Έχουµε δει πολλές φορές σε καλάµια φίλων, µικρά σχετικά τεχνητά, αναρτηµένα πάνω σε µεγάλες στριφταροπαραµάνες. Έχουµε επίσης δει παράµαλλα µεγάλης διαµέτρου (0,50 ή και µεγαλύτερα), να χρησιµοποιούνται για το τράβηγµα τεχνητών που δεν ξεπερνούν τα 7 εκατοστά.
Οι παραπάνω συνδέσεις απλώς κάνουν τα τεχνητά να µη «δουλεύουν», γιατί τόσο οι µεγάλες στριφταροπαραµάνες, όσο και τα χονδρά παράµαλλα, δηµιουργούν µεγάλες δυνάµεις οπισθέλκουσας και δίνες που διαταράσσουν τη «φυσική κίνηση» την οποία προσπάθησε να δώσει ο κατασκευαστής στο τεχνητό του. Με τον τρόπο αυτό, το τεχνητό χάνει την ισορροπία του και είτε βγαίνει από το νερό, είτε «κολυµπά» τελείως αφύσικα, χωρίς να προκαλεί τα θηράµατα στα οποία απευθύνεται.
Σηµειώνουµε ότι όσο µικρότερο είναι το τεχνητό, τόσο µεγαλύτερο είναι το πρόβληµα που δηµιουργείται από τα χονδρά παράµαλλα και τις µεγάλες στριφταροπαραµάνες. Η σωστή λοιπόν σύνδεση πρέπει να γίνεται µε παράµαλλα διαµέτρου ανάλογης µε το µέγεθος του τεχνητού µας.
Για τεχνητά µέχρι 6 εκατοστά, ένα παράµαλλο διαµέτρου 0,30 είναι αρκετό. Για τεχνητά µέχρι 10 εκατοστά ανεβαίνουµε ακόµα 0,10 χιλιοστά σε διάµετρο, ενώ για τεχνητά 14 εκατοστών ή µεγαλύτερα µπορούµε ελεύθερα να χρησιµοποιήσουµε «εκατοστάρια» παράµαλλα (1 mm). Σχετικά µε τη σύνδεση τεχνητού-παράµαλλου, προσωπικά χρησιµοποιούµε απλές, ισχυρές παραµάνες, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες 2 και 3.
Στριφτάρι δε χρειάζεται, διότι αν το τεχνητό µας στροβιλίζεται, έχει δεν έχει στριφτάρι είναι σίγουρο ότι θα θεωρηθεί ως παράξενο είδος, και δε θα του επιτεθεί ψάρι. Εναλλακτικά της απλής παραµάνας, µπορούµε να ενώσουµε το παράµαλλο µε το τεχνητό µας µε ένα κόµπο της Rapala που φαίνεται τελειωµένος στη φωτογραφία 1. Πώς δένεται µπορούµε να το δούµε στις φωτογραφίες δίπλα.
Αυτός δίνει τη δυνατότητα στο τεχνητό µας να κινείται ελεύθερα και φυσικά, λόγω της θηλιάς που σχηµατίζεται κατά το δέσιµο του. Σηµειώνουµε τέλος, ότι και ο κρίκος του τεχνητού µας του δίνει την ίδια δυνατότητα, άρα χρειάζεται να υπάρχει σε αυτό.
Επειδή δε, για λόγους οικονοµίας ορισµένοι κατασκευαστές έχουν καταργήσει τους κρίκους από τα τεχνητά τους, µπορούµε να βάλουµε εµείς ένα κρίκο split ring, όπως αυτούς που χρησιµοποιούµε για το jigging, πάντα φυσικά µε µέγεθος ανάλογο του τεχνητού µας (Φωτογραφία 4). Μικρό τεχνητό-µικρός κρίκος, µεγάλο τεχνητό-µεγαλύτερος κρίκος. Έτσι το τεχνητό µας θα κινείται πιο φυσικά και πιο ελεύθερα (φωτογραφία 5).
6. Kάνουµε ένα κόµπο-θηλιά στην άκρη του παράµαλλου µας χωρίς να το σφίξουµε…, 7. Περνάµε την άκρη µέσα από τον κρίκο του τεχνητού µας…, 8,9. Και στη συνέχεια µέσα από τον κόµπο-θηλιά…
10,11. Στρίβουµε την άκρη πάνω στο παράµαλλο…, 12,13. Και ξαναπερνάµε την άκρη µέσα από τον κόµπο-θηλιά…, 14. Σφίγγουµε…, 15. Και το τεχνητό µας είναι έτοιµο, δεµένο για να πλέει σωστά.
