή το νωπό µας δόλωµα µε ένα, δύο ή περισσότερα µεγάλα και ισχυρά αγκίστρια. Και δοκιµάζουµε αυγή ή σούρουπο για σαργοειδή, καταµεσήµερο για συναγρίδες και ροφοειδή ή νύχτα για µεγάλους σηκιούς. Και που ξέρετε … τα όνειρα πολλές φορές βγαίνουν αληθινά.
Έτσι, µπορεί ξαφνικά να βρεθείτε αγκαλιά µε µια υπέροχη συναγρίδα ή ένα σπάνιο τσαούσι. Να είµαστε όλοι καλά και να απολαµβάνουµε συναρπαστικά και προπάντων ασφαλή βραχοψαρέµατα.
Μάνα µε ελαστικό νήµα
Όσοι στοχεύουν σε µεγαλύτερα ψάρια, θέλουν το δόλωµά τους να παραµένει απείραχτο από τα µικρόψαρα (ενοχλητικό φαινόµενο-ιδιαίτερα-των καλοκαιρινών µηνών). Ένα από αυτά τα «αντιστασιακά» δολώµατα είναι η µάνα. Η οποία αν τυλιχτεί µε ελαστικό νήµα, αποτελεί τη βέλτιστη λύση για τα ψάρια που αναζητούµε. Καθώς συνδυάζει προκλητικό όγκο, «ζουµερή γεύση» και είναι αρκετά σκληρή µε τους «ενοχλητικούς επισκέπτες». Αξίζει επίσης να σηµειώσουµε, ότι δε χάνει τον «όγκο» της ούτε τη νύχτα, καθώς φωσφορίζει έντονα.
Θραψαλάκι µε ανυψωτικό
Ένα δόλωµα αρκετά συνηθισµένο στο rock fishing, είναι το µικρό, νωπό θραψαλάκι. Μεγάλα σκαθάρια, φαγκρόπουλα, λυθρίνια, ροφοί, σφυρίδες, στήρες, σκορπίνες, δε θα το προσπεράσουν αδιάφορα. Μάλιστα, αν αυτό συνοδευτεί µε ένα ανυψωτικό (floater) στο εσωτερικό του. Ώστε να αποκτήσει πιο καλή παρουσία και πλεύση, τότε µπορεί να κάνει τη διαφορά. Ένα από τα µεγάλα, «µυστικά» του πλεονεκτήµατα, είναι το φωσφόρισµά του. Καθώς έλκει πολύ τα µαυρόψαρα, ειδικά τις αφέγγαρες νύχτες.
