Slow jigging: 6 τακτικές για καλύτερα αποτελέσματα
Με την τεχνική του slow jigging, καλούµαστε να ζωντανέψουµε ένα κοµµάτι µέταλλο και να προκαλέσουµε τα αρπακτικά µε την κίνησή του. Ώστε να έχουµε το πολυπόθητο χτύπηµα.
Αρµατωσιά τσαπαρί, όπου αντί για βαρίδι τοποθετούµε τον πλάνο µας.
Οπότε οι λεπτοµέρειες που καθορίζουν το τελικό αποτέλεσµα είναι πολλές, και είναι εύκολο, είτε από συνήθεια, είτε από αβλεψία, να κάνουµε µικρά ή µεγάλα λάθη τα οποία περιορίζουν την αποτελεσµατικότητα της τεχνικής. Παρακάτω, αναφέρω κάποιες τακτικές και διαφοροποιήσεις που µπορούµε να έχουµε στο µυαλό µας, για καλύτερα αποτελέσµατα.
1. ∆εν επιµένουµε στον ίδιο τόπο, όταν αργούµε να πάρουµε τσιµπιά. Αυτό είναι συνηθισµένο λάθος από πολλούς ψαράδες, και ειδικά σε τόπους οι οποίοι έχουν κατά καιρούς δώσει αρκετά ψάρια. Το µόνο που µπορούµε να καταφέρουµε, είναι να εκπαιδεύσουµε τα ψάρια στο να αναγνωρίζουν τον πλάνο µας. Στην περίπτωση αυτή, η καλύτερη λύση είναι να φύγουµε και να επιστρέψουµε κάποια άλλη στιγµή µέσα στη µέρα.
2. Αλλάζουµε την κίνησή µας. Η ίδια µονότονη κίνηση που δεν απέφερε καρπούς στα πρώτα λεπτά, δύσκολα θα κάνει κάτι διαφορετικό µε το πέρασµα του χρόνου, αφού δεν κατάφερε αρχικά να προκαλέσει τα ψάρια να χτυπήσουν. Στο παρελθόν έχουµε περιγράψει τις τρεις βασικές κινήσεις του slow pitch (συνοπτικά αναφέρονται παρακάτω), που µεµονωµένα ή σε συνδυασµό µας προσφέρουν πολλές δυνατότητες διαφοροποίησης της κίνησης.
3. Αλλάζουµε πλάνο. Ένα δύσκολο κοµµάτι για πολλούς ψαράδες, είναι να ξεπεράσουν και να αλλάξουν τον «αγαπηµένο» τους πλάνο, επειδή τους έχει δώσει πολλά ψάρια. Αλλαγές στο χρώµα, τον τύπο, ή ακόµα και στο βάρος του ίδιου πλάνου, είναι ικανές να τραβήξουν την προσοχή. Μάλιστα αρκετές φορές, αν δεν αλλάζαµε πλάνο θα πιστεύαµε ότι τα ψάρια εκείνη την µέρα δεν τσιµπούν.
4. Αλλάξτε αρµατωσιά. Μπορούµε να µακρύνουµε το παράµαλλό µας, ή να δουλέψουµε µε µικρότερες διατοµές νήµατος και παράµαλλου. Αν συνήθως χρησιµοποιούµε 0,23 mm νήµα και 0,52-0,62 mm παράµαλλο, µπορούµε να πάµε στα 0,20 και 0,47 mm αντίστοιχα. Μπορεί να ακούγεται υπερβολή αυτή η αλλαγή, είναι όµως ικανή να διαφοροποιήσει ακόµα και το χρόνο καθόδου του πλάνου µας προς το βυθό, εκτός του ότι κάνει περισσότερο δυσδιάκριτο το αρµάτωµά µας.
5. Αφήστε τον πλάνο να χτυπήσει στο βυθό. Ο ήχος που κάνει ο πλάνος προσκρούοντας σε ένα βραχώδη βυθό, ή το νέφος που δηµιουργεί µε την πτώση του στη λάσπη, προσελκύουν πολλές φορές τα ψάρια.
6. Χρησιµοποιήστε φτεράκια και σιλικόνες. Είχαµε πει και σε προηγούµενο τεύχος, πώς η χρήση τους στα αγκίστριά µας µπορεί να είναι ένας τρόπος διαφορετικής παρουσίασης και αλλαγής της κίνησης του πλάνου µας. Ακόµα, θα µπορούσαµε να χρησιµοποιήσουµε αρµατωσιές από «χοντρά» τσαπαρί (όπως αυτό στη φωτό), και στο τέλος αντί για βαρίδι να τοποθετήσουµε τον πλάνο µας.
Οι 3 συνηθέστερες κινήσεις
1. Slow Pitch
Η βασική κίνηση του slow pitch jigging µπορεί να χωριστεί σε τρεις φάσεις, και έχει ως εξής: 1. Κρατάµε το καλάµι οριζόντια, και ανακτούµε νήµα µε ρυθµό 1 δευτερόλεπτο ανά περιστροφή της µποµπίνας του µηχανισµού µας. Η ανάκτηση µπορεί να είναι µία ολόκληρη περιστροφή, µισή περιστροφή ή και ¼ αυτής.
2. Μετά από κάθε ανάκτηση ακολουθεί µια µικρή παύση, και ενώ η µύτη του καλαµιού «φόρτιζε» κατά τη διάρκεια της ανάκτησης, τη στιγµή αυτή αναπηδά δίνοντας στον πλάνο µας την επιθυµητή κίνηση. Τον αφήνει δηλαδή να κινηθεί ελεύθερος, µετά το «πέταγµα» που του κάνει το καλάµι µας.
Slow Pitch
3. Κατόπιν περιµένουµε να ολοκληρώσει την ελεύθερη κίνησή του ο πλάνος µας, και επαναλαµβάνουµε την κίνηση. Εδώ θα πρέπει να είµαστε προσεκτικοί, ώστε η επανάληψη της κίνησης να έρθει στο σωστό χρόνο. Έτσι, δε θα πρέπει να την αρχίσουµε πρόωρα εµποδίζοντας τον πλάνο να ολοκληρώσει την ελεύθερη κίνησή του, αλλά ούτε και να περιµένουµε πολύ. Στην πρώτη περίπτωση το αποτέλεσµα θα είναι ένα πιο ασθενές «πέταγµα» του πλάνου µας στην επανάληψη, και στη δεύτερη περίπτωση θα έχουµε έναν πλάνο που απλά κρέµεται στο τέλος της αρµατωσιάς µας για κάποιο χρονικό διάστηµα. Ο τέλειος συγχρονισµός είναι να εκτελέσουµε την επόµενη κίνηση ακριβώς πριν αρχίσουµε να νιώθουµε το βάρος του πλάνου στη µύτη του καλαµιού µας.
Hi Pitch
2. Hi-Pitch
Η κίνηση αυτή είναι στην ουσία µια «µεγέθυνση» της slow pitch, και εφαρµόζεται ως εξής: κατεβάζουµε τη µύτη του καλαµιού µας ώστε να κοιτάει τη θάλασσα, και κάνουµε µια κίνηση προς τα εµπρός και επάνω µέχρι τον ορίζοντα, ενώ ταυτόχρονα περιστρέφουµε τη µποµπίνα του µηχανισµού µας. Η όλη κίνηση γίνεται µε αργό ρυθµό. Η κίνηση του πλάνου µας µε το hi-pitch, έχει µια πιο δυναµική κίνηση σε σχέση µε το slow pitch, η οποία και δίνει στο πλάνο µας τη δυνατότητα να αιωρείται και προσφέρουν µεγαλύτερη διάρκεια στις ελεύθερες κινήσεις του. Μην ξεχνάτε, πως οι ελεύθερες κινήσεις είναι αυτές που µας δίνουν και τις περισσότερες επιτυχίες! Η κίνηση αυτή στοχεύει κατά κανόνα σε µεγαλύτερα ψάρια, και κυρίως τις εποχές και ώρες που είναι πολύ ενεργά. Επίσης µπορεί να δουλέψει καλύτερα σε συνθήκες µε δυνατό ρεύµα.
Long Fall
3. Long fall
Με την κίνηση αυτή, άλλωστε φανερώνει και το όνοµά της, κάνουµε µεγάλες επαναλαµβανόµενες ελεύθερες «πτώσεις». Η αλληλουχία των βηµάτων της είναι η ακόλουθη: µε την κορυφή του καλαµιού µας σχεδόν να ακουµπά στη θάλασσα. Την ανεβάζουµε αργά µέχρι να έρθει σε κατακόρυφη θέση και να κοιτάει τον ουρανό. Από το σηµείο αυτό, κατεβάζουµε το καλάµι µέχρι την αρχική του θέση. Ολοκληρώνουµε µε 1-2 περιστροφές στη µποµπίνα του µηχανισµού µας και επαναλαµβάνουµε την όλη κίνηση.
