Συρτή Αφρού: 3 συχνά λάθη που πρέπει να αποφεύγουμε
Ευθυγράµµιση πλανητών ή νόµος των πιθανοτήτων; Στατιστική ή παράγοντας τύχη; Τελικά ποιες είναι αυτές οι παράµετροι που πρέπει να «συνεργαστούν» προκειµένου οι εξορµήσεις µας να ντυθούν το µανδύα της επιτυχίας; Κι εµείς, που είµαστε εµείς; Μήπως πρέπει να έχουµε εµπιστοσύνη µόνο στις δικές µας δυνάµεις, γνώσεις, παρατηρητικότητα, εµπειρία;
Η ταπεινή µου γνώµη είναι πως πρέπει να υπάρχει συνδυασµός όλων των παραπάνω. Ή τουλάχιστον των περισσότερων παραγόντων, προκειµένου να ευελπιστούµε σε ένα θετικό αλιευτικό αποτέλεσµα. Το «άγνωστο» όµως, πιστέψτε µε, είναι ένα από τα συστατικά που προσδίδουν την απαραίτητη µαγεία στα ψαρέµατά µας. Αυτό συµβαίνει γιατί απλούστατα επάνω σε αυτό το άγνωστο θα οικοδοµήσουµε όλο µας το εγχείρηµα. Που δεν είναι άλλο από την ίδια την αναζήτηση, µε ότι αυτό συνεπάγεται.
Φυσικός χρωματισμός τεχνητού!
Για εµένα προσωπικά, κάθε εξόρµηση είναι και µία «ανασκαφή». Συγχωρέστε µου την παροµοίωση, αλλά έτσι νιώθω, µε την έννοια ότι πάντα προσπαθώ να ανακαλύψω κάτι καινούριο, το οποίο µπορεί να συµβεί ανεξάρτητα από τη ποσότητα των αλιευµάτων στο ψυγείο µου. Ωστόσο πιστεύω πως κατά τη διάρκεια του ψαρέµατός µας είναι απαραίτητο να υπάρχουν κάποια στάδια µέσα από τα οποία πρέπει να δραστηριοποιούµαστε, όπως είναι η παρατηρητικότητα, η σωστή αντίληψη, η ανάλυση των δεδοµένων, η σωστή µεθόδευση και τέλος η αναζήτηση αυτή καθαυτή.
Πόσες φορές δεν έχει συµβεί σε όλους µας να νιώθουµε πως κάτι δεν πάει καλά; Να έχουµε την αίσθηση πως βαλτώσαµε σε µια ατελέσφορη και µη αποδοτική διαδικασία; Πως έχουµε κολλήσει στα ίδια και τα ίδια, χωρίς να υπάρχει κάτι καινούριο να µας συναρπάζει. Αυτό φίλοι µου γίνεται για ένα και µόνο λόγο, που ακούει στο όνοµα «στασιµότητα». Φυσικά αυτό οφείλεται εξ’ ολοκλήρου σ’ εµάς, αφού µία σειρά από δικά µας λάθη τροφοδοτούν και συντηρούν αυτήν την πραγµατικά δυσάρεστη κατάσταση.
Βέβαια, κάποιος µπορεί να ισχυριστεί πως δεν είναι δυνατό να έχουµε επιτυχία σε κάθε µας εξόρµηση. Συµφωνώ κι επαυξάνω. Με µία διαφορά όµως. Γιατί πρέπει να θεωρούµε ότι επιτυχία σηµαίνει µόνο θετικό αλιευτικό αποτέλεσµα;
Σαφέστατα αυτό είναι το κυρίως ζητούµενο, αλλά επιτρέψτε µου να πω ότι δεν είναι το µόνο, αφού στο τέλος της ηµέρας µπορεί να έχουµε µία γλυκιά γεύση στο στόµα ακόµα κι αν το ψυγείο µας είναι άδειο, αρκεί να έχουµε κάνει κάτι διαφορετικό στην όλη διαδικασία. Αυτό σηµαίνει να έχουµε αποφύγει την επανάληψη των λαθών που όλοι µας λίγο-πολύ έχουµε κάνει και δυστυχώς συνεχίζουµε να κάνουµε κατά καιρούς. Πάµε να δούµε µερικά από αυτά.
Προσέξτε το μέγεθος της γλώσσας του τεχνητού!! Τα ψάρια ανά πάσα στιγμή μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε βάθος!
1 ΕΜΜΟΝΗ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΤΕΧΝΗΤΑ
Θεωρώ πως δεν υπάρχει συρταδόρος που να µην έχει «εγκλωβιστεί» σε αυτήν την κατάσταση. ∆ε νοµίζω πως υπάρχει τεχνική η οποία περιλαµβάνει χρήση τεχνητών δολωµάτων, όπως είναι το spinning, η συρτή, το boat spinning, το lrf κλπ., που να µην έχουµε αντιµετωπίσει κάτι ανάλογο. Όλοι µας έχουµε κάποια τεχνητά στα οποία τρέφουµε ιδιαίτερη αδυναµία και προτιµούµε περισσότερο από κάποια άλλα, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Ο πρώτος και βασικότερος είναι ότι έχουν αποδειχτεί συχνά πολύ αποδοτικά και µας έχουν δώσει επανειληµµένα ψάρια. Με αποτέλεσµα να «κολλήσουµε» µαζί τους. Μάλιστα! Και πού είναι το λάθος, εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος; Το λάθος φίλοι µου είναι, ότι παρόλο που πολλές φορές τα τεχνητά αυτά -κάτω από κάποιες συνθήκες και για λόγους. Τους οποίους µόνο τα ψάρια είναι σε θέση να γνωρίζουν- δεν είναι αποδοτικά όπως θα θέλαµε, συνεχίζουµε να επιµένουµε στη χρήση τους µε τις ώρες. Παρά το γεγονός µάλιστα, ότι οι κασετίνες µας είναι γεµάτες µε τεχνητά που περιµένουν να πάρουν κι αυτά τη σειρά τους.
Το οξύµωρο είναι ότι ενώ γνωρίζουµε πως πρόκειται για µία λανθασµένη τακτική, συνεχίζουµε να το κάνουµε. Είναι επίσης εντυπωσιακό πως αυτό δε συµβαίνει µόνο στους αρχάριους της τεχνικής, αλλά και στους πολύ έµπειρους. Για δικούς τους λόγους ο καθένας µας, έχει όπως είπαµε ιδιαίτερες προτιµήσεις σε κάποιους τύπους τεχνητών, σε συγκεκριµένους χρωµατισµούς, µεγέθη , σχέδια, κλπ. Τα ψάρια όµως; Σε ποιο σηµείο του «κάδρου» βρίσκονται τα ψάρια; Αυτά τα «ρωτήσαµε» αν έχουν τις ίδιες προτιµήσεις µε τις δικές µας; Λοιπόν φίλοι µου βγείτε από την πεπατηµένη! Καλή η εµµονή σε αγαπηµένα τεχνητά, αλλά πρέπει να πάµε παρακάτω…
Ποιός είπε πως οι έντονοι χρωματισμοί αποδίδουν μόνο τις ηλιόλουστες ημέρες
Αν τα αποτελέσµατα ήταν εγγυηµένα µε τη χρήση λίγων τεχνητών, τότε ποιος ο λόγος να έχουµε κάποιες δεκάδες από αυτά σε κάθε µας εξόρµηση; Γιατί να µπαίνουµε σε έξοδα για την αγορά τους, αφού η χρήση τους είναι σπάνια και περιστασιακή; Θα µου πείτε πως οµάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Σωστό κι αυτό! Μόνο που κι αυτή η οµάδα έχει µια ντουζίνα αναπληρωµατικούς! Αν «αφουγκραστούµε» τις προθέσεις των ψαριών και αποκωδικοποιήσουµε σωστά τις εκάστοτε συνθήκες που συναντάµε στις εξορµήσεις µας. Τότε θα µπορέσουµε να προσαρµοστούµε ανάλογα. Η προσαρµοστικότητα είναι µία αρετή που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε µας ψάρεµα.
Οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες, ο φυσικός φωτισµός που υπάρχει, τα είδη ψαριών που αναζητούµε. Η διαύγεια των νερών, το βάθος, καθώς και άλλες παράµετροι, θα πρέπει να υπολογίζονται και να αξιολογούνται ανάλογα. Προκειµένου να γίνει η επιλογή του σωστού τεχνητού.
Ας πειραµατιστούµε λοιπόν αλλάζοντας συχνά τεχνητά, και ας µην είµαστε προσκολληµένοι, για παράδειγµα στους φυσικούς µόνο χρωµατισµούς. Αφού µου έχει συµβεί πολλές φορές να παίρνω χτυπήµατα σε έντονα χρώµατα, όπως πορτοκαλί, κόκκινο, ροζ, κίτρινο κλπ., από ψάρια που δε φηµίζονται για την προτίµησή τους σε αυτά. Όπως ντάσκες, παλαµίδες, ή γοφάρια. Φυσικά έχω συναντήσει και το αντίστροφο από άλλα ψάρια, όπως λαυράκια, λούτσοι, κυνηγοί κλπ.
Το ίδιο ισχύει βέβαια και µε τους τύπους των τεχνητών. Αν κάνετε ως επί το πλείστον χρήση minnows, δοκιµάστε να βάλετε στο παιχνίδι τα vibrations και θα µε θυµηθείτε. Αν δεν έχετε αποτελέσµατα από τεχνητά που «δουλεύουν» από κατασκευής τους κοντά στην επιφάνεια, δοκιµάστε να σύρετε τεχνητά χαµηλότερου βάθους. Και είναι πολύ πιθανό να εκπλαγείτε, ειδικά αν στοχεύετε σε πελαγίσια! Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να κάνετε το ίδιο και µε τα µεγέθη των τεχνητών, χωρίς βέβαια να καταφύγετε σε υπερβολές. Εδώ θα πρέπει να λαµβάνουµε πολύ σοβαρά υπόψη µας την εποχή που διανύουµε και τα είδη ψαριών που αναζητούµε.
Ο πειραματισμός δε τελειώνει ποτέ!! Η κόκκινη πινελιά με ανεξίτηλο μαρκαδόρο στο τεχνητό είναι χαρακτηριστική
Τολµήστε λοιπόν να κάνετε συχνές αλλαγές στα τεχνητά σας. Ακόµα κι αν κάποιες φορές δεν αποδώσει, να είστε σίγουροι πως θα έχετε διευρύνει τους ορίζοντές σας. Από το γεγονός και µόνο ότι κάνατε κάτι διαφορετικό από τα συνηθισµένα. Αυτό και µόνο, αρκεί για να δώσει µια φρέσκια πνοή στις εξορµήσεις σας.
2 ΕΠΙΜΟΝΗ ΣΕ ΣΤΕΝΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΠΛΑΙΣΙΑ
Μου συµβαίνει πολύ συχνά στις εξορµήσεις µου, να βλέπω φίλους οι οποίοι πραγµατικά γυρνούν σαν τη σφήκα µε το βαρκάκι τους γύρω από ένα σηµείο. Όπως µία πολύ µικρή παραλία, ένα µικρό κάβο, ένα κολπίσκο, διαγράφοντας κύκλους µε ακρίβεια διαβήτη! Θαρρείς πως υπάρχουν αόρατα σύνορα, µε κάποιο νοητό συρµατόπλεγµα.
Σαφέστατα κατά περιόδους υπάρχουν κάποια περάσµατα ορισµένων ειδών ψαριών από συγκεκριµένα σηµεία, και αν γνωρίζουµε ποια είναι αυτά, είναι λογικό να εστιάζουµε την αναζήτησή µας εκεί. Πολλές φορές όµως αυτό µας γίνεται συνήθεια. Με αποτέλεσµα ακόµα κι αν δε βρίσκονται εκεί τα ψάρια, εµείς να επιµένουµε µε τις ώρες. Παρόλο που ενδόµυχα γνωρίζουµε πως οι πιθανότητες κάποιου θετικού αποτελέσµατος είναι λίγες.
Εξάλλου η πείρα έχει δείξει πως το να σέρνουµε τα τεχνητά µας σε αυστηρά και µικρά τοπογραφικά πλαίσια, δεν είναι κι ότι καλύτερο, αφού ακόµα κι αν τα ψάρια βρίσκονται εκεί, κάποια στιγµή πονηρεύονται -µε ότι αυτό συνεπάγεται-. Τα ψάρια δεν είναι κατοικίδια για να τα βρίσκουµε εκεί που εµείς θεωρούµε ότι υπάρχουν, βάσει κάποιων δικών µας ερµηνειών. Εννοείται πως υπάρχει κάποιος «οδικός χάρτης», τον οποίο καλό είναι να ακολουθούµε βάσει της εµπειρίας µας και των πληροφοριών που έχουµε συλλέξει κατά καιρούς. Την τελευταία λέξη όµως την έχει η ίδια η θάλασσα, η οποία είναι φυσικό να ανακατεύει την τράπουλα όπως θέλει αυτή.
Η συρτή, όπως έχουµε ξαναπεί και όπως προκύπτει από τον ορισµό της αυτό καθαυτό, δεν είναι µία στατική τεχνική, οπότε κι εµείς πρέπει να πράξουµε αναλόγως. Για τους δικούς τους λόγους και µε τον κυριότερο να είναι η αναζήτηση τροφής, τα ψάρια µπορούν ανά πάσα στιγµή να βρεθούν παντού. Ανοίξτε την ακτίνα δράσης σας πέρα από τα συνήθη σηµεία που συνηθίζει να επισκέπτεται ο καθένας σας, και πιστέψτε µε, τα αποτελέσµατα θα σας αποζηµιώσουν!
Η έντονη γυαλάδα του τεχνητού προσέλκυσε το αρπακτικό
Το έχω ζήσει, το έχω δει να συµβαίνει πολλές φορές µέσα στο πέρασµα των χρόνων και γι’ αυτό σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μου έχει συµβεί να αναζητώ λαυράκια σε σηµεία που όλοι γνωρίζουµε ότι συνηθίζουν να βρίσκονται, όπως σε παραλίες, εκβολές ποταµών, µπούκες λιµανιών κλπ., και τελικά να τα βρίσκω σε µεσοπέλαγους κάβους. Το ίδιο µου έχει συµβεί και µε άλλα είδη ψαριών. Εξαίρεση θα µου πείτε… Καµία αντίρρηση. Ποιος είπε όµως ότι η φύση υπακούει µόνο σε κανόνες! Και σε τελική ανάλυση, πώς µπορούν τα δικά µας «στάνταρ» να οριοθετήσουν τη συµπεριφορά των ψαριών;
Όταν βλέπετε λοιπόν, πως παρά τα επίµονα περάσµατα από τόπους που θεωρείτε εξαρχής πως κρατούν ψάρια, δε βλέπετε «φως», τότε µετακινηθείτε. Να θυµάστε πως στην τεχνική της συρτής, το κλειδί της επιτυχίας πολλές φορές βρίσκεται ακριβώς εκεί: στη µετακίνησή µας, που µεταφράζεται σε συνεχή αναζήτηση.
3 ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΩΡΩΝ
Είναι κοινώς αποδεκτό πιστεύω, πως οι πιο αποδοτικές ώρες για τις περισσότερες τεχνικές ψαρέµατος, είναι οι πολύ πρωινές και οι τελευταίες απογευµατινές µέχρι το σούρουπο. Η συρτή αφρού δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτός είναι και ο λόγος που φροντίζουµε το λυκαυγές να µας βρίσκει στο νερό, και αντιστοίχως να ξοδεύουµε και την τελευταία αναλαµπή από το λυκόφως, ψαρεύοντας το απόγευµα.
Αυτά τα δύο χρονικά σηµεία του 24ώρου κάνουν θαύµατα πολλές φορές, αφού τα αρπακτικά γνωρίζουν πως είναι ελάχιστα ορατά από το υποψήφιο γεύµα τους, ενώ και ο απαραίτητος χρόνος για να προσαρµοστούν οι φωτοευαίσθητοι υποδοχείς των µατιών τους στις νέες συνθήκες (από το σκοτάδι στο φως το πρωί και αντίστροφα το απόγευµα), αποτελεί ακόµα ένα πλεονέκτηµα για εµάς. Έτσι οι επιθέσεις που εξαπολύονται αυτά τα λεπτά της ηµέρας, θυµίζουν πραγµατικά βολή κατά ριπάς από … πυροβολαρχία! Ο χαµηλός φυσικός φωτισµός που επικρατεί, είναι η τέλεια κάλυψη για τους θηρευτές κάθε είδους.
Μεγάλα λαυράκια, γοφάρια, κυνηγοί, µανάλια, παλαµίδες, λούτσοι, και µάλιστα πολλές φορές σηµαντικού µεγέθους. Αυτές τις συγκεκριµένες ώρες της ηµέρας βρίσκονται «στα καλύτερά τους». Αυτή είναι όµως η µία όψη του νοµίσµατος. Γιατί υπάρχει και η άλλη, η οποία αναιρεί όλα τα παραπάνω και την έχω δει πάρα πολλές φορές. Εδώ όµως είναι το κοµβικό σηµείο που πρέπει να ενεργήσουµε ανάλογα. Πολλοί φίλοι συνηθίζουν να περιορίζουν την εξόρµησή τους τις πολύ πρωινές και τελευταίες απογευµατινές ώρες. Και τις υπόλοιπες να ασχολούνται µε κάποια άλλη τεχνική.
Αυτός ο λούτσος βρέθηκε πραγματικά στη μέση του πουθενά!
Πραγµατικά δε µπορώ να θυµηθώ τις φορές, που ενώ τις θεωρητικά αποδοτικές ώρες της ηµέρας η απουσία των ψαριών ήταν χαρακτηριστική. Εν τέλει το παιχνίδι σωνόταν στην «παράταση», αφού µε τον ήλιο ψηλά έρχονταν πραγµατικά τα πάνω κάτω. Αυτό αποδεικνύει για ακόµη µια φορά, πως η θάλασσα είναι η δασκάλα κι εµείς οι µαθητές της. ∆ε θα κουραστώ να λέω πως τα πάντα στο ψάρεµα είναι ρευστά και αυτά που θεωρούσαµε δεδοµένα µπορούν ανά πάσα στιγµή να ανατραπούν.
Τολµήστε λοιπόν! Βγείτε από τα στενά όρια της συνήθειας, η οποία πολλές φορές γίνεται τροχοπέδη στις αναζητήσεις σας. Καθαρίστε τη «σκουριά» της στασιµότητας και της άγονης επανάληψης στις εξορµήσεις σας. Και µόνο το συναίσθηµα ότι κάνετε κάτι διαφορετικό, πιστέψτε µε είναι καταπληκτικό.
Ενώ να θυµάστε: η θάλασσα αγαπάει τους καινοτόµους και τους τολµηρούς!
