Σφυρίδα στο Ψαροτούφεκο
Η σφυρίδα είναι ίσως το πιο ιδιαίτερο μέλος της οικογένειας των σερανιδών. Epinephelus aenaus, «ο επινέφελος που δεν σταματά ποτέ να τρέχει», αποφάνθηκαν αυτοί που έδωσαν στο είδος το επιστημονικό του όνομα.
Πράγματι, η συμπεριφορά του ποικίλει, καθιστώντας το ψάρεμα ακόμα πιο ενδιαφέρον. Θα σπεύσει να εξαφανιστεί στα ανοιχτά; Θα βραχώσει; Θα σταθεί δίνοντας την ευκαιρία για μια εύκολη βολή; Χαμηλά βράχια σε απέραντες εκτάσεις λασπώδους βυθού, είναι το πεδίο που προτιμούν να ζουν.
… Σε ένα τέτοιο σύμπλεγμα καταδύομαι τώρα. Η σκούρα κηλίδα στον ανοιχτόχρωμο πυθμένα καθοδηγεί τη βουτιά μου. Ακουμπώ στον πάτο, λίγα μέτρα μακρύτερα. Μια φιγούρα σαν να υλοποιείται μέσα στο «ημίθολο» υποβρύχιο τοπίο. Δεν είναι μόνη. Πίσω της ακόμα δύο ψάρια.
Το ένα εξ αυτών θα σπεύσει να μπει κάτω από το χαρακτηριστικό βραχάκι, αφήνοντας πίσω του ένα σύννεφο θολούρας. Μα καλά, πώς χώρεσε εκεί; Μάλλον το θαλάμι θα είναι σκαμμένο. Επιλέγω τη δεύτερη σφυρίδα που στέκει λίγο πιο πίσω και με αργό συρτό προσεγγίζω.
Η περιέργεια και η εμπιστοσύνη στην παραλλαγή της, την προδίδουν. Η βολή γίνεται δίχως δυσκολία και είναι καίρια. Αναδύομαι ήρεμα, με το μουλινέ να ξετυλίγει αργά. Ακόμα ένα ψάρι θα χωθεί κάτω από τον ίδιο βράχο, πλαγιάζοντας κατά την είσοδό του.
Είναι εμφανής η παρέμβαση των σφυρίδων, που έχουν κάνει διάνοιξη στο βυθό για να χωρέσουν κάτω από τη χαμηλή σαν πλάκα πέτρα. Στο καταφύγιο τους είναι ασφαλείς. Μόνο έτσι ο τόπος θα δίνει ψάρια σε σταθερή βάση!
