Slow Jigging, Inchiku: Καλάμι-νήμα-αγκίστρια, o συνδυασμός της επιτυχίας
∆ύο τεχνικές που το τελευταίο διάστηµα µονοπωλούν σχεδόν τις ερωτήσεις και το ενδιαφέρον όσων φίλων ασχολούνται µε ψαρέµατα από σκάφος, είναι το Slow Jigging και το Inchiku.
Νέες, ξενόφερτες τεχνικές µε χρήση τεχνητού δολώµατος, οι οποίες έγιναν γρήγορα γνωστές στο ελληνικό κοινό µέσα από την αρθρογραφία, αλλά και τα dvd που συνοδεύουν το περιοδικό µας. Τα µεγάλα κι εκλεκτά ψάρια έκαναν γρήγορα την εµφάνισή τους σε όσους επιχείρησαν να ασχοληθούν µε τις συγκεκριµένες τεχνικές και ήταν ο «κράχτης» για να ασχοληθούν ακόµα περισσότεροι µαζί τους. Η ελληνική αγορά γέµισε µε εξειδικευµένα καλάµια, µηχανισµούς, πλάνους και παρελκόµενα, βοηθώντας τους έλληνες ψαράδες στη σωστή κατεύθυνση.
Εµείς από την πλευρά µας, δεχόµενοι τις ερωτήσεις και τους προβληµατισµούς σας, προσπαθούµε να προσαρµόσουµε την αρθρογραφία µας πάνω σε αυτά που ενδιαφέρουν µεγάλο κοµµάτι του αναγνωστικού µας κοινού. Σε αυτό το τεύχος θα δούµε µια τριπλέτα (καλάµι-νήµα-αγκίστρια) κι έναν κατάλληλο συνδυασµό µεταξύ τους, που µπορεί να κάνει το ψάρεµά µας πιο ευχάριστο, εύκολο, ξεκούραστο και αποδοτικό.
Κατάλληλο καλάµι
Το δόλωµα που χρησιµοποιούµε εδώ είναι τεχνητό, και όπως όλα τα τεχνητά δεν ψαρεύει µόνο του, χωρίς κίνηση. Αυτό που θα το κάνει να προσελκύσει κοντά του τα ψάρια, είναι η «ζωντάνια» του και η προσοµοίωσή του σε πραγµατικό ψάρι. Έτσι, µόνο όταν καταφέρουµε να δώσουµε την κίνηση που χρειάζεται στο τεχνητό µας για να µοιάζει όσο καλύτερα γίνεται σε φυσικό, θα έχουµε επιτυχίες.
Πώς θα µπορέσουµε εµείς να δώσουµε αυτή τη ζωντάνια στο τεχνητό µας; Οι λύσεις είναι δύο: ή θα πρέπει να µάθουµε να ανεβοκατεβάζουµε το δόλωµά µας µε τον κατάλληλο τρόπο, ή θα εξοπλιστούµε µε το κατάλληλο καλάµι.
Η πρώτη λύση, όσο κι αν φαίνεται σε κάποιους εύκολη κι απλή, δεν είναι εφαρµόσιµη χωρίς τα σωστά εργαλεία. Πραγµατικά, δεν είναι εύκολο να βρούµε το ρυθµό και την κίνηση που χρειάζεται ο εξοπλισµός µας για να ζωντανέψει το τεχνητό. Αλλά κι αν ακόµη τη βρούµε, θα είναι αρκετά κοπιαστική, αφού θα πρέπει να επαναλαµβάνεται, και έτσι το ψάρεµά µας δε θα µοιάζει πια τόσο εύκολο και διασκεδαστικό.
Η δεύτερη λύση -που είναι και η προτεινόµενη-, είναι η αγορά ενός εξειδικευµένου καλαµιού. Μια αρκετά δαπανηρή αγορά, γιατί το εξειδικευµένο κοστίζει, η οποία όµως θα µας λύσει τα χέρια και θα κάνει το ψάρεµά µας εύκολο, διασκεδαστικό κι αποδοτικό. Εδώ την κίνηση που χρειάζεται ο πλάνος µας για να ζωντανέψει θα την κάνει το καλάµι µας, κι εµείς θα περιµένουµε µόνο την τσιµπιά.
Καταλαβαίνω ότι για πολλούς από εµάς η απόκτηση ενός ακριβού καλαµιού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όµως, αν θέλουµε να ασχοληθούµε µε τις συγκεκριµένες τεχνικές, αυτό αποτελεί µονόδροµο. Είτε δηλαδή αποφασίζουµε την απόκτησή του ή τελικά ασχολούµαστε µε κάποιον άλλον τρόπο ψαρέµατος.
Το εξειδικευµένο καλάµι έχει µελετηθεί προσεκτικά από τις κατασκευάστριες εταιρείες και είναι ελαφρύ για να µην κουράζει τον ψαρά, έχει την κατάλληλη ευλυγισία για να ζωντανεύει το δόλωµά µας και παράλληλα είναι εξαιρετικά ανθεκτικό για να µπορέσει να φέρει στην επιφάνεια ένα αξιόλογο ψάρι. Ο ψαράς ρίχνει τον πλάνο του στο βυθό, κρατά ακίνητο το καλάµι του περίπου παράλληλα µε την επιφάνεια της θάλασσας και περιστρέφοντας τη µανιβέλα κατά το 1/2 ή 1/3 κάθε φορά (ανάλογα µε το µηχανισµό που διαθέτει), αφήνει το καλάµι να κάνει µόνο του την κίνηση που χρειάζεται για να ζωντανέψει το τεχνητό του. ∆ηλαδή «φορτώνουµε» το καλάµι µε την απότοµη ανάκτηση και αυτό κατά την επαναφορά του δίνει ζωή στο πλάνο µας.
Και επειδή δεν πρέπει να λέµε µόνο τα θετικά, να αναφέρουµε και κάποιο σηµείο που θέλει προσοχή. Το καλάµι αυτό θα πρέπει ο ψαράς να το µεταχειρίζεται σωστά και µε προσοχή. Επειδή είναι τις περισσότερες φορές µονοκόµµατο, δεν πρέπει να το ζορίζουµε κατά τη µεταφορά. ∆εν πρόκειται για καλάµι που µπαίνει σε ζώνη µάχης και µε αυτό µπορούµε να τραβάµε τα «θηρία» ανεβοκατεβάζοντάς το (τροµπάροντας). Το καλάµι αυτό το έχουµε στη µασχάλη µας και δεν το σηκώνουµε πάνω από τον ώµο. Όταν πιαστεί το µεγάλο ψάρι, το κουράζουµε µε τη βοήθειά του(ευλυγισία) και µε τα φρένα του µηχανισµού µας.
Λεπτό και πολύχρωµο νήµα
Το καλάµι µας που όπως είπαµε θέλουµε να είναι αρκετά ελαφρύ, συνδυάζεται µε ένα µηχανισµό επίσης ελαφρύ, για να µη µας κουράζει. Το µηχανισµό µας τον γεµίζουµε µε νήµα και όχι µε πετονιά, για να µην έχουµε ελαστικότητα και για να µπορούν οι κινήσεις του καλαµιού να µεταφερθούν στο τεχνητό µας. Το νήµα αυτό θα είναι καλής ποιότητας και όσο γίνεται µικρότερης διατοµής (διαµέτρου 0,19 – 0,22 mm ή PE 1,5 – 2).
Επειδή πολλοί φίλοι βλέπουν ότι µε τις συγκεκριµένες τεχνικές βγαίνουν µεγάλα ψάρια, πιστεύουν ότι πρέπει να τοποθετήσουν στους µηχανισµούς τους νήµατα µεγάλης διαµέτρου. Έτσι δεν είναι λίγες οι φορές που θα δούµε ψαράδες να χρησιµοποιούν νήµατα µε διαµέτρους µεγαλύτερες από 0,28 χιλιοστά. Όµως µε αυτήν την επιλογή τους φορτώνονται µε ένα σωρό ελαττώµατα, αφού το χοντρό νήµα παρασύρεται περισσότερο από το ρεύµα, χρειάζονται βαρύτερο δόλωµα για να το κατεβάσουν στο βυθό, χρειάζονται µεγαλύτερο και συνεπώς βαρύτερο και κουραστικότερο µηχανισµό, ενώ όταν σκαλώσουν είναι πιο επικίνδυνο να σπάσει το καλάµι τους.
Για να τα αποφύγουµε όλα αυτά, φροντίζουµε να εφοδιαστούµε µε νήµα µικρής διατοµής, που να δένει µε τα χαρακτηριστικά του καλαµιού µας. Έτσι θα µπορέσουµε να τοποθετήσουµε πιο ελαφριούς πλάνους, να έχουµε πιο γρήγορη και κάθετη κάθοδό τους στο βυθό, µικρότερο µηχανισµό σε βάρος και όγκο. Αν µάλιστα το νήµα αυτό το συνδυάσουµε µε πολυχρωµία (νήµατα τα οποία αλλάζουν χρώµα ανά τακτά µέτρα), τότε θα ξέρουµε ανά πάσα στιγµή πότε πλησιάζουµε στο βυθό ή πόσα µέτρα πρέπει να αµολήσουµε για να φθάσει ο πλάνος µας στο επιθυµητό βάθος, εκεί δηλαδή όπου είδαµε θηράµατα µέσα από την οθόνη του βυθοµέτρου µας.
Μικρά, ελαφριά και λεπτά αγκίστρια
Ο ψαράς, έχοντας σετάρει το βασικό του εξοπλισµό καλάµι-µηχανισµό-νήµα, προχωρά στη συνέχεια στην επιλογή πλάνου. Στο εµπόριο θα συναντήσει µια τεράστια ποικιλία, τόσο σε σχεδίαση, όσο και σε βάρος-χρωµατισµούς. Με την επιλογή του πλάνου δε θα ασχοληθούµε στην παρούσα φάση, αλλά θα επικεντρωθούµε σε µια λεπτοµέρεια ιδιαίτερα σηµαντική, η οποία χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, δηλαδή στα αγκίστρια που συντροφεύουν τον πλάνο µας.
Πολλοί φίλοι παρασύρονται από άλλες τεχνικές, και η πρώτη τους δουλειά αφού αγοράσουν ένα πλάνο, είναι να αφαιρέσουν τα αγκίστριά του και να του τοποθετήσουν άλλα, µεγαλύτερα και δυνατότερα, γιατί τα θηράµατα που αναζητούν είναι µεγάλα.
Η φιλοσοφία και οι αρχές στις οποίες βασίζεται κάθε τεχνική, είναι διαφορετικές. Ένας φύλακας, µια ζόκα, ένα vertical jigging, τα οποία επίσης αποσκοπούν σε παρόµοια θηράµατα, επιβάλλεται να χρησιµοποιούν µεγάλα και δυνατά αγκίστρια, γιατί ο εξοπλισµός µας είναι πολύ βαρύτερος. Ένα µικρό αγκίστρι εκεί θα είναι αταίριαστο, αφού µε το πρώτο κάρφωµα στα δυνατά σαγόνια του φαγκριού ή της σφυρίδας θα σπάσει ή θα ανοίξει.
Εδώ όµως που τα καλάµια µας είναι ελαφριά και τα νήµατά µας λεπτά, δεν καρφώνουµε δυνατά όπως στις πιο πάνω τεχνικές, αλλά περιµένουµε το ψάρι να ρουφήξει το τεχνητό µας. Άρα δεν έχει νόηµα ένα πολύ δυνατό και χοντρό αγκίστρι, µα ένα υλικό ελαφρύ και συνάµα κοφτερό. Το ελαφρύ για να µην αλλάζει την πλεύση του πλάνου µας και να µπορεί να ρουφηχτεί εύκολα από το ψάρι, ενώ το κοφτερό για να αγκιστρώσει άµεσα το ψάρι. Συνεπώς τα πολύ µεγάλα και παχιά αγκίστρια που είναι και πιο βαριά, δεν έχουν θέση εδώ, και έτσι θα επιλέξουµε µικρότερα και λεπτότερα.
∆εν είναι τυχαίο που µεγάλες εταιρείες παραγωγής εξειδικευµένου εξοπλισµού, έχουν εφοδιασµένους τους πλάνους τους µε τέτοια αγκίστρια. Βέβαια, εδώ θα πρέπει να λάβουµε στα υπόψη µας και τα ψάρια που απευθύνονται στα δικά τους νερά, που πολλές φορές µπορεί να είναι µικρότερα από αυτά που αναζητούµε εµείς. Είναι λοιπόν σωστό να επιλέγουµε αγκίστρια λεπτά και δυνατά και να µην υπερβάλουµε σε µέγεθος, γιατί το µόνο που θα καταφέρουµε είναι να αλλάξουµε τη σωστή κίνηση του πλάνου µας. Ακόµη και αν τσιµπήσει το ψάρι και το αγκιστρώσουµε πρόσκαιρα, δε θα µπορούµε να το συγκρατήσουµε στη συνέχεια. Όσοι έχετε τσιµπιές και καρφώµατα, αλλά δεν ανεβάζετε ψάρια στο σκάφος σας, αξίζει να ασχοληθείτε λίγο µε τα αγκίστριά σας.
Τέλος, ας µην ξεχνάµε το απαραίτητο εκείνο εξάρτηµα που θα σιγουρέψει το πιασµένο ψάρι και θα το ανεβάσει µε ασφάλεια στο σκάφος µας, την απόχη η οποία θα πρέπει να είναι δίπλα µας, έτοιµη προς χρήση.
