Αναπόσπαστο κομμάτι της ψαρευτικής ζωής ενός ερασιτέχνη αλιέα, είναι η διαδικασία κατά την οποία αναζητά και εξερευνεί νέους ψαρότοπους.
Από τη μια, το βλέπουμε σαν εκδρομή (να κάνουμε παρέα με αγαπητούς φίλους, να δούμε μια νέα περιοχή, διαφορετική, με άλλες ομορφιές), από την άλλη, σίγουρα, σκεφτόμαστε πως ίσως έχουμε την ευκαιρία να συναντηθούμε με αλιεύματα που δεν είχαμε στο παρελθόν συναντήσει.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως, ότι shore jigging και νέος ψαρότοπος ίσως σημαίνουν κάποιο απομονωμένο, μακρινό μέρος, δύσκολο και βραχώδες. Επομένως, είναι πολλά που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας, τόσο για την επιτυχία της εξόρμησής μας, όσο και για την ασφάλειά μας.
Τι μέρος θα αναζητήσουμε; Ποιο είναι -θεωρητικά πάντα- το ιδανικό μέρος για shore jigging;
Σε προηγούμενο άρθρο, είχαμε πει ότι είναι σημαντικό να ξέρουμε πως σε μια περιοχή υπάρχει ζωή. Επιγραμματικά, μια τέτοια περιοχή μπορεί να είναι κοντά σε κάποιο ποτάμι που εκβάλλει στη θάλασσα και μεταφέρει τροφή για τα μικρόψαρα. Μπορεί, ακόμα, να είναι μια περιοχή στην οποία συναντιούνται πολλά ρεύματα, κατάσταση που δημιουργεί θαλάσσια ζωή στη περιοχή.
Πάντα χρειάζεται παρατήρηση για να διαπιστώσουμε ότι υπάρχει ζωή και εμφανίζονται αγέλες από μικρόψαρα, και συνεπώς, «κινείται» η τροφική αλυσίδα στην περιοχή. Επομένως, άμα ξέρουμε ότι υπάρχει ζωή στην περιοχή και κάποιο «συμπαθητικό» βάθος (ας πούμε 15 μέτρα), μπορούμε σίγουρα να δοκιμάσουμε.
Από κει και πέρα όμως, ιδίως όταν δεν έχουμε αυτήν την πληροφόρηση από πρώτο χέρι, πρέπει κάπως να καταλήξουμε σε ποιες περιοχές θα πάμε, σε σημεία που υπόσχονται αρκετή θαλάσσια ζωή. Πλέον, με τη χρήση της τεχνολογίας όλα είναι πιο εύκολα. Όλοι θα έχετε ακούσει για τη χρήση των ψηφιακών χαρτών, όπως πχ. της Google, ή για τους βυθομετρικούς χάρτες.
Τελευταία, μάλιστα, λύση προσφέρουν και οι πάρα πολλές φωτογραφίες και τα βίντεο από ελικόπτερα ή drones. Με τα δεδομένα από τη χρήση των ψηφιακών μέσων και της τεχνολογίας, θα αναζητήσουμε περιοχές ψάχνοντας αρχικά σε τρία επίπεδα: Εξωτερική διαμόρφωση εδάφους, διαμόρφωση ακτογραμμής και εκτίμηση διαμόρφωσης βυθού.
Για το πρώτο επίπεδο, θα αναζητήσουμε περιοχές με πλούσια γεωλογική διαμόρφωση, όπως εναλλαγή κολπίσκων και χερσονήσων, αρκετές βραχονησίδες ή ξέρες σε κοντινή περιοχή. Τέτοιες έντονες εναλλαγές, δημιουργούν, συνήθως, ένα περιβάλλον ιδανικό για την ανάπτυξη της θαλάσσιας ζωής.
Για το δεύτερο επίπεδο, την ακτογραμμή, θα αναζητήσουμε περιοχές με σημεία που καταλήγουν χαμηλά στη θάλασσα με ασφαλή πρόσβαση και εμφανίζουν σημαντικό βάθος σε κοντινή απόσταση από τη στεριά (για μένα, ένα καλό κριτήριο είναι να κάνει τουλάχιστον 20 μέτρα βάθος στα 60-70 μέτρα από την ακτή). Προσοχή όμως, μόνο με επιτόπια παρατήρηση μπορούμε να κρίνουμε αν θα έχουμε ικανοποιητικό και ασφαλές πάτημα.
Για το τρίτο επίπεδο, θα επιζητήσουμε ο βυθός να είναι βραχώδης και να αυξάνεται προοδευτικά το βάθος του, καθότι έτσι κρατάει περισσότερη ζωή. Εμείς από έξω, μπορούμε να κάνουμε μόνο εκτίμηση. Αν έχει βραχώδη βυθό μια θαλάσσια περιοχή, θα το αναγνωρίσουμε από τον τρόπο που συνεχίζει η στεριά μέσα στη θάλασσα.
Η γεωλογική διαμόρφωση του βυθού, αποτελεί συνήθως προέκταση της στεριάς και του τι βλέπουμε απέξω εμείς. Αυτό θα μας το δείξουν και οι βυθομετρικοί χάρτες, όπου θα διαπιστώσουμε ότι όσο αυξάνεται η απόσταση από την ακτή, τόσο το βάθος μεγαλώνει. Η επιβεβαίωση, όμως, θα γίνει αργότερα, όταν με το καλό ψαρέψουμε, όπου με τον πλάνο μας θα μπορούμε να αναγνωρίζουμε το ανάγλυφο του βυθού και το πόσο βραχώδης είναι.
Το σημείο που θα επιλέξουμε πρώτα
Από την ανάλυση της περιοχής, ίσως προκύψουν αρκετά σημεία στα οποία μπορούμε να κάτσουμε. Ιδανικά, θα επιλέξουμε κάποιο σημείο-πέρασμα (από τη μια ο βυθός θα πηγαίνει προς τη ρηχή ζώνη και από την άλλη προς τα πολύ βαθιά) και θα κάτσουμε κάπου στη μέση, σε ένα ιδανικό βάθος. Τέτοια σημεία είναι η είσοδος ενός κόλπου, πλάι σε μία χερσόνησο ή ίσως κάπου ανάμεσα σε βραχονησίδες. Θα διαλέξουμε δηλαδή, το σημείο που πολύ απλά πιστεύουμε πως θα προτιμήσουν τα ψάρια για να περάσουν ή να στήσουν ενέδρα. Οι εναλλαγές του βάθους και του βραχώδους βυθού, δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για τα κυνηγόψαρα.
Το βάθος δεν είναι το παν
Ακούμε πολλές φορές από φίλους: «Φανταστικό μέρος, ιδανικό για shore jigging, έχει πολύ βαθιά νερά!» Για μένα, για να είναι καλό ένα μέρος για shore jigging, πρέπει να παρέχει ασφάλεια και να έχει θαλάσσια ζωή. Προτιμώ να εξασκώ shore jigging στα 15 μέτρα βάθος, παρά να πάω στα 50+ μέτρα βάθος, και ας έχουν και οι δύο περιοχές παραπλήσια θαλάσσια ζωή. Ο λόγος είναι καθαρά πρακτικός.
Σαν άνθρωποι, έχουμε συγκεκριμένες αντοχές και δυνατότητες, όπως και ο εξοπλισμός μας. Όσο μεγαλώνει το βάθος, τόσο αυξάνεται η τεχνική δυσκολία να ψαρέψουμε σωστά, καταπονείται περισσότερο το σώμα μας και ο εξοπλισμός μας, και φυσικά, αυξάνονται πολύ οι πιθανότητες ένα αλίευμα να μας «βάλει τα γυαλιά».
Ένα μανάλι των 3 κιλών, μπορεί άνετα να μας κόψει στα βράχια αν επιτεθεί στα 50 μέτρα βάθος, καθότι έχει όλο το δύσκολο ανάγλυφο του βυθού με το μέρος του και εμείς έχουμε να παλέψουμε με την αντίσταση που μας δημιουργεί το βάθος. Από την άλλη, στα 15 μέτρα είναι όλα πολύ πιο εύκολα για μας.
Τέλος, στο μεγαλύτερο βάθος ο πλάνος χάνει πολύ σε κίνηση, όπως χάνουμε και εμείς σε δυνάμεις, αντοχές και πνευματική διαύγεια. Δεν έχει κανένα νόημα αν κουραζόμαστε πολύ στα βαθιά νερά και μετά δεν έχουμε την ικανότητα να σηκώσουμε το ψάρι που μας τίμησε από το μεγάλο βάθος. Ακόμη και αν αντέχουμε να το σηκώσουμε, η επιπλέον συσσωρευμένη κούραση μας κάνει πιο επιρρεπείς σε λάθη, τα οποία υπό άλλες συνθήκες δεν θα τα κάναμε και φυσικά μπορεί να κρίνουν το αποτέλεσμα. Ένα λάθος, ένα κλικ, θα μας χαλάσει όσα τόσο καιρό ετοιμάζαμε και σκεφτόμασταν ή και ονειρευόμασταν!
Κλείνοντας, θα έλεγα πως τα 20 μέτρα είναι ιδανικά, ενώ σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να δοκιμάζουμε σε βάθος πάνω από 40 μέτρα, εκτός και αν έχουμε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία και έχουμε εμπιστοσύνη στις ικανότητές μας και στις δυνάμεις μας. Τότε, ναι, μπορούμε να δοκιμάσουμε και σε μεγαλύτερα βάθη!
Είμαστε στον ψαρότοπο, αλλά δεν πάει καλά η εξόρμηση. Ποια είναι η εναλλακτική λύση;
Μερικές φορές, θα τύχει να πάμε σε ένα νέο τόπο, που όμως, είτε λόγω βάθους, είτε λόγω ψηλών σημείων, είτε ίσως λόγω καιρού, δεν θα μπορέσουμε να ψαρέψουμε, ή ακόμη και αν ψαρεύουμε, δεν θα καταφέρνουμε να πάρουμε ένα χτύπημα. Τι κάνουμε τότε;
«Το καλό το παλικάρι, ξέρει και άλλο μονοπάτι»… Φροντίζουμε, λοιπόν, να έχουμε εντοπίσει εξαρχής κάποιο εναλλακτικό κοντινό σημείο ή σημεία. Μπορεί να είναι στα 100 μέτρα, μπορεί στα 500, αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτή η μικρή αλλαγή απόστασης στο σημείο που καθόμαστε, κάνει τη διαφορά. Ποιος ξέρει, ο λίγο διαφορετικός καιρός, κάποιο ρεύμα που περνάει από εκεί, το διαφορετικό ανάγλυφο; Δεν θα έχουμε την ικανότητα να κατανοήσουμε εξαρχής το λόγο, αλλά σίγουρα δεν πρέπει να μας απογοητεύει ένα αρνητικό αποτέλεσμα στην πρώτη περιοχή που επιλέξαμε. Προχωράμε παραδίπλα ή παρακάτω και δοκιμάζουμε. Επομένως, ιδίως όταν επιλέγουμε μια νέα περιοχή προς εξερεύνηση και ψάρεμα, καλό είναι να έχουμε εντοπίσει πρώτα όλα τα δυνατά σημεία που μπορούμε να ψαρέψουμε. Με επιτόπου παρατήρηση και λίγο τύχη, θα βρούμε το καλύτερο σημείο για να ξεκινήσουμε τις προσπάθειές μας. Αν δεν είναι, δεν πειράζει, θα αναζητήσουμε το επόμενο!
Πρώτη φορά σε νέο ψαρότοπο για shore jigging. Τι να προσέξουμε;
– Να μην είμαστε ποτέ μόνοι.
– Να έχουμε πάντα σήμα κινητού, όπου κι αν βρισκόμαστε.
– Δεν πάμε ποτέ αξημέρωτα και πάντα φεύγουμε πριν σκοτεινιάσει, ώστε να βλέπουμε τη διαδρομή και το πού πατάμε.
– Να έχουμε πάντα αρκετό νερό μαζί μας.
– Δεν ρισκάρουμε να κάνουμε βολές σε σημεία που είναι επικίνδυνα, αλλά πάντα λειτουργούμε με οδηγό τη λογική μας και γνώμονα τη σωματική μας ακεραιότητα.
– Προσέχουμε πού πατάμε, και αν σκάει το κύμα και είναι βρεγμένα, δεν πλησιάζουμε καν!
Επίλογος
Θα ήθελα να κλείσω, με μια φράση που συνηθίζουμε να λέμε: «Κάποιο ψάρι, κάπου, κάποτε κάπως, θα χτυπήσει». Πολύ γενικόλογο ακούγεται, και είναι! Έτσι, για να απορρίψουμε πλήρως και τεκμηριωμένα μια περιοχή ψαρέματος που μοιάζει ιδανική, πρέπει να ψαρέψουμε κάτω από πολλές διαφορετικές συνθήκες, ώρες, εποχές, εξοπλισμό, και μάλιστα, διαφορετικά άτομα, με ανόμοιες ιδιοσυγκρασίες και συμπεριφορές. Και έτσι όμως, είναι σχεδόν πρακτικά αδύνατο να βγάλουμε σωστά συμπεράσματα!
Συνήθως, θα κολλήσουμε εκεί που πήραμε κάτι, αλλά δεν πρέπει ποτέ να αποκλείουμε κανένα ψαρότοπο. Απλά χρειάζεται να τα βάλουμε κάτω και να σκεφτούμε τι πήγε στραβά και δεν είδαμε αυτό που περιμέναμε. Και αν δεν το βρούμε, τι πειράζει; Είδαμε κάτι διαφορετικό, μάθαμε κάτι παραπάνω. Πάντα μέσα από τις αποτυχίες έρχονται και οι επιτυχίες μας, έτσι γινόμαστε καλύτεροι. Δεν λέμε κάποια σοφία, όλοι μας το ξέρουμε.
Αλλά αλήθεια, από πότε ένα ψάρεμα χωρίς αλιεύματα, είναι πράγματι αποτυχία; Γιατί και μόνο που πάμε για ψάρεμα, αγαπάμε τη φύση και επιζητούμε την επαφή με αυτή, είμαστε πετυχημένοι!
Ακολουθήστε το boatfishing.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις θαλασσινές ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο