Συνέντευξη: Γεράσιμος Καββαδίας | Εφτά χρόνια αγωνιστικό ψαροτούφεκο
Ο Γεράσιµος Kαββαδίας είναι Πανελλήνιος Πρωταθλητής Υποβρύχιας Αλιείας. Ασχολείται με το αγωνιστικό ψαροτούφεκο 7 χρόνια. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μας μίλησε για την υποβρύχια Αλιεία.
Β ι ο γ ρ α φ ι κ ό
O Γεράσιµος γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1982 και έµεινε εκεί µέχρι 12 ετών. Γυµνάσιο και Λύκειο πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε Βιολογία στο Α.Π.Θ.
Εργάζεται ως εκπαιδευτικός δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης από το 2008, ενώ σήµερα υπηρετεί σε λύκεια του νοµού Ηρακλείου Κρήτης, όπου και διαµένει µε τη σύζυγό του τα τελευταία 8 χρόνια. Αυτήν την περίοδο ολοκληρώνει το µεταπτυχιακό του στη ∆ιοίκηση της Εκπαίδευσης.
Είναι µέλος της επιστηµονικής επιτροπής του ESRA, ο οποίος είναι ο ευρωπαϊκός οργανισµός αναγνώρισης ρεκόρ για την υποβρύχια αλιεία. Ως προς την αγωνιστική υποβρύχια αλιεία, συµµετέχει στα Πανελλήνια Πρωταθλήµατα από το 2014.
Ξύλινη βάρκα, καλοκαίρι και ανεμελιά 2002
Έχει καταταχθεί µία φορά 3ος, 3 φορές 2ος, ενώ έχει κατακτήσει τον τίτλο του Πρωταθλητής Ελλάδος στο ατοµικό το 2020 στο Πόρτο Χέλι και στο οµαδικό της Κέρκυρας το 2015.
Επίσης, έχει συµµετάσχει ως µέλος της Εθνικής Οµάδας στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα της Σύρου, όπου και κατακτήσαµε την πρώτη θέση στο οµαδικό, ενώ εκείνος κατέλαβε την 3η θέση στην ατοµική κατάταξη.
Στην Εθνική Οµάδα έχει συµµετάσχει επίσης ως αναπληρωµατικός στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα του Περού, το 2014, και στο Ευρωαφρικανικό Πρωτάθληµα του Κάντιθ στην Ισπανία, το 2015. Ως µέλος της Εθνικής Οµάδας, έχει λάβει µέρος σε αρκετά διεθνή τουρνουά σε Ισπανία και Κροατία, µε αρκετές δεύτερες και τρίτες θέσεις σε οµαδικό και ατοµικό επίπεδο.
– Πού και πώς έγινε η πρώτη επαφή µε το υποβρύχιο ψάρεµα;
Αρχικά, θέλω να ευχαριστήσω το περιοδικό Boat & Fishing, το οποίο διαχρονικά προσφέρει ένα φιλόξενο κανάλι επικοινωνίας των δρώµενων του σύγχρονου ψαροτούφεκου. Θέλω επίσης να χαιρετήσω την καινούργια προσπάθεια της έκδοσης του ένθετου SPEARFISHING MAGAZINE και να ευχηθώ από καρδιάς να είναι καλοτάξιδο!
Για να απαντήσω στην ερώτηση λοιπόν, θα πάω πίσω στο χρόνο, περίπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Τα καλοκαίρια µου ως παιδί, τα µοίρασα ανάµεσα στις θάλασσες της νοτιοδυτικής Κέρκυρας (στον Άγιο Γεώργιο Αργυράδων, εκεί υπάρχει το σπίτι του πατέρα µου το οποίο επισκέπτοµαι ακόµα κάθε Αύγουστο) και τη θάλασσα του Θερµαϊκού κόλπου, όπου η γιαγιά µου διατηρούσε παραθεριστική κατοικία στους Νέους Επιβάτες.
Πρωτοφόρεσα µάσκα πολύ µικρός, µάλλον επειδή στο καλοκαιρινό µπάνιο µού ήταν ευκολότερο να επιπλέω χωρίς να κρατάω το κεφάλι έξω από το νερό!
Λιμανάκι Αγίου Γεωργίου Καλοκαίρι 2003
Ύστερα οι γονείς µου µού αγόρασαν ένα Balco 65 µε 2.600 δραχµές (!) από ένα τουριστικό µίνι µάρκετ, το καλοκαίρι πριν πάω δηµοτικό (που να ήξεραν ότι αυτή τους η επιλογή θα τους καταδίκαζε σε µόνιµες αγχώδεις διαταραχές για το πού βρίσκοµαι και τι ώρα θα γυρίσω από το ψάρεµα!).
Πιο πριν, ο πατέρας µου µε έπαιρνε µαζί του σε ψαρέµατα για χταπόδια, µε ψαροσακούλα, χωρίς στολές και κοντό αεροβόλο.
∆εν µπορώ καν να πω ότι θυµάµαι την αρχή! Όλο αυτό συνέβη τόσο φυσικά και αυθόρµητα, όπως για ένα µωρό που κάνει τα πρώτα του βήµατα. ∆εν µπορώ να πω πως εγώ ενσωµάτωσα στη ζωή µου τη θάλασσα. Αυτή υπήρχε πάντα εκεί, και απλά µου έδωσε χώρο να ζήσω και εγώ ανάµεσα στα πλάσµατά της.
– Για ποιο λόγο υποβρύχιο ψάρεµα και όχι κάτι άλλο, πχ. ποδόσφαιρο, µπάσκετ κλπ.; Γιατί επιλέγει ένα µικρό παιδί να ασχοληθεί µε το ψάρεµα και όχι µε κάτι πιο δηµοφιλές για να γεµίσει το χρόνο του;
Αν και έχω περάσει από τα λεγόµενα «δηµοφιλή αθλήµατα» που ανέφερες, πραγµατικά δεν ξέρω τι είναι αυτό που µε τράβηξε στο ψάρεµα. Όταν έγινε η επιλογή, όπως είπα και προηγουµένως, έγινε αυθόρµητα, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Τι δεύτερες σκέψεις να έχει ένα µικρό παιδί άλλωστε; Μάλλον επέλεξα αυτό στο οποίο ένιωθα εγώ πιο οικεία, πιο όµορφα.
Ένα από αυτά που µε τράβηξαν, σίγουρα ήταν το στοιχείο της ανακάλυψης ενός καινούργιου κόσµου, κάθε φορά που ξεπερνούσα την νοητή οριογραµµή τού προηγούµενου κόσµου, αυτού που είχα ανακαλύψει στο µόλις προηγούµενο ψάρεµα. Αυτό το στοιχείο της ανακάλυψης, είναι που µε τραβάει ακόµα και σήµερα, και ας γνωρίζω πλέον πως όλοι οι καινούργιοι κόσµοι έχουν ήδη ανακαλυφθεί και µοιάζουν µε τους προηγούµενους.
– Πότε έπιασες τα πρώτα σου αξιόλογα ψάρια; Θυµάσαι αυτή τη µέρα;
Τη θυµάµαι µε όλα της τα χρώµατα, τους ήχους και τις λεπτοµέρειες! Πρέπει να είµαι ήδη δέκα χρονών και σε ένα απογευµατινό ψάρεµα ο πατέρας µου µού παραχωρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων σε ένα µονόπετρο µέσα στα φύκια, στα τρία µέτρα βάθος.
Την διαµπερή πέτρα γυροφέρνει ένα κοπαδάκι από 4-5 τεράστιους χρυσαφένιους σαργούς, ενώ στη σκιά του προθαλάµου της πεταλουδίζει ένας ροφός περίπου τριών κιλών.
Όλα αυτά συνέβαιναν, και συµβαίνουν ακόµα µέσα στο µυαλό µου, σε ένα µυστηριακό σκηνικό µε την ποσειδωνία να λικνίζεται ρυθµικά στο φως του Αυγουστιάτικου απογεύµατος. Όλα είχαν ρυθµό και νόηµα εκείνη τη στιγµή. ∆εν νοµίζω πως έχει κάποια αξία το τι έπιασε το παιδάκι που κάποτε ήµουν σε εκείνη την πέτρα, αλλά το ότι ολοκληρώθηκε η διαδικασία της παντοτινής σύνδεσης µε τον υποβρύχιο κόσµο.
– Ποια ήταν τα κοµβικά σηµεία αυτής της διαδροµής στο υποβρύχιο ψάρεµα;
Θα τα αναφέρω µε τη σειρά που συνέβησαν χρονολογικά. Η πρώτη µέρα µε το δικό µου ΨΑΡΟΤΟΎΦΕΚΟ στο νερό, η µέρα που προανέφερα στην προηγούµενη ερώτηση, το πιάσιµο της πρώτης µου συναγρίδας, όταν είδα πρώτη φορά το Vrykolax Reef του Γιάννη Βλάχου και του Κωστή Γεωργά, η γνωριµία µου µε τον Νίκο τον Βάρελη στον ΣΦΥΚΘ, µε τον οποίο ψαρέψαµε πολύ όµορφα ως ζευγάρι για 9 χρόνια, η απόκτηση του δικού µου φουσκωτού, η πρώτη συµµετοχή µου στο Πανελλήνιο της Κέρκυρας και το χάλκινο µετάλλιο στη Σύρο.
– Πως σου αρέσει να ψαρεύεις; Ποιο είναι το αγαπηµένο σου ψάρι;
Βαθύ καρτέρι µε σταθερά βάρη για συναγρίδες. Αγαπηµένο ψάρι για το κυνήγι του, η συναγρίδα, για το φαγητό, η φρέσκια πίγγα. Αν σε ένα καρτέρι µου έρχονταν και τα δύο, θα άφηνα τη στιγµή να αποφασίσει πού θα στρέψω το όπλο µου. Το κριτήριο θα ήταν αν είχα καιρό να πιάσω συναγρίδα ή αν είχα καιρό να φάω πίγγα!
Κύπελλο Εθνών Mali Losinj 2015
– Τι θα ήθελες να πιάσεις στο επόµενό σου ψάρεµα;
Μια συναγρίδα ρεκόρ! Είχαµε πιάσει µία µε τον Νίκο τον Βάρελη στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αλλά τότε δεν είχαµε ιδέα από ρεκόρ και πιστοποιήσεις… Ένα µεγάλο φαγκρί, επίσης, αποτελεί απωθηµένο χρόνων, αφού όλο τα βλέπω αλλά ποτέ δεν έχω πιάσει. Αυτά θα ζητούσα από το τζίνι του ψαρέµατος!
– Γεράσιµε, σε όλους µας έχει τύχει να έρθουµε πολύ κοντά στο να «αγγίξουµε νοερά» ένα εντυπωσιακό ψάρι, µε τη σκέψη ότι είναι αδύνατον να µην το πιάσουµε! Κι όµως, όπως είπε και κάποιος παλιός φίλος «τα εύκολα ψάρια, εύκολα χάνονται». Περιέγραψέ µου µια τέτοια σκηνή, τα συναισθήµατά σου, και αν στο µέλλον η θάλασσα σου έδωσε µια ακόµη ευκαιρία…
Πάντα λέω ότι τα ψάρια που δεν πιάσαµε ποτέ, είναι αυτά που µας στοιχειώνουν. Είναι τα µεγαλύτερα, τα οµορφότερα, τα πιο φευγαλέα. Επιστρέφουν τα βράδια στα όνειρά µας και µας θέτουν σε κίνηση ή µας παραλύουν την επόµενη µέρα. Μοιάζουν µε όλα αυτά που θα θέλαµε να είχαµε κάνει, αλλά δεν καταφέραµε ακόµα σε αυτή τη ζωή!
Αναγνώριση με τον Δημήτρη Μπαρσάκη για το Παγκόσμιο του Περού 2014
Προφανώς και σε µένα, όπως και σε όλους, έχει συµβεί η συνάντηση µε το «ιδανικό» ψάρι και µου έχει ξεφύγει περισσότερες από µία φορές! Θα θυµηθώ την πιο ζωντανή σκηνή που έχω στο µυαλό µου, για την οποία δεν έχω µετανιώσει καθόλου για όσα έπραξα εκείνη τη µέρα.
Πρέπει να είναι καλοκαίρι του 2003, και παρέα µε φίλους στη βάρκα έχουµε βγει για απογευµατινή βόλτα µε το σκάφος και µπάνιο. Το πρόγραµµα περιλαµβάνει και µια βουτιά εκ µέρους µου σε ένα από τα πολλά µεσοπέλαγα κεφάλια της νοτιοδυτικής Κέρκυρας, για να βγει το βραδινό.
Στην τρίτη ή τέταρτη βουτιά, αρχίζει να εµφανίζεται ένα µέρος τού µεγαλύτερου κοπαδιού συναγρίδων που έχω συναντήσει. Ψάρια 5-6 κιλών, τα οποία κινούνται νωχελικά στον περίγυρο του κεφαλιού της ξέρας.
Στην επόµενη βουτιά, κρύβοµαι καλά στη ρίζα ενός βράχου, εκµεταλλευόµενος τις σκιές του απογεύµατος, και φέρνω σε απόσταση βολής ψάρια 7-8 κιλών. Ωστόσο, κάτι µε κρατάει ωστόσο και δεν ρίχνω. Μου φαινόταν τόσο εξωπραγµατικό το θέαµα και δεν ήθελα να το διαταράξω.
Μπορώ να πω ότι σχεδόν όλο το κοπάδι πλέον χορεύει µπροστά στα µάτια µου και υπολογίζω πως αριθµεί πάνω από 150 ψάρια. Όπου και να κοιτούσα γύρω µου, έβλεπα κυνόδοντες και µεταλλικά µπλε κορµιά.
Και ξαφνικά την είδα! Ένα ψάρι δύο φορές µεγαλύτερο από τα ήδη µεγάλα ψάρια που µε γυρόφερναν! Σε πρώτη φάση διέκρινα ένα τεράστιο κούτελο να πλησιάζει. Στην πρώτη στροφή του, κατάλαβα πως αυτό είναι το ψάρι των ονείρων του µεσογειακού ψαρά. Ξεθωριασµένο από το χρόνο, µε ένα καρούµπαλο στο κρανίο, «ο δυσθώρητος µονόκερος της θάλασσας» σκεφτόµουν µετά «να παίζει παιχνίδια µε τη λογική του υποξικού µου µυαλού».
Η Στήρα που αναγνωρίστηκε ως Παγκόσμιο Ρεκόρ 2016
Ακολούθησαν άλλα δύο καρτέρια, στα οποία το ψάρι πλησίαζε µέχρι ένα πολύ συγκεκριµένο σκαλοπάτι του βυθού. Αυτό το σκαλοπάτι είχα φοβηθεί πως εκείνη τη µέρα θα µπορούσε να µε πνίξει. ∆εν βάθυνα άλλο τις βουτιές. Μάζεψα τα κοµµάτια µου και ανέβηκα στο µπαλόνι.
Ήξερα πως ηττήθηκα από ένα ψάρι που σίγουρα βρισκόταν πιο πολλά χρόνια από µένα στη θάλασσα και αυτό ήταν κάπως παρήγορο. Τις επόµενες µέρες κατάλαβα πως θα έπρεπε να αισθάνοµαι περήφανος για την υποχώρησή µου.
Η ωριµότητα είχε νικήσει την παρορµητικότητα της νιότης. Σαν τον Οδυσσέα, δέθηκα στο κατάρτι και τη γλίτωσα. Το κατάρτι ήταν η σκέψη των φίλων που περίµεναν στη βάρκα, της κοπέλας µου και της ζωής που έπρεπε να ζήσω… Άλλη ευκαιρία δεν δόθηκε και δεν µε πειράζει καθόλου!
– Μπορείς να περιγράψεις µια ιδανική µέρα στη θάλασσα;
Είναι πολύ εύκολο. Καλοκαίρι µε άπνοια, διαυγή νερά, η γυναίκα µου βαρκάρης και ένα ζευγάρι φίλων παρέα στη βάρκα. Εγώ να βουτάω ρηχά για να πιάσω το βραδινό µας. Καθάρισµα των ψαριών και µπάνιο σε ερηµική παραλία. Επιστροφή όταν πέσει ο ήλιος και ψήσιµο των ψαριών µε κρασοκατάνυξη! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Με τον Νίκο Καμπάνη και τον Τάση Περούλη στο Mali Losinj 2014
– Συγκριτικά µε άλλους συναθλητές σου, αποφάσισες να ασχοληθείς µε τους αγώνες σε µεγαλύτερη ηλικία. Γιατί αυτό; Πώς πήρες την απόφαση να πέσεις στο πρώτο σου Πανελλήνιο;
Πάντα θεωρούσα πως οι αγώνες θέλουν προετοιµασία, υλικούς πόρους και χρόνο, τους οποίους εγώ δεν διέθετα µέχρι τότε. Επίσης, θεωρούσα πως για να πέσει κάποιος σε αγώνα µε ασφάλεια, θα πρέπει να είναι ψαρευτικά ώριµος και να έχει µεγάλη θαλασσινή εµπειρία. Πάνω απ’ όλα ήθελα να πέσω στον αγώνα µε τους όρους που είχα εγώ στο µυαλό µου και όχι βεβιασµένα.
Οι συγκυρίες επέτρεψαν να συµβεί αυτό στις διακοπές του Πάσχα, το 2014. Το Πανελλήνιο διοργανώθηκε στην Κέρκυρα, σε τόπο οικείο και µε εξασφαλισµένη τη διαµονή, και το µόνο δύσκολο ήταν το µακρύ ταξίδι από το Ηράκλειο της Κρήτης.
Ο Τάσος ο Χάλαρης, εκείνη την περίοδο προσπαθούσε να στελεχώσει το αγωνιστικό τµήµα της καινούργιας του εταιρίας, και ενώ δε µε γνώριζε προσωπικά, µε εµπιστεύτηκε και ανέλαβε ένα µεγάλο µέρος των εξόδων της συµµετοχής µου. Αυτό µπορεί να ακούγεται εύκολο, αλλά ενέχει το ρίσκο της δηµιουργίας µιας απόλυτης τρύπας στο νερό, µε τον αθλητή σου στο κέντρο της!
Η πρώτη ηµέρα ήταν καταστροφική, η δεύτερη πήγε καλά και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του αγωνιστικού ψαροτούφεκου. Η εµπειρία ωστόσο ήταν αποκαλυπτική. Η οπτική γωνία µου ως προς το υποβρύχιο ψάρεµα, άλλαξε εντελώς µετά από αυτό.
– Γεράσιµε, έχουµε µπροστά ένα παγκόσµιο πρωτάθληµα, και το οξύµωρο είναι πως όταν δηµοσιευτεί αυτή η συνέντευξη, µε το συγκεκριµένο τεύχος να φτάνει σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, πιθανόν να έχουµε ήδη τα αποτελέσµατα… Κλείνοντας, λοιπόν, θα ήθελα να µου κάνεις τη δική σου πρόβλεψη. Πώς πιστεύεις πως θα διαµορφωθεί η κατάσταση;
Το βασικότερο όλων είναι να υπάρξει η δυνατότητα να πραγµατοποιηθεί αυτό το Παγκόσµιο Πρωτάθληµα, το οποίο αναβλήθηκε το 2020 λόγω της πανδηµίας. Πιστεύω πως η φετινή οµάδα έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να πρωταγωνιστήσει σε ένα πρωτάθληµα που διεξάγεται στα νερά της Μεσογείου.
Ένα επιπλέον στοιχείο που µε κάνει να αισιοδοξώ, είναι η άριστη σχέση µεταξύ των αθλητών. Είναι πολύ σηµαντικό να υπάρχουν ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας µεταξύ µας, ακόµα και από την προετοιµασία του ταξιδιού, πολλούς µήνες πριν τον αγώνα. Νοµίζω πως ασφαλείς προβλέψεις δεν µπορούν να γίνουν.
Το µόνο που µπορώ να πω µε σιγουριά, είναι το ότι οι Ιταλοί αποτελούν το απόλυτο φαβορί. Νοµίζω πως και η Κύπρος θα τα πάει καλά. Σίγουρα και οι Κροάτες θα είναι πιο υποψιασµένοι σε σχέση µε το Παγκόσµιο της Σύρου, όπου το άζωτο τούς ζάλισε!
Μένει να δούµε αν οι Ισπανοί µπορούν να παρατάξουν µια οµάδα µε τρεις αθλητές που θα µπορούν όλοι να κυνηγήσουν πολύ βαθιά σε καθαρά νερά, µε συγκριτικά λίγα ψάρια. Εµείς, σίγουρα θα βρεθούµε σε οικεία νερά, πολύ κοντά στις δικές µας ψαρευτικές συνήθειες, µε µια ώριµη οµάδα ικανή για το καλύτερο. Το µόνο που µένει είναι να αδράξουµε την ευκαιρία!
Αγαπητοί αναγνώστες, εδώ κλείνει µια ακόµη συνέντευξη, και θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γεράσιµο Καβαδία που µου την παραχώρησε. Να ευχηθώ καλή επιτυχία στην εθνική µας, και στον ίδιο, υγεία και επιτυχίες σε ότι κάνει!
