Spinning για Λαυράκια | Συνέντευξη του Gimmi Chinello
O Gimmi Chinello, pro staff της Rapture στον τοµέα του spinning θαλάσσιας αλιείας, είναι κάτοικος της Πίζας, γεννηµένος το 1977.
Με 28 χρόνια εµπειρίας στον τοµέα του spinning, ο Gimmi µπορεί να θεωρηθεί, από κάθε άποψη, ως ένας από τους καλύτερους αλιείς της σύγχρονης ιταλικής σκηνής.
Γνωστό πρόσωπο στο “Italian Fishing TV” του Sky channel, µε πολλές εκποµπές, µεταδίδει στο µεγάλο κοινό του συµβουλές και κόλπα για τη βελτίωση της αλιευτικής δράσης του φανατικού θεατή.
G.B.: Πείτε µου λίγα πράγµατα για εσάς.
G.C.: Ξεκίνησα από τότε που ήµουν παιδί, χάρη στο κινούµενο σχέδιο Sampey, και έτσι, βάζοντας τον εαυτό µου στη θέση του ήρωα, πάντα ονειρευόµουν να πιάνω µεγάλα αλιεύµατα, προσπαθώντας να τον µιµηθώ.
Ως παιδί, άρχισα να ψαρεύω σε λίµνες, ποτάµια και ρυάκια στην περιοχή µου, µέχρι που, χάρη στον πατέρα µου, προσέγγισα το θαλάσσιο περιβάλλον και παθιάστηκα µε το θαλάσσιο spinning.
G.B.: Τι είναι το ψάρεµα για εσάς;
G.C.: Για µένα, το θαλάσσιο ψάρεµα είναι κάτι απερίγραπτο! Μόλις δω τη θάλασσα, αρχίζω να χαλαρώνω και να µπαίνω στον κόσµο µου! Αν και µερικές φορές δεν µπορώ να φέρω αλιεύµατα στο σπίτι, µου αρκεί απλώς να κοιτάζω τη θάλασσα και να ζω την κάθε στιγµή που µπορεί να µου χαρίσει.
Παρακολουθούσα πάντα το ψάρεµα, είτε µέσω βίντεο στην τηλεόραση, είτε µέσω των περιοδικών ερασιτεχνικής αλιείας. Μεγάλωσα παρακολουθώντας το πρόγραµµα “Fishing TV” στην πλατφόρµα του Sky, και πάντα ονειρευόµουν να φτιάξω βίντεο για την τηλεόραση µια µέρα.
Αυτό µέχρι που κατάφερα να µπω στο χώρο χάρη στην εταιρεία Rapture-Trabucco, η οποία µου έδωσε την ευκαιρία να αναπτύξουµε µαζί προϊόντα που προορίζονται για διανοµή µεγάλης κλίµακας.
Επίσης, έχω γυρίσει αρκετά βίντεο αλιείας µε spinning, τόσο για το Italian Fishing TV, όσο και για το κανάλι Rapture, πιάνοντας καρβούνια, τόνους, παλαµίδες, γοφάρια, λίτσες, και τέλος, τους «βασιλιάδες» της αιγιαλίτιδας ζώνης -και όχι µόνο-, τα λαυράκια.
G.B.: Ποια είναι η πολυπόθητη λεία σας;
G.C.: Ξεκάθαρα το λαυράκι, ακολουθούµενο από το καρβούνι και το γοφάρι.
Το λαυράκι είναι για µένα ένα ψάρι στο οποίο έχω πραγµατικά αφιερώσει πάρα πολύ χρόνο. Εχω ασχοληθεί µαζί τους για 12-13 χρόνια µε επιµονή κι επιµέλεια, σε κάθε περίοδο του έτους, σε κάθε καιρική κατάσταση, κυρίως όµως µε ευνοϊκές παλίρροιες.
Αυτό µου επέτρεψε να αποκτήσω µια πολύ εµπεριστατωµένη γνώση, και µε την πάροδο των χρόνων να έχω ένα πλεονέκτηµα σε σύγκριση µε άλλους ψαράδες.
G.B.: Μπορείτε να µοιραστείτε µε τους αναγνώστες του περιοδικού Boat & Fishing in Greece κάποιες συµβουλές για την τεχνική spinning για λαυράκια;
G.C.: Το λαυράκι είναι αναµφισβήτητα το ψάρι το οποίο φιλοδοξούν να πιάσουν όλοι οι ψαράδες που ασχολούνται µε το spinning. Είναι ένα πολύ έξυπνο αρπακτικό, που πρέπει να µελετηθεί λεπτοµερώς για να πιαστεί (ειδικά τα µεγαλύτερα άτοµα του είδους).
Έχω, όμως, τα µικρά µου κόλπα, που κατά τη διάρκεια των χρόνων µού επέτρεψαν να πιάσω πολύ µεγάλα θηράµατα. Ένα από αυτά είναι ότι συνηθίζω να γεµίζω το µοτέρ µου µε fluorocarbon. Με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι όταν ψάρευα έτσι και όχι µόνο µε παράµαλλο από αυτό το υλικό, µπορούσα να πιάσω ψάρια ακόµα κι όταν οι άλλοι ψαράδες αποτύγχαναν, µε αποτέλεσµα να διαφοροποιούµαι από το πλήθος.
Η αναζήτηση αυτού του ψαριού πρέπει να γίνεται τη νύχτα, επειδή είναι νυχτερινά αρπακτικά. Ειδικά τα µεγαλύτερα άτοµα, πιάνονται σχεδόν πάντα τη νύχτα.
Ένα άλλο τέχνασµα που µού επέτρεψε να καταλάβω καλά τις κινήσεις του ψαριού, είναι το να το βρίσκω πίσω από κοπάδια κέφαλων. Με τα χρόνια, συνειδητοποίησα ότι το να εντοπίζω κοπάδια κέφαλων, µπορεί να κάνει τη διαφορά. Συχνά τα λαυράκια ζουν σχεδόν σε συµβίωση µε τους κέφαλους, και µαζί τους µπαίνουν στα στόµια ποταµών, κολυµπώντας µέχρι και 5 χιλιόµετρα στο εσωτερικό τους. Πολύ συχνά, αν βρούµε κοπάδια κέφαλων, θα βρούµε και λαυράκια.
Όταν ψαρέυω µε softbaits, πρώτα απ’ όλα προσπαθώ να ακούσω αν υπάρχει κάποιος παφλασµός τριγύρω από µια επίθεση στην επιφάνεια. Αν συµβαίνει κάτι τέτοιο, αρχίζω να εξετάζω τα πρώτα στρώµατα του νερού µε ελαφρύτερα βάρη, αυξάνοντάς τα ανάλογα µε το ρεύµα του ποταµού. Πράγµατι, συνειδητοποίησα ότι εκεί όπου πηγαίνω συνήθως για ψάρεµα, το αρπακτικό αυτό προτιµά το ρεύµα που κυλάει έντονα προς τη θάλασσα.
G.B.: Σύµφωνα µε την εµπειρία σας, ποια δολώµατα σας έχουν προσφέρει περισσότερη ικανοποίηση και θα τα συστήνατε για την αλίευση του συγκεκριµένου ψαριού;
G.C.: Τα δολώµατα που θεωρώ τα καλύτερα σύµφωνα µε τις διάφορες συνθήκες ψαρέµατος, έχουν στενή σχέση µε τις θερµοκρασιακές µεταβολές του νερού.
Έτσι, σε συνθήκες ψυχρών θερµοκρασιών (από τα τέλη Νοεµβρίου µέχρι τις αρχές Μαΐου), µε χαµηλότερη θερµοκρασία στην επιφάνεια της θάλασσας, το δόλωµα που µου έχει δώσει τη µεγαλύτερη ικανοποίηση είναι το «Jerky».
Αυτό το δόλωµα των 9-10 εκ., έχει πράγµατι µέγεθος πολύ παρόµοιο µ’ αυτό που µπορούν να βρουν οι θηρευτές µας στα στόµιο των ποταµών ή λίγο πιο µέσα στο ποτάµι, την περίοδο εκείνη. Το δόλωµα αυτό, καθώς ανακτάται µε µια συγκεκριµένη ταχύτητα, µάς επιτρέπει να εξετάζουµε τόσο τα πρώτα στρώµατα της επιφάνειας, όσο και τα χαµηλότερα, µέχρι το βάθος των περίπου 1-1,5 µέτρων.
Ένα άλλο δόλωµα που µού έχει επιτρέψει να πιάσω εκπληκτικά αλιεύµατα κατά τη θερµή περίοδο (από τα µέσα Μαΐου ως τα τέλη Οκτωβρίου), είναι το «Power shad» σε µεγέθη που κυµαίνονται µεταξύ 2 και 4 ιντσών, αρµατωµένο µε jigheads. Eίναι ένα δόλωµα που µε έχει ικανοποιήσει πολύ το καλοκαίρι!
G.B.: Ποια είναι η ανάµνηση του ωραιότερου αλιεύµατός σας;
G.C.: Η καλύτερη ανάµνηση, είναι σίγουρα εκείνη που έχει να κάνει µε το µεγαλύτερο λαυράκι που έχω πιάσει ποτέ: βάρος 9,6 κιλά και µήκος 125 εκ.! Ήταν ένα όµορφο γεγονός, γιατί επέστρεφα από µία αλιευτική εξόρµηση στα ανοιχτά η οποία «είχε στραβώσει», κυρίως λόγω των δυσµενών καιρικών και θαλάσσιων συνθηκών, και στην επιστροφή αποφάσισα να δοκιµάσω ρίψεις σε µια συγκεκριµένη περιοχή, καθοδηγούµενος από ένα προαίσθηµα.
Θυµάµαι πολύ καλά ότι ήµουν µε δύο άλλους φίλους µου και τους ζήτησα να παραµείνουµε σε ένα βράχο που γνώριζα πολύ καλά, οπότε αγκυροβολήσαµε.
Άρχισα να ψαρεύω και ένιωσα ένα ωραίο τσίµπηµα στο καλάµι µου, αλλά παρότι το ψάρι απαγκιστρώθηκε, κατάλαβα πως ήταν σίγουρα κάτι µεγάλο! Έριξα ξανά ακριβώς εκεί όπου είχε τσιµπήσει αρχικά, µέτρησα µερικά δευτερόλεπτα ώσπου να κατέβει το δόλωµα και το άφησα να κυλάει στο ρεύµα.
Ενώ το ανακτούσα, ένιωσα το τσίµπηµα του ψαριού και είχα την ψυχραιµία να περιµένω την κατάλληλη στιγµή για το strike. Το ψάρι αγκιστρώθηκε αλλά παρέµενε κολληµένο στο ρεύµα και κυριολεκτικά δεν ανέβαινε, οπότε, όταν συνειδητοποιήσαµε ότι ήταν ένα λαυράκι, αρχίσαµε να προσπαθούµε να υπολογίσουµε το βάρος του: ο ένας είπε 4-5, ο άλλος 6 κιλά, αλλά εγώ πίστευα ότι ήταν πολύ µεγαλύτερο!
Όταν το φέραµε κάτω από το φουσκωτό, νιώσαµε συγκλονισµένοι από το µέγεθος του ψαριού! ∆εν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγµές αυτές! Το ψάρι δεν χωρούσε στην απόχη (µία απόχη για παράκτιες εξορµήσεις και µεγάλα θηράµατα), γι’ αυτό αποφάσισα να το πιάσω από τα βράγχια και να το σηκώσω πάνω στο σκάφος. Αυτό ήταν το οµορφότερο αλίευµα!
G.B.: Τα τρία χαρακτηριστικά που περιγράφουν τον ιδανικό αλιέα;
G.C.: Κατά τη γνώµη µου, τα τρία χαρακτηριστικά του ιδανικού ψαρά είναι τα εξής: κατ’ αρχάς, ο σεβασµός για τη θάλασσα, ο οποίος δυστυχώς στην παρούσα κατάσταση είναι πραγµατικά χαµηλός, όπως δείχνουν τα επίπεδα της ρύπανσης.
∆εύτερον, ο σεβασµός για τα ψάρια, γιατί πρέπει να σκεφτόµαστε όχι µόνο το δικό µας µέλλον, αλλά και το µέλλον των παιδιών µας κι όλων εκείνων που θα έχουν το ίδιο πάθος µε εµάς τα επόµενα χρόνια.
Το τρίτο, κατά τη γνώµη µου, είναι η παραδοχή ότι κανείς δεν είναι τέλειος, γιατί ακόµα και αν προσεγγίσουµε την τελειότητα, µπορεί να κάνουµε λάθη.
Πρέπει λοιπόν, να συµπεριφερόµαστε πάντα πολύ ταπεινά, να παρακολουθούµε, και να ακούµε ακόµα κι εκείνους που έχουν πρόσφατα ξεκινήσει το ψάρεµα, επειδή µπορεί να έχουν πολύ πιο εύστοχο ένστικτο από εµάς, κι αυτό επειδή εµείς είµαστε συνηθισµένοι να ψαρεύουµε µε ορισµένες τεχνικές και συγκεκριµένους τρόπους, εδώ και χρόνια.
G.B.: Πώς βλέπετε το µέλλον της ερασιτεχνικής αλιείας;
G.C.: Σε γενικές γραµµές, αν δεν ενωθούµε και δε βοηθήσουµε ο ένας ψαράς τον άλλο, δε βλέπω το µέλλον της αλιείας τόσο λαµπρό. Δυστυχώς, βλέπω όλο και περισσότερες παράνοµες δραστηριότητες, όπως τράτες, δίχτυα µέσα σε ποτάµια, δίχτυα κρυσταλιζέ κι άλλες καταστάσεις.
Μέχρι τώρα, τα φτωχά µας τα ψάρια δεν έχουν καν τη δυνατότητα να αναπτυχθούν, να φτάσουν στο κατάλληλο µέγεθος για αναπαραγωγή, και εποµένως µερικές φορές τείνουν να µην επιστρέφουν στα στόµια των ποταµών, επειδή διαταράσσεται ο κύκλος της ζωής τους και δέχονται πλήγµατα, όχι µόνο από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, αλλά κι απ’ το όλο σύστηµα της ρύπανσης.
Έτσι, για τα επόµενα χρόνια προβλέπω ότι αν δεν κάνουµε κάτι σε επίπεδο κράτους και συνδέσµων, δυστυχώς τα ψάρια στις θάλασσές µας θα εξαφανιστούν προοδευτικά.
Επιπλέον, η συνεχής θέρµανση του νερού θα ευνοήσει περισσότερο είδη υποτροπικής προέλευσης ή ζεστών νερών γενικά, τα οποία θα επικρατήσουν.
Αυτές οι αλλαγές θα επηρεάσουν σηµαντικά την ερασιτεχνική αλιεία, και αν θέλουµε να συνεχίσουµε να βιώνουµε έντονα συναισθήµατα, θα πρέπει να προσαρµοστούµε και να δράσουµε ανάλογα για την προστασία των ειδών που υπάρχουν στις θάλασσές µας!
