Shore Jigging για στήρες στα βαθιά
Το shore jigging είναι µία τεχνική που µπορεί να γίνει σε όλους τους τόπους, µε όλες τις συνθήκες, απευθύνεται σε πολλά θηράµατα και µπορεί να πραγµατοποιηθεί σε όλα τα βάθη.
Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούµε µε το βαθύ ψάρεµα, και συγκεκριµένα µε τις στήρες. Ένα ψάρι τρόπαιο για κάθε είδους ψαρέµατος. Το οποίο –ιδιαίτερα- µε την τεχνική του shore jigging µπορεί να γίνει το απόλυτο θήραµα.
Λίγα λόγια για τις στήρες
Η στήρα (επιστηµονική ονοµασία Epinephelus costae), είναι ψάρι που ανήκει στην οικογένεια των σερρανίδων και µπορεί να ζήσει σε βάθος έως και χίλια µέτρα. Ο βυθός που τις φιλοξενεί καλύπτεται συνήθως από φύκια ή βράχια. Κάποιες φορές είναι ανάµικτος. Οι νεαρές στήρες µπορούν να ζουν και σε ρηχά νερά, ενώ οι µεγαλύτερες συνήθως σε βαθιά.
Οι στήρες είναι συνήθως µοναχικά ψάρια. Είτε αποτελούν µέλη µικρών οµάδων, και τις περισσότερες φορές τις συναντάµε κοντά σε κάποια φωλιά ή τρύπα στο βυθό. Ένα από τα αγαπηµένα τους σηµεία κυνηγιού, είναι ακριβώς εκεί όπου ο βυθός βαθαίνει απότοµα. Στέκονται απλά εκεί από τις πρώτες πρωινές ώρες και επιτίθενται πραγµατικά σε ότι κινείται. Η «ενεργή» τους περίοδος διαφοροποιείται από τόπο σε τόπο και µπορεί να λαµβάνει χώρα σε οποιαδήποτε στιγµή της ηµέρας ή της νύχτας. Αφού έχουν καταγραφεί συλλήψεις και αργά το απόγευµα. Αλλά και τις πρώτες πρωινές ώρες, πολύ πριν ξηµερώσει.
Είναι παρεµφερές είδος µε το βλάχο, το ροφό, την πίγγα και τη σφυρίδα. Το µήκος του φτάνει µέχρι τα 130 εκ. και το βάρος του τα 7 κιλά, αλλά στα νερά µας σπάνια ξεπερνά τα 5 κιλά. Η πλάτη του έχει καστανή και σκούρα έως µαύρη απόχρωση. Οι µεγάλες του είδους έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσµατα. Ενώ οι νεαρές διαθέτουν 5-6 σκούρες παράλληλες γραµµές, οι οποίες µε την πάροδο του χρόνου ξεθωριάζουν. Επίσης, τα ενήλικα ψάρια έχουν και µία χρυσή κηλίδα πίσω και πάνω από το βραγχιακό επικάλυµµα.
Πολλές φορές θα συναντήσουµε σε κάποια ψάρια άσπρο χρώµα στο ύψος της κοιλιάς και κίτρινες κηλίδες στη µέση του κορµού. Το σώµα της στήρας είναι πιο µικρό από τα υπόλοιπα ροφοειδή, αλλά περισσότερο στενόµακρο από το ροφό και τα βλάχο. Στο στόµα της απουσιάζουν οι κυνόδοντες και το κάτω σαγόνι της εξέχει αρκετά.
Ο εξοπλισµός που θα χρειαστούµε
Όπως τα περισσότερα ροφοειδή, έτσι και αυτό δεν είναι ιδιαίτερα µαχητικό ψάρι. Αλλά κάνει αρκετά δυνατά κεφάλια στην αρχή, τα οποία µπορούν να καταλήξουν σε µοιραίο βράχωµα. Σε αντίθεση µε το ροφό, αν έχουµε λίγη υποµονή και τύχη, τα βραχώµατα αποδεικνύονται συνήθως επιπόλαια. Και αν περιµένουµε, το ψάρι θα µετακινηθεί προς εύρεση βαθύτερου θαλαµιού.
Η συνηθέστερη πάντως συµπεριφορά του µετά τη σύλληψη, είναι απλώς να πλαγιάζει και να αντιστέκεται µε το σώµα του σε οποιαδήποτε εσοχή ή προεξοχή βρει µπροστά του. Έτσι, οι ενέργειες που πρέπει να κάνουµε σε κάθε συνάντηση µε αυτό το ψάρι, είναι το σύντοµο ανέβασµά του από το βυθό στα µεσόνερα. Με όσο το δυνατόν γρηγορότερες κινήσεις, αφήνοντάς του όσο το δυνατόν µικρότερο περιθώριο κινήσεων.
Όλα αυτά επιτυγχάνονται τις περισσότερες φορές µε ένα σετ εξοπλισµού µεσαίο προς βαρύ. Όπως είπαµε και παραπάνω, θα συναντήσουµε πιο εύκολα το ψάρι αυτό σε «κακό» βυθό, γεµάτο πέτρες, τρύπες και σπηλιές. Οπότε µε ένα µεσαίο προς βαρύ εξοπλισµό, έχουµε αρκετές πιθανότητες έναντι των φυσικών προτερηµάτων που κατέχει το ψάρι στο φυσικό του περιβάλλον.
Παρακάτω θα αναλύσουµε πιο διεξοδικά κάποια χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει το κατάλληλο σετ. Αλλά να επισηµάνουµε ότι όσα θα διαβάσετε αποτελούν συµπεράσµατα από προσωπικές εµπειρίες και αναµετρήσεις. Σίγουρα αλλάζουν ανά τόπο, βάθος, καιρό και µορφολογία βυθού.
Καλάµι
Ένα κατάλληλο καλάµι κατά τη γνώµη µου, πρέπει να έχει c.w. 30-100, 40-120, 50-150+ gr. και µήκος έως 3 µέτρα ή και παραπάνω. Ανάλογα µε τις ανάγκες της βολής µας ή τις προσωπικές µας προτιµήσεις. Η δράση του θα πρέπει να είναι από regular fast έως fast θα έλεγα (αν και αυτό εξαρτάται και πάλι από την κρίση του καθενός). Αρκεί να δουλεύει ικανοποιητικά τον εκάστοτε πλάνο στο επιθυµητό βάθος.
Στην αγορά υπάρχουν πλέον αρκετά οικονοµικά καλάµια, κατάλληλα για αυτό το ψάρεµα. Αλλά όπως λέω πάντα, αν µπορούµε να διαθέσουµε κάτι παραπάνω, καλό θα ήταν να το κάνουµε. Εκτός από το ότι ένα εξειδικευµένο καλάµι έχει διαφορετική απόδοση και είναι σίγουρα πιο λειτουργικό για αυτό το ψάρεµα. Είναι επίσης ξεκούραστο και φιλικό προς το σώµα µας.
Τι εννοούµε; Ότι πολλά καλάµια γρήγορης δράσης και γενικότερα σκληρού χαρακτήρα, µπορούν µεν να µας φέρουν ένα ψάρι έξω αρκετά γρήγορα και µε µεγάλη ασφάλεια. Αλλά είναι πολύ κουραστικά στο ψάρεµά µας. Ιδιαίτερα αν είναι πολύωρο και µε επίπονες συνθήκες, όπως πχ. οι υψηλές θερµοκρασίες κατά τους καλοκαιρινούς µήνες. Έτσι, µε ένα καλάµι που θα µας κοστίσει λίγο παραπάνω, θα γλιτώσουµε σίγουρα πολύ κούραση.
Μηχανισµός
Ο µηχανισµός που θα χρησιµοποιήσουµε θα πρέπει να είναι εξειδικευµένος για shore jigging. Με αρκετά κιλά φρένα και όσο πιο αξιόπιστος γίνεται. Καλό θα ήταν να προτιµήσουµε ένα full metal body µηχανάκι επώνυµης εταιρίας, µε αντοχές στα µεγάλα φορτία. Το µέγεθός του θα πρέπει να είναι µεσαίο προς µεγάλο, µε την ανάλογη χωρητικότητα, και φυσικά προσαρµοσµένο στις ανάγκες µας. Καλό θα είναι να χωράει άνετα 300 µέτρα νήµατος µεγέθους 2,5-4 PE (εγώ προσωπικά χρησιµοποιώ 3 PE, χωρίς ιδιαίτερα προβλήµατα).
Ένα ενδεικτικό µέγεθος µηχανισµού είναι κατηγορίας 4000-6000+ ανάλογα µε την εταιρεία. Προσωπικά χρησιµοποιώ ένα 4000, λίγο µικρό θα έλεγα, αλλά αρκετά δυνατό και ελαφρύ για τα γούστα µου. Σε όλα αυτά να προσθέσω, ότι ο µηχανισµός για αυτό το ψάρεµα, όπως και γενικότερα για το shore jigging, πρέπει να έχει αντοχή στις καταπονήσεις και φυσικά στο θαλασσινό νερό.
Νήµα – παράµαλλο
Το νήµα που θα χρησιµοποιήσουµε, θα πρέπει να είναι καλής ποιότητας. Κατά προτίµηση 8κλωνο, και µε διάµετρο που να συνεργάζεται αρµονικά µε το καλάµι, το µηχανισµό και φυσικά το παράµαλλό µας. Ενδεικτικά, ένα 3-4 PE συνδυάζεται όµορφα µε µία fluorocarbon πετονιά καλής ποιότητας και διαµέτρου 0,55-0,65 mm. Η οποία προσφέρει ελαστικότητα στα τελευταία µέτρα πριν το τεχνητό. Δύναµη και ταυτόχρονα µεγάλη αντοχή στα γδαρσίµατα και τις τριβές µε εµπόδια του βυθού.
Τεχνητά δολώµατα
Μιλάµε για ένα ψάρι που δε θα διστάσει να επιτεθεί σε οποιοδήποτε τύπο, χρώµα και βάρος πλάνου ή άλλου µεταλλικού τεχνητού, όπως inchiku, kabura και λοιπά. Έχουµε όµως παρατηρήσει ιδιαίτερη προτίµηση σε ανοιχτόχρωµους πλάνους. Για παράδειγμα σε αποχρώσεις άσπρου-κίτρινου, ροζ-χρυσού, πορτοκαλί-χρυσού, ροζ-άσπρου κα. Καθώς και σε inchiku όλων των χρωµάτων και σχεδίων της αγοράς.
Επίσης, οι µεγάλες σιλικόνες παραµένουν πάντα άσσοι στο µανίκι µας. Ιδιαίτερα σε πολυψαρεµένους τόπους. Προσωπικά τις χρησιµοποιώ πάρα πολύ στο ψάρεµα αυτό, µε αρκετές επιτυχίες. Ένα µεγάλο πλεονέκτηµα µε τη χρήση τους, είναι η πιο αληθοφανής µορφή και η ρεαλιστική κίνησή τους. Καλό θα είναι να επιλέξουµε κάποια σιλικόνη αρµατωµένη σε αγκίστρι offset. Προς αποφυγή ανεπιθύµητων σκαλωµάτων.
Προσοχή θα πρέπει να δοθεί στο συνολικό βάρος {σιλικόνης+jig head}, ώστε να µην «γονατίζει» το καλάµι µας. Καλό θα είναι όταν χρησιµοποιούµε πλάνους, να έχουµε πάνω στα assist hook µας σιλικονούχα χταποδάκια σε έντονους ή φυσικούς χρωµατισµούς. Γιατί έχουµε παρατηρήσει ότι δουλεύουν πολύ στο ψάρεµα της στήρας, όπως και σε πολλά άλλα είδη φυσικά.
Κατάλληλοι τόποι & τρόποι ψαρέµατος
Τα µαύρα ψάρια γενικώς δεν είναι ιδιαίτερα πονηρά, σε καµία όµως περίπτωση δεν είναι εύκολα ή χαζά. Έχουν µεγάλη επιθετικότητα και συνήθως το δύσκολο κοµµάτι στο ψάρεµά τους είναι να τα βρούµε. Από τη φύση τους επιτίθενται σχεδόν πάντα χωρίς διάκριση σε ότι περάσει από µπροστά τους. Αλλά πολλές φορές, ίσως κάποια συγκεκριµένα τεχνητά να κάνουν την διαφορά, ειδικά σε πολυψαρεµένους τόπους.
Οι πιθανοί τόποι αναζήτησης αυτού του ψαριού είναι τα σχετικά βαθιά, αρκετά οξυγονωµένα νερά, µε ύπαρξη ρευµάτων. Η σύσταση του βυθού µπορεί να περιλαµβάνει φυκιάδες µέσα σε αµµώδεις εκτάσεις, πυκνές φυκιάδες ή συστάδες φυκιών, πλάκες, βράχια ή να είναι ένας ανάµικτος βυθός. Η ύπαρξη κάποιου µονόπετρου σε µία περιοχή, υποδηλώνει µεγάλες πιθανότητες συνάντησης µε αυτό το ψάρι.
Ο τρόπος ψαρέµατός του είναι παρόµοιος µε αυτόν που πραγµατοποιούµε όταν στοχεύουµε στα κόκκινα ψάρια, όπως συναγρίδες κ.α. ∆ηλαδή αφού πατώσει το τεχνητό µας, πραγµατοποιούµε ανάκτηση µε ταυτόχρονα, σχετικά σιγανά και κοφτά jerks. Αφού ανέβουµε κάποια µέτρα, αφήνουµε το τεχνητό µας να ξανακατέβει στο βυθό και επαναλαµβάνουµε. ∆εν υπάρχει όµως κανόνας και καλό θα είναι να πειραµατιζόµαστε.
Έχουν γίνει συλλήψεις σε πολύ αργές ταχύτητες ανάκτησης ή ακόµα και σε ακινησία. Αλλά άλλες φορές σε γρήγορη ανάκτηση («τύπου µαγιάτικο») και αρκετά ψηλά από το βυθό. Η στήρα είναι ένα «µαύρο» ψάρι που δε θα διστάσει να ανέβει αρκετά µέτρα από το βυθό για να κυνηγήσει. Η προρύθµιση των φρένων µας, πρέπει περιλαµβάνει σφιχτά, σχεδόν οριακά φρένα. Αµέσως µετά την επίθεση, καλό θα είναι να καρφώσουµε δύο ή τρεις φορές το ψάρι (λόγω του σκληρού στόµατός του). Στη συνέχεια µε ψηλά το καλάµι να αρχίσουµε το τροµπάρισµα.
Οι κινήσεις θα πρέπει να γίνουν αρκετά σύντοµα. Ώστε να σηκώσουν το ψάρι από το βυθό, αποφεύγοντας ανεπιθύµητα βραχώµατα. Σε αυτή τη φάση, η στήρα θα δώσει το µεγαλύτερο µέρος της ενέργειάς της προσπαθώντας να µείνει χαµηλά. Οπότε εµείς επιστρατεύουµε το στιβαρό εξοπλισµό και τις δυναµικές ενέργειές µας και προσπαθούµε το ψάρι να κοιτάει πάντα προς εµάς, ώστε να του καθορίζουµε την πορεία.
Αν όλα πάνε καλά, η στήρα θα παραδοθεί µετά τα πρώτα µέτρα ανάκτησης και απλά θα τη φέρουµε προς το µέρος µας σχεδόν εξουθενωµένη. Αλλά -εξαιτίας της µορφολογίας της- πάντα µε µεγάλη κόντρα.
Οι εποχές που θα την αναζητήσουµε δεν έχουν περιορισµό. Όµως κρατώντας σηµειώσεις από τα ψαρέµατά µας και καταγράφοντας τις συλλήψεις τέτοιων ψαριών, θα διαπιστώσουµε και µόνοι µας πως οι καλύτερες περίοδοι ψαρέµατος της στήρας, είναι το φθινόπωρο και η άνοιξη. Αυτό πάντα σε συνάρτηση µε τον τόπο και τα ρεύµατα που επικρατούν στην περιοχή.
Σηµαντικές συµβουλές για αυτά τα ψάρια
• Λόγω της ευκολίας σύλληψης αυτού του ψαριού, θα πρέπει να προσέξουµε ιδιαίτερα κάποιες λεπτοµέρειες.
• Τα νεαρά ψάρια αυτού του είδους πρέπει πάντα να απελευθερώνονται.
• Καθώς βγάζουµε ένα ψάρι από το νερό, καλό θα ήταν να µην το πιάνουµε µε γυµνά χέρια ή να το ακουµπάµε στα βράχια, αλλά να το κρατάµε µε τη βοήθεια ενός lip grip.
• Κατά τη γνώµη µου, ψάρια κάτω από κιλό θα πρέπει να απελευθερώνονται, ακόµα και αν είναι τραυµατισµένα. Οι στήρες είναι ένα πολύ σκληρό είδος και συνήθως επιβιώνει.
• Αυτά τα θέµατα βέβαια είναι στη κρίση του καθενός, αλλά αν πράξουµε το σωστό για τη φύση και τις επόµενες γενιές, θα µπορέσουν τα παιδιά µας να δουν κάποτε αυτά τα είδη στη θάλασσα, παρόλο που ο πληθυσµός των ψαριών «πιέζεται» πολύ λόγω υπεραλιείας.
Καλές ψαροπεριπέτειες σε όλους!
