Συρτή Φύλακας: κατασκευή αρματωσιάς με διπλάρωμα
Κατά την κατασκευή αρµατωσιάς για συρτή µε ζωντανό ή νωπό δόλωµα, διπλώνουµε τη πετονιά για µισό περίπου µέτρο στο τέλος της και στη συνέχεια δένουµε τα αγκίστρια πάνω στο διπλάρωµα.
Με τη διπλή πετονιά, µπορεί ένα τµήµα από το παράµαλλο να γίνεται λιγότερο… διακριτικό, ελαττώνουµε όµως σηµαντικά τις πιθανότητες να κοπεί στη µάχη µε το θήραµα. Όταν ένα µεγάλο και µαχητικό ψάρι αντιληφθεί πως πιάστηκε στην πετονιά, θα προσπαθήσει µε κάθε τρόπο να απελευθερωθεί. Ανάλογα πάντα µε το είδος και το µέγεθός του, θα καταβάλλει απέλπιδες προσπάθειες για να κόψει τη πετονιά χρησιµοποιώντας τα δόντια ή το σώµα του, και φυσικά, αν του δοθεί η ευκαιρία να κινηθεί κοντά στο βυθό, θα εκµεταλλευτεί τις πέτρες ή το πιο κοντινό θαλάµι που θα συναντήσει.
1. Το κλασικό διπλάρωµα µε συρόµενο και σταθερό αγκίστρι, 2. Ο κύριος ρόλος της διπλής πετονιάς είναι, όταν ένα από τα δύο στελέχη κοπεί, να µπορεί το άλλο να συγκρατήσει το ψάρι, 3. Με ένα µικρό κοµµάτι νήµατος, ακινητοποιούµε για ασφάλεια τις άκρες της πετονιάς που περισσεύουν µερικά χιλιοστά από τον κόµπο, επιστρατεύοντας τον κόµπο stopper, 4. Επιπλέον, το διπλάρωµα χρησιµοποιείται κατά κόρον στα νήµατα, όταν πρόκειται να ενώσουµε νήµα µε πετονιά, ή νήµα µε κρίκο.
Ο κύριος ρόλος της διπλής πετονιάς είναι, όταν κοπεί το ένα από τα δύο στελέχη, να µπορεί το άλλο να συγκρατήσει το ψάρι. Για να µην εξελιχθεί όµως το διπλάρωµα από ασπίδα προστασίας του εξοπλισµού µας σε… «αχίλλειο πτέρνα» του, θα πρέπει να προσέξουµε πολύ την κατασκευή του. Ο κόµπος που χρησιµοποιούµε στο διπλάρωµα πρέπει να είναι ο κατάλληλος και φυσικά δεµένος µε πολύ προσοχή. Εµείς προτείνουµε τον Spider Hitch, ο οποίος είναι σχετικά απλός, ή τον Bimini Twist, για όσους διαθέτουν εµπειρία και επιδεξιότητα στην κατασκευή κόµπων.
Με τη διπλή πετονιά δεν πετυχαίνουµε διπλάσια αντοχή. Αντιθέτως, λόγω του κόµπου πέφτουµε πιο χαµηλά από το όριο τάνυσης της µονής πετονιάς. Ένας λάθος κόµπος για τη συγκεκριµένη χρήση, όπως π.χ. ο απλός κόµπος (διπλοπεραστή θηλιά) ή ο κόµπος Uni, θα προκαλέσει φθορά στη πετονιά µε την πρώτη σοβαρή αντίσταση, θα καταστρέψει το διπλάρωµα και φυσικά το ψάρι θα χαθεί µε τα αγκίστρια καρφωµένα πάνω του (το γνωστό σε πολλούς… «πετάλωµα»). ∆ένοντας το σταθερό αγκίστρι στο τέλος του διπλαρώµατος, φροντίζουµε να διατηρούνται τα δύο κοµµάτια πετονιάς στο ίδιο µήκος, διαφορετικά, αφενός µεν θα χαλάσει η παρουσίαση της αρµατωσιάς (αφού δε θα προσαρµόζεται σωστά η πετονιά στο δόλωµα), αφετέρου θα επιβαρύνεται συνεχώς το ένα από τα δύο σκέλη του διπλαρώµατος.
Οι περισσότεροι κόµποι, στο σηµείο επαφής µε τον κρίκο ή το µάτι ενός αγκιστριού, έχουν πολύ µεγαλύτερη αντοχή όταν γίνονται µε διπλή πετονιά. Ειδικά όµως όταν ο κόµπος γίνεται πάνω στο στέλεχος του αγκιστριού (π.χ. ο κόµπος Snell), χαλαρώνει σχετικά εύκολα µε το νερό και µπορεί να λυθεί. Έτσι, ακινητοποιούµε για ασφάλεια τις άκρες πάνω στο αγκίστρι, µε ένα κοµµάτι νήµατος (κόµπος stopper). Μάλιστα, λόγω της φύσης του νήµατος αποφεύγουµε τον κόµπο Spider Hitch και προτιµούµε τον κόµπο Bimini, αλλά µε περισσότερες πλέον σπείρες (25-30). Καλή επιτυχία!
