Ένα ψάρι µπορεί να ψαρεύεται µε πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, δεν είναι όµως όλοι το ίδιο αποτελεσµατικοί. Η εποχή, οι καιρικές συνθήκες και η παρουσία συγκεκριµένων δολωµάτων σε µια περιοχή, είναι οι παράγοντες που θα οδηγήσουν το σύγχρονο ψαρά στη σωστή επιλογή.
Η συναγρίδα, όπως γνωρίζουµε όλοι µας, ψαρεύεται µε παραγάδι, ζόκα, παραδοσιακή συρτή βυθού, µολύβι φύλακα, jigging, χοντρή καθετή, µονάγκιστρα. Σίγουρα µε όλες τις τεχνικές µπορούµε να πιάσουµε αξιόλογα ψάρια, όχι όµως το ίδιο καλά όλες τις εποχές. Εµείς εδώ στο περιοδικό, προσπαθούµε κάθε φορά να δώσουµε τον πιο επίκαιρο τρόπο, έτσι ώστε να µπορέσουν όλοι οι φίλοι µας στις ελάχιστες εξορµήσεις τους, να έχουν µια όσο το δυνατόν αποδοτικότερη «σοδειά».
Ζωντανό καλαµάρι
Το κυρίαρχο δόλωµα αυτήν την εποχή είναι αναµφισβήτητα το καλαµάρι. Τα ψάρια έχουν όλα µάθει και εθιστεί στην παρουσία του, αλλά και στη γεύση του. Τους φαίνεται πολύ φυσιολογικό να δουν στην αρµατωσιά µας ένα καλαµάρι και µάλιστα ζωντανό, παρά το οποιοδήποτε άλλο δόλωµα. Όποιος ψαράς µπορεί να το ψαρέψει, να το διατηρήσει και να το δολώσει, έχει το µεγάλο πλεονέκτηµα και η επιτυχία βρίσκεται πολύ κοντά. Λίγο να γνωρίζει τα ληµέρια των ψαριών, τότε µάλλον αυτή θεωρείται δεδοµένη.
Τόποι
Τις συναγρίδες τις αναζητούµε το χειµώνα σε απότοµα κατεβάσµατα, σε άγριους τόπους µέσα στη λάσπη και την αµµούδα, σε µεσοπέλαγες ξέρες, σε ναυάγια. Φυκιάδες-καταφύγιο για τα µικρόψαρα, πλάκες, πράσινο µαρουλάκι αλλά και τραγανίτσες, µπορούν επίσης να µας δώσουν αξιόλογα ψάρια, χωρίς µεγάλο κόπο. Η ύπαρξη ζωής στο βυθόµετρο, είναι σηµάδι ότι πρέπει να δοκιµάσουµε στην περιοχή αυτήν.
Τρόπος δολώµατος
Καρφώνουµε το συρόµενο αγκίστρι στην ουρά του καλαµαριού, ενώ το σταθερό µπορούµε να το τοποθετήσουµε είτε µέσα στο σιφόνι του καλαµαριού, είτε σε ένα πλοκάµι. Αν διαπιστώσουµε ότι τα ψάρια είναι ιδιαίτερα µεγάλα ή δεν τρώνε µε όρεξη, ένα τρίτο αγκίστρι κοντά στο σταθερό, ίσως µας δώσει λύση.
Τρόπος ψαρέµατος
∆ολώνουµε το καλαµάρι και το αφήνουµε στο νερό, λίγο µακρύτερα από τον επιλεγµένο τόπο. Αφού ξετυλιχτεί το παράµαλλο, τοποθετούµε το µολύβι φύλακα, συνδέοντας το παράµαλλο του µολυβιού πάνω στο νήµα µας, µε τη βοήθεια ενός άγκιστρου το οποίο όµως δεν περνά στο παράµαλλο. Πατώνουµε το µολύβι µας και αρχίζουµε να κινούµαστε προς τον τόπο ψαρέµατος µε αργή ταχύτητα, τέτοια ώστε το µολύβι να βρίσκεται πολύ κοντά στο βυθό. Αν η µηχανή µας είναι µεγάλη και δεν µπορεί να ταξιδέψει το σκάφος µε µικρότερη ταχύτητα, τότε αναγκαστικά θα κάνουµε µπρος-κράτει µε ένα ρυθµό που εύκολα θα ανακαλύψουµε, αφού διανύσουµε λίγα µέτρα. Το καλάµι µας είναι σε γωνία περίπου 45 µοιρών µε την επιφάνεια της θάλασσας και βρίσκεται στα χέρια µας ή µέσα στην ειδική υποδοχή της ζώνης µέσης. Αν καταλάβουµε τσιµπιά, τότε αφήνουµε να κατέβει λίγο η µύτη του καλαµιού προς τη θάλασσα (για να δώσουµε στο ψάρι τη δυνατότητα να πάρει καλύτερα το δόλωµα στο στόµα) και τραβάµε δυνατά για να το καρφώσουµε. Αν όλα πήγαν καλά, το ψάρι είναι στα αγκίστριά µας κι εµείς πρέπει να το φέρουµε κοντά µας µε ασφάλεια. ∆εν κάνουµε κράτει, ιδιαίτερα αν ο βυθός είναι άγριος, αλλά µε το σκάφος σε πορεία τυλίγουµε νήµα στο µηχανισµό µας. Σε λίγο, όταν το ψάρι έρθει κοντά στο σκάφος, θα το ανεβάσουµε στην κουβέρτα µε τη βοήθεια του γάντζου.
Τι να προσέξουµε
Οι πρωινές ώρες είναι πάντα καλύτερες για το ψάρεµα της συναγρίδας, γιατί δεν έχει προλάβει να έρθει ακόµη άλλος να τροµάξει τα ψάρια, ειδικά σε µέρη πολυσύχναστα. Σε µέρη που δεν πολυψαρεύονται, οι µεσηµεριανές ώρες θα µας δώσουν µεγάλα ψάρια, ιδιαίτερα αυτήν την εποχή. Το καλάµι µας δεν πρέπει να είναι ιδιαίτερα σκληρό (15-30 λίµπρες το πολύ, είναι υπεραρκετό για τις συναγρίδες). Στο µηχανισµό µας χρησιµοποιούµε νήµα, για να µπορούµε να έχουµε εύκολα την αίσθηση της τσιµπιάς. Γενικά, αναζητήστε στο βυθόµετρο ένδειξη για σκόρπιες πέτρες σε αµµούδα. Πολλές φορές εκεί κρύβονται αξιόλογα ψάρια. Η ύπαρξη µικρόψαρων στο βυθόµετρο, είναι καλό σηµάδι για ψάρεµα. ∆εν είναι απαραίτητο να δούµε µεγάλα ψάρια για να ρίξουµε το δόλωµά µας στο βυθό. Αν δεν βρείτε ζωντανό καλαµάρι, τότε επιχειρείστε ψάρεµα µε νωπό. Θα χρειαστεί όµως ένα βαριδάκι στη κοιλιά για να µην φέρνει βόλτα και καλό είναι να του κόψουµε τα δυο µακριά πλοκάµια.
Προσπαθήστε να µην αφήνετε ποτέ χαλαρό το ψάρι, αλλά να έχει πάντα αντίσταση. Τυχόν χαλάρωµα µπορεί να µας ξεψαρίσει. Ιδιαίτερα επικίνδυνο σηµείο, είναι αυτό που αφαιρούµε το µολύβι φύλακα από το νήµα µας. Η στιγµή αυτή είναι κρίσιµη και έχουν χαθεί πολλά ψάρια. Είµαστε ερασιτέχνες ψαράδες και σεβόµαστε τη θάλασσα. Όταν πιάσουµε ένα ή δυο ψάρια, σταµατούµε το ψάρεµα και γυρίζουµε ευχαριστηµένοι πίσω στο λιµάνι, γιατί η γαλανή µας πρόσφερε κι αυτήν τη φορά πλούσια τα δώρα της.
Αρµατωσιά |
Το κλασικό διπλάρι µε το σταθερό αγκίστρι στο άκρο του και το συρόµενο λίγο πιο πίσω, είναι η πιο συνηθισµένη αρµατωσιά µας. Καλό είναι να γίνεται διπλάρωµα της πετονιάς, για την αποφυγή κάποιου επιπόλαιου κοψίµατος, τόσο από το στόµα του ψαριού, όσο και από το τρίψιµο του παράµαλλου στο βυθό. Μισό µέτρο σύνολο είναι υπεραρκετό, ενώ το συνολικό µήκος του παράµαλλου είναι γύρω στα δέκα µέτρα. Μπορεί να γίνει κοντύτερο σε άγριο βυθό και να µακρύνει αν είµαστε σε ίσιωµα.
Το αόρατο είναι προτιµότερο στα ρηχά νερά, ενώ στα βαθύτερα δε θα αλλάξει κάτι στο αποτέλεσµα, ότι υλικό και να χρησιµοποιήσουµε. Όσο για το πάχος της πετονιάς, αυτό µπορεί να είναι από 0,50-0,65 χιλιοστά. Τα αγκίστριά µας, πρέπει να είναι ιδιαίτερα κοφτερά και γερά. Προτιµούµε τον ίσιο κρίκο στο πρώτο (σταθερό), ενώ διαλέγουµε λοξό κρίκο στον κορµό για το συρόµενο αγκίστρι. Μέγεθος 4/0 – 7/0. Τα ψάρια είναι αυτά που θα µας οδηγήσουν πολλές φορές στη σωστή επιλογή. Ένα αγκίστρι 5/0, είναι πάντως κατάλληλο για όλα τα µεγέθη ψαριών.
Το βυθόμετρο στο ψάρεμα μολύβι φύλακα | ∆ηµήτρης Σπύρου
Το βυθόµετρο µας, ο αχώριστος σύντροφος στις εξορµήσεις µας, ανίχνευσε βραχώδη πυθµένα στα 46 µέτρα κάτι που θα µας προϊδεάσει για τα θηράµατα που µπορεί να ενεδρεύουν σε τέτοια είδη βυθού που σφύζουν από ζωή. Με το χέρι στο καλάµι µας για να «αφουγκραζόµαστε» το καθετί και τα µάτια µας στραµµένα στην οθόνη περιµένουµε την έκπληξη. Και να που ξάφνου εµφανίζονται δυο συναγρίδες, της µιας το µέγεθος το έχει αναγνωρίσει η λειτουργία “ACCU FISH” και εµφανίζει πάνω της το νούµερο 47 που δηλώνει το µέγεθος σε εκατοστά του ψαριού. Το άλλο ψάρι οπου διακρίνεται µεγαλύτερο έχει σχηµατιστεί αλλά ακόµα παραµένει στο A-scope που σηµαίνει ότι συνεχίζει να κινείται κάτω από το σκάφος µας! Τώρα µένει να το δελεάσει το δόλωµα της συρτής µας και βάζοντας τη µαεστρία µας µετά από λίγο να µας κάνει παρέα στη βάρκα. Η εικόνα είναι από το fishfinder 1870f τις FURUNO. ∆ηµήτρης Σπύρου
Στην εικόνα βλέπουµε ένα µεγάλο κοπάδι από συναγρίδες σε λασποτραγάνα! Οι συναγρίδες διακρίνονται στο συγκεκριµένο βυθόµετρο σαν πράσινες αψίδες. Το χρώµα αλλά και το πάχος των στόχων δηλώνει και το µέγεθος των ψαριών. Ο συρταδόρος που θα δει παρόµοια εικόνα στο όργανο του αν προσέξει και δεν αλλάξει πορεία µε επακόλουθο να καταφέρει να περάσει το δόλωµα του κοντά από τα ψάρια θα πρέπει να περιµένει σίγουρο τσίµπηµα στο καλάµι του…. Η εικόνα είναι από το fishfinder HDS τις LOWRANCE.
∆ολωσιά και ώρα | ∆ηµήτρης Σολωµονίδης
Για το ψάρεµα των συναγρίδων µε αυτή την τεχνική, χρησιµοποιώ συνήθως τα µεσαίου µεγέθους καλαµάρια και όχι τα µικρά ή τα πολύ µεγάλα, που χρησιµοποιούµε για τα µαγιάτικα ή τα µαυρόψαρα. Έχει παρατηρηθεί ότι, αρκετές φορές οι συναγρίδες χτυπούν τα πολύ µεγάλα καλαµάρια στη µέση του σώµατός τους και όχι στα πλοκάµια όπου έχουµε τοποθετήσει τα αγκίστριά µας και έτσι χαλούν τα δολώµατα, χωρίς να επιτευχθεί σύλληψη των ψαριών.
Βάζοντας λοιπόν στην αρµατωσιά µας τρία αγκίστρια και όχι δύο (στα µεσαίου µεγέθους καλαµάρια), καλύπτουµε περισσότερο το δόλωµά µας και έτσι έχουµε πιο εύκολα πιασίµατα ψαριών. Για τις συναγρίδες, µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε διπλαρωµένο παράµαλλο από πετονιά καλής ποιότητας και ασφαλώς θα έχουµε περισσότερα τσιµπήµατα σε σχέση µε το νήµα των 150 lb που χρησιµοποιώ εγώ για τα µαγιάτικα, τα φαγκριά και τα άλλα ψάρια. Το 80% των τσιµπηµάτων από συναγρίδες, θα τα πάρουµε όταν ο ήλιος έχει ανέβει αρκετά στον ουρανό (εκείνη την ώρα τις πιάνει η τρέλα), οπότε, τουλάχιστον µέχρι τις 10 ώρα το πρωί, έχουµε αρκετή ώρα να ψαρέψουµε τα δολώµατα µας. Καλή επιτυχία και καλή ψαρευτική χρονιά!
Συναγρίδες στα ρηχά | Χρήστος Βερούχης
Ένα από τα οµορφότερα και πονηρότερα ψάρια των ελληνικών θαλασσών, η συναγρίδα, γίνεται αντικείµενο πόθου και σηµείο αναφοράς για τους περισσότερους ερασιτέχνες ψαράδες. Στο άκουσµα της και µόνο, ο νέος ψαράς δείχνει δέος, ενώ όταν καταφέρει να ξεγελάσει την πρώτη του, νιώθει ότι επιτέλους καταξιώνεται. Η καχυποψία της είναι χαρακτηριστική και µόνο όταν βρίσκεται σε φάση κυνηγιού, µπορεί να αρπάξει το δόλωµα χωρίς αναστολές. Τις υπόλοιπες ώρες γίνεται επιφυλακτική έως και αδιάφορη να επιτεθεί στο οτιδήποτε δε δείχνει φυσικό. Ένα κακοδολωµένο και χωρίς καλή πλεύση δόλωµα, έχει ελάχιστες πιθανότητες να δεχτεί επίθεση από κάποια καλή συναγρίδα. Ειδικά σε ρηχά νερά, το πρόβληµα γίνεται εντονότερο και τα εργαλεία µας θα πρέπει να είναι προσεγµένα και αόρατα στα µάτια της συναγρίδας.
Το αόρατο παράµαλλό µας λεπταίνει αρκετά, στα 0,47-0,52 χιλιοστά ή ακόµα και χαµηλότερα αν διαθέτουµε τον ανάλογο εξοπλισµό και εµπειρία, ενώ το διπλάρωµα της πετονιάς, κονταίνει στα πενήντα-εξήντα εκατοστά. Η χρήση νήµατος που συχνά χρησιµοποιούµε στις αρµατωσιές µας όταν ψαρεύουµε σε βαθύτερα νερά, στα ρηχά λειτουργεί µερικές φορές ανασταλτικά και καλό είναι να αποφεύγεται ή τουλάχιστον να µην εξέχει πολύ από το µήκος του δολώµατος. Το πόσα αγκίστρια θα βάλουµε (δυο ή τρία) είναι ένα µικρό δίληµµα. Τα δυο καθιστούν πιο αόρατη την παγίδα, ενώ τα τρία την κάνουν µεν λίγο πιο φωναχτή, αυξάνουν δε τις πιθανότητες να πιαστεί ένα µίζερο ψάρι. Το καλύτερο δόλωµα για την τεχνική είναι το καλαµάρι και αυτό θα δολώσουµε, ιδιαίτερα αυτήν την εποχή που τα ψάρια είναι αρκετά δύστροπα και ανόρεκτα. Καλό είναι, αν έχουµε την πολυτέλεια επιλογής, να προτιµήσουµε να δολώσουµε ένα καλαµάρι µετρίου µεγέθους, τριάντα- σαράντα εκατοστών, το οποίο όχι µόνο θα καταφέρει να δελεάσει την συναγρίδα, µα και θα αυξήσει τις πιθανότητες να την ξεγελάσει. Τα µεγάλου µεγέθους καλαµάρια, δέχονται και τις πιο πολλές αποτυχηµένες επιθέσεις. Το δόλωµα του καλαµαριού γίνεται µε το µπροστινό αγκίστρι να µπαίνει στην βάση των πλοκαµιών και όχι στο σιφόνι, γιατί η συναγρίδα έχει την συνήθεια να επιτίθεται στο κεφάλι του.
Tips
Η φιγούρα µιας συναγρίδας σε διατροφική φρενίτιδα είναι χαρακτηριστική και την ξεχωρίζουµε από τις έντονες κάθετες ρίγες, που σχηµατίζονται στο σώµα της στη φάση αυτή. Όταν βρίσκουµε τα ψάρια σε τέτοια φάση, καλό είναι να είµαστε εγκρατείς και να παίρνουµε όσα µας αναλογούν.
Πολλές φορές τα ψάρια χτυπάνε το δόλωµα και στην συνέχεια το ακολουθούν για να δουν αντιδράσεις. Αν έχουµε υποµονή να περιµένουµε ακίνητοι, το δεύτερο και µοιραίο χτύπηµα δε θα αργήσει να έρθει. 
Το πλεονέκτηµα του φύλακα | Κώστας Χατζηιορδάνου
Το µολύβι φύλακας είναι ένα πολύ αποδοτικό είδος καταβύθισης, που αναπτύχθηκε για να προστατευθούν τα ζωντανά δολώµατά µας από σκαλώµατα στο βυθό. Ψαρεύει πολύ κοντά στο βυθό και είναι το πλέον κατάλληλο για το ψάρεµα της συναγρίδας και των µαγιάτικων. Τα τελευταίας γενιάς νήµατα, καλάµια και µολύβια, έχουν βοηθήσει πολύ στην διάδοση αυτού του συστήµατος. Τα νέα συνθετικά νήµατα, λόγω της µικρής διαµέτρου τους, µπορούν εύκολα να κατέβουν σε σηµαντικά βάθη. Αυτό γίνεται και µε την βοήθεια ειδικά σχεδιασµένων, υδροδυναµικών µολυβιών, τα οποία µπορούν να ακολουθήσουν το ανάγλυφο του βυθού εύκολα, οδηγώντας τα δολώµατά µας εκεί ακριβώς που συχνάζουν οι διάφοροι κυνηγοί. Αυτός ο τρόπος καταβύθισης όµως, επιβάλλει χαµηλές ταχύτητες (της τάξης των 0,5-1,5 knots), οι οποίες αποτελούν ένα κάποιο µειονέκτηµα.
Το σίγουρο πάντως είναι, πως περνούµε µε ακρίβεια τα δολώµατα µας πάνω από το επιθυµητό σηµείο. Ξεκινούµε πάντα µε πολύ χαµηλή ταχύτητα, αφήνοντας πίσω το αόρατο παράµαλλό µας (µε µήκος γύρω στα 10 µέτρα). Αυτό πρέπει να είναι διπλωµένο στο τελευταίο περίπου ένα µέτρο και δολωµένο µε το ζωντανό ψάρι ή µαλάκιο. Στη συνέχεια, δένουµε την πετονιά µε το µολύβι φύλακα στο στριφτάρι που συνδέει το νήµα µε το παράµαλλό µας. Το δέσιµο γίνεται στο σηµείο που είναι δεµένο και το νήµα (µάνα) . Όλο το σύστηµα αφήνεται να βυθιστεί ξετυλίγοντας συνεχώς νήµα από το µηχανισµό µας, έως ότου ακουµπήσει το µολύβι φύλακας στο βυθό. Πρέπει να γνωρίζουµε εκ των προτέρων πόση ποσότητα νήµατος µαζεύει ο µηχανισµός σε µια πλήρη περιστροφή. Έτσι, µαζεύουµε ή αφήνουµε να ξετυλιχθεί νήµα ακολουθώντας τη διαµόρφωση του πυθµένα, δηλαδή αφήνουµε νήµα όταν µεγαλώνει το βάθος και µαζεύουµε όταν ο βυθός σηκώνεται. Μόλις αντιληφθούµε το χτύπηµα του ψαριού, πρέπει αυτόµατα να ανεβάσουµε το µοχλό του µηχανισµού µας στη θέση strike. Θα χαµηλώσουµε το καλάµι µας και θα καρφώσουµε µε δύναµη, καλύπτοντας τη γωνία που σχηµατίζει η άκρη του καλαµιού µας µε το µολύβι φύλακα και την άκρη του παράµαλλού µας. Στο ψάρεµα αυτό, χρησιµοποιούµε καλάµια µήκους 2,1-2,3 µέτρων, κατηγορίας 10-20 lib, εξειδικευµένα και κατασκευασµένα αποκλειστικά για ψάρεµα µε νήµα.