Η συρτή βυθού είναι ένας τρόπος ψαρέµατος που απασχολεί τον ψαρά όλες τις εποχές του χρόνου, η καλύτερη όµως και αποδοτικότερη εποχή είναι σίγουρα αυτή που διανύουµε.
Όταν ένας νέος θελήσει να ασχοληθεί µε το συγκεκριµένο τρόπο ψαρέµατος, η άνοιξη είναι αναµφισβήτητα η καταλληλότερη εποχή για να ξεκινήσει. Τα ψάρια θα έρθουν να αρπάξουν το τεχνητό του, όσα λάθη κι αν κάνει. Αντίθετα, όλες οι άλλες εποχές θέλουν ιδιαίτερη προσοχή και ακρίβεια στην εξάσκηση της τεχνικής και απαιτούν µεγαλύτερη προσαρµοστικότητα στα υπάρχοντα δεδοµένα που αφορούν στις συνήθειες των ψαριών. Από τις αρχές Φλεβάρη παρατηρείται µια µεταστροφή, ή αν θέλετε µια ελάττωση της προτίµησης των ψαριών στις παραλλαγές της συρτής βυθού µε δόλωµα ζωντανό και µια αύξηση στους τρόπους όπου χρησιµοποιούνται τεχνητά δολώµατα.
Ο φύλακας, µας έδινε πολλά και καλά ψάρια όλο το Φθινόπωρο και το χειµώνα, αλλά τώρα αρχίζει να παραχωρεί σιγά-σιγά τη θέση του στη συρτή βυθού (στα ρηχότερα κοµµάτια) και στο jigging (στα πιο βαθιά). Τα ψάρια, δεν αρπάζουν εύκολα το ζωντανό δόλωµα, αλλά προτιµούν το ψεύτικο το οποίο κινείται µε σχετικά µεγάλη ταχύτητα. Είναι τυχαίο αυτό; Σίγουρα όχι! Και αν αυτό δεν είναι ιδιαίτερα έντονο το Φλεβάρη, γίνεται εντονότερο το Μάρτη και ακόµη πιο έντονο τον Απρίλη και το Μάη. Μπορεί δυο ψαράδες να ψαρεύουν δίπλα-δίπλα, ο ένας µε ζωντανό και ο άλλος µε τεχνητό, και ο πρώτος να µην παίρνει τσιµπιά ενώ ο άλλος να βγάζει συνέχεια ψάρια. Γιατί συµβαίνει αυτό; Η εξήγηση είναι αρκετά απλή. Τα ψάρια αυτήν την εποχή αυγώνουν και δεν έχουν όρεξη για φαγητό. Οι επιθέσεις τους στα τεχνητά δεν έχουν σχέση µε την τροφή, µα κυρίως µε «χωροταξικούς κανόνες». Το καθένα έχει το δικό του χώρο, τον οποίο προσπαθεί να προστατεύσει από τους επίδοξους ανταγωνιστές. Καθώς το τεχνητό περνά κοντά του, µοιάζει µε εισβολέα και πρέπει υποχρεωτικά να εκδιωχτεί. Γι’ αυτό το λόγο, παρατηρούµε πιο πολλές επιθέσεις σε τεχνητά µε έντονο χρωµατισµό, ενώ επίσης διαπιστώνουµε ότι τα αγκιστρώµατα των ψαριών είναι τα περισσότερα επιπόλαια και όχι σίγουρα.
Προσοχή στα δίχτυα
Όσοι γνωρίζουµε κοµµάτια που κρατούν ψάρια αυτήν την εποχή, θα πρέπει να θυµόµαστε ότι αυτά τα κοµµάτια είναι γνωστά και στους επαγγελµατίες ψαράδες, οι οποίοι ρίχνουν τα χοντρά µανωµένα τους δίχτυα, για να πιάσουν συγκεντρωµένα τα ετοιµόγεννα ψάρια. Μάλιστα, το φαινόµενο αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο σε ξέρες αρκετά µακρινές από την ακτή, αφού εκεί τα ψάρια πάνε και τρίβονται -από ότι λέγεται- για να αποχύσουν. Έτσι, τα χοντρά δίχτυα είναι σύνηθες φαινόµενο και θα πρέπει να ελέγχουµε καλά την περιοχή προτού αµολήσουµε την αρµατωσιά µας. Η ύπαρξη καλαδουριών είναι µια ένδειξη, αλλά καλύτερα είναι να επισκεφτούµε ένα τέτοιο κοµµάτι τις πρώτες µεσηµβρινές ώρες, όταν τα δίχτυα δεν έχουν πέσει ακόµα. Τις πρωινές και τις απογευµατινές ώρες, µπορούµε να τραβήξουµε σε διαφορετικούς βυθούς. Τα ψάρια και ιδιαίτερα οι συναγρίδες, κυκλοφορούν παντού όσο είναι µέρα και µπορεί να τα συναντήσουµε ακόµα και στο πιο απίθανο σηµείο, όπως είναι πχ. η λάσπη και η φυκιάδα.
Τεχνητά µε µεταλλική και πλαστική γλώσσα αντίστοιχα. Έχει παρατηρηθεί ότι στις αρχές της άνοιξης δουλεύουν καλύτερα αυτά µε την µεταλλική ενώ όσο µπαίνουµε στο καλοκαίρι αυτά µε την πλαστική.
Μεγάλο βάθος η δυσκολία της εποχής
Μέχρι τα µέσα περίπου του Απρίλη, τα ψάρια που αναζητούµε µε τη συρτή βυθού, βρίσκονται ακόµη σε αρκετά µεγάλο βάθος. Θα πρέπει πρώτα να ζεστάνουν λίγο τα νερά για να αρχίσουν να πραγµατοποιούν τα οµαδικά ανεβάσµατα, και τότε όλοι θα καταφέρουν να βγάλουν ψάρια. Αν ο ψαράς επιθυµεί να δει νωρίτερα κάποιο καλό ψάρι να στολίζει την κουβέρτα του σκάφους του, πρέπει να επιχειρήσει ένα αρκετά βαθύ ψάρεµα, µε όσα προβλήµατα ενδεχοµένως συνεπάγεται αυτό. Μπορεί η συρτή βυθού να είναι ένας αποδοτικός τρόπος ψαρέµατος, είναι όµως αρκετά δύσκολος για το µη γνώστη της συγκεκριµένης τεχνικής. Βάθος ψαρέµατος, ταχύτητα σκάφους, πορεία, αποστάσεις βαριδιών, παράµαλλο, ρέµατα, τεχνητό, πρέπει όλα να συνδυαστούν κατάλληλα µεταξύ τους, ώστε να µας δώσουν το επιθυµητό αποτέλεσµα. Οποιαδήποτε παράλειψη ή αµέλεια, θα έχει σαν αποτέλεσµα είτε να σκαλώσουµε στο βυθό, είτε να ψαρεύουµε σε κάποιο βάθος µακριά από τη ζώνη κυκλοφορίας των ψαριών που αναζητούµε. Υποµονή, επιµονή και συνεχές ψάξιµο τα χαρακτηριστικά του συνειδητοποιηµένου συρταδόρου. Μεγάλες συναγρίδες, σφυρίδες, στήρες και ροφοί θα ανταµείψουν τις προσπάθειές µας και θα κάνουν να ξεχαστούν όλα τα «άγονα», χωρίς επιτυχία ψαρέµατα και τα αµέτρητα σκαλώµατα.
Χρωµατισµοί οι οποίοι «δουλεύουν» καλά αυτήν την εποχή.
Τεχνητά έντονου χρωµατισµού
Τα τεχνητά έντονου χρωµατισµού όπως πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο ανοικτό, δουλεύουν καλύτερα τώρα και ίσως αυτό να οφείλεται στον καλύτερο οπτικό εντοπισµό τους στα βαθιά, πιο σκοτεινά νερά, µιας και τα ψάρια αναγνωρίζουν και επιτίθενται ευκολότερα στον παρείσακτο εισβολέα. Όσο πιο έντονο χρώµα έχει το τεχνητό µας, τόσο καλύτερο αποδεικνύεται για αυτήν την εποχή. Όταν αργότερα καλοκαιρέψει, τα ψάρια αποχύσουν και ανέβουν στη ρηχή ζώνη, τότε θα τα αντικαταστήσουµε µε σκουρότερους χρωµατισµούς, γιατί θα πάψουν να αποδίδουν. Βλέπετε, η κάθε εποχή έχει τις δικές της µικρές -αλλά πολύ σηµαντικές για το αποτέλεσµα- λεπτοµέρειες και ο ψαράς πρέπει να τις παρατηρεί και να τις γνωρίζει, αν θέλει συνεχείς και όχι σποραδικές επιτυχίες. Το µπακακάκι και το µολύβι φύλακας έδιναν σπουδαίες ψαριές το φθινόπωρο και το πρώτο διάστηµα του χειµώνα, αλλά τώρα έχουν περιέλθει σε δεύτερη µοίρα, µιας και τα αποτελέσµατα των τωρινών ψαριών µε αυτές τις τεχνικές δε µπορούν σε καµιά περίπτωση να συναγωνιστούν τις επιτυχίες των τεχνητών. Ο ψαράς-γνώστης όλων των τεχνικών, χρησιµοποιεί την πλέον κατάλληλη σύµφωνα µε τα υπάρχοντα δεδοµένα και καταφέρνει να έχει πάντα αξιοζήλευτα αποτελέσµατα. Για αυτό, καλό είναι οι νεώτεροι να µην ενθουσιάζονται µε κάποια τεχνική επειδή δίνει ψάρια για ένα µήνα, αλλά να µαθαίνουν όσες περισσότερες µπορούν, χρησιµοποιώντας την κατάλληλη για κάθε εποχή.
«Το διώξιµο του παρείσακτου εισβολέα»
Τα ψάρια, ζευγαρώνουν και αυγώνουν αυτήν την εποχή και το καθένα καταλαµβάνει και οριοθετεί ως δικό του ένα συγκεκριµένο χώρο του βυθού, µέχρι να γεννήσει τα αυγά του. Οτιδήποτε περάσει κοντά του, θεωρείται εισβολέας και πρέπει να διωχτεί. Έτσι, έχουµε το φαινόµενο να ορµούν τα ψάρια στο µεγάλο τεχνητό µε τα έντονα χρώµατα το οποίο ξεχωρίζει από πολύ µακριά, για να το διώξουν από την περιοχή τους. Τα χτυπήµατα είναι συνήθως επιπόλαια µιας και γίνονται για εκφοβισµό και όχι για εξασφάλιση τροφής και για αυτό το λόγο τα καρφώµατα δεν είναι πάντα σταθερά και σίγουρα. Αν τώρα βασιστούµε στη θεωρία του εισβολέα, αυτό που θα προσέξουµε είναι η χρησιµοποίηση ιδιαίτερα ογκωδών και «φανταχτερών» δολωµάτων. Τι σηµαίνει αυτό; Σηµαίνει πολύ απλά, ότι θα επιλέξουµε µεγάλα τεχνητά, µε πολύ έντονα χρώµατα (όπως πχ. κίτρινο, πορτοκαλί, πρασινοκίτρινο, φωσφοριζέ) και µε µεταλλική γλώσσα, για να αντανακλά το ψαράκι µας τις ακτίνες του ήλιου έντονα και σε µεγάλη απόσταση. Επίσης, επειδή τα ψάρια δεν χτυπούν το δόλωµα για να το φάνε αλλά για να το διώξουν, µε συνέπεια επιπόλαια και όχι σίγουρα αρπάγµατα, χρειάζεται µεγάλη προσοχή στο χειρισµό τους µέχρι να αναλάβει ο γάντζος το ανέβασµα στο σκάφος. ∆εν πρέπει να τους δώσουµε ποτέ περιθώρια χαλαρώµατος, τα οποία µπορεί να τους προσφέρουν την κατάλληλη ευκαιρία για να απαλλαχθούν από τα αγκίστρια.
Γιώργος Λιζάρδος
Ο νέος ψαράς που επιθυµεί να ασχοληθεί µε τη συρτή βυθού, πρέπει να έχει βυθόµετρο και gps, να προσπαθήσει να µάθει σωστά τους τόπους και να καταλαβαίνει εύκολα σε τι ύψος πάνω από το βυθό περνά το δόλωµά του, για να µη σκαλώνει και να έχει αυξηµένες πιθανότητες επιτυχίας.
∆ηµήτρης Σολωµονίδης
Αυτή την εποχή ψαρεύουµε µε τεχνητά έντονου χρωµατισµού (κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί, πράσινο, συνήθως φωσφοριζέ) και αργότερα µε τεχνητά πιο σκούρα (µπλε, µαύρα, πράσινα σκούρα) και σιλικονούχο καλαµαράκι το οποίο αυτήν την εποχή δεν αποδίδει. Η συµβουλή µου για τους νέους µας φίλους, είναι να «σαρώνουν» έναν τόπο από όλες τις πλευρές και όχι µόνο από µια και είναι σίγουρο πως οι τσιµπιές θα πολλαπλασιαστούν.
Στράτος Παπαευστρατίου
Η παραδοσιακή συρτή βυθού µε µολύβια, σίγουρα δεν αποτελεί το πιο εύκολο ψάρεµα για ένα νέο ψαρά, αφού θα πρέπει να προσέξει αρκετά πράγµατα, τα οποία συνδυάζονται όλα µεταξύ τους. Κάποιες βασικές συµβουλές για όσους νέους ψαράδες θέλουν να ασχοληθούν µε την παραδοσιακή συρτή, είναι οι εξής: 1. Σταθερή ταχύτητα 3 µίλια, 2. Προτιµούµε οµαλούς βυθούς και όχι αυτούς µε τις πολλές διακυµάνσεις, 3. Όχι απότοµες στροφές, αλλά µεγάλες και ανοιχτές, 4. Όταν πιαστεί το ψάρι δεν κόβουµε ποτέ ταχύτητα, 5. Καλύτερα να τραβάµε το τεχνητό µας πιο ψηλά, παρά να έχουµε σκαλώµατα και χάσιµο τεχνητών και µολυβιών.
Κώστας ∆ρόσος
Η παραδοσιακή συρτή βυθού, είναι ένας τρόπος ψαρέµατος που κρατά πιστή συντροφιά στον ψαρά όλες τις εποχές του χρόνου. Όµως, η κάθε εποχή έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, και αν ο ψαράς τις γνωρίζει, µπορεί να έχει φοβερές επιτυχίες. Την άνοιξη, και συγκεκριµένα από αρχές Απρίλη µέχρι τέλη Μάη, τα πράγµατα είναι αρκετά πιο εύκολα και δε χρειάζονται ειδικές τεχνικές και «µυστικά» για να πιάσουµε ψάρια. Αυτός είναι ίσως και ο κύριος λόγος για τον οποίο πολλοί φίλοι θεωρούν τη συρτή βυθού εποχιακό ψάρεµα και όχι ψάρεµα πάσης εποχής.