Κάποιοι λένε πως το χειμώνα τα ψάρια γιαλώνουν. Υποστηρίζουν ότι επειδή δεν κυκλοφορούν πολλοί άνθρωποι και σκάφη στη θάλασσα, βρίσκουν την ηρεμία τους και ανεβαίνουν ρηχά. Είναι δε και εξαιρετικά πιο ευχάριστο να βουτάς σε αυτή τη ζώνη βάθους, όταν οι συνθήκες είναι κάπως δύσκολες. Αυτές οι σκέψεις συντρόφευαν το νου στις προσπάθειές μου στη μεσαία και βαθιά ζώνη…
…τέλη Δεκέμβρη και νομίζω πως σήμερα είναι η πρώτη πραγματικά χειμωνιάτικη μέρα στη θάλασσα. Η θερμοκρασία του νερού μετά και την τελευταία κακοκαιρία έχει πέσει αισθητά. Επιπρόσθετα, στις ζώνες βάθους που επιχειρώ μέχρι τώρα επικρατεί σκοτεινιά και η ορατότητα είναι μάλλον περιορισμένη. Στα δε καρτέρια τίποτα δεν εμφανίζεται στο οπτικό μου πεδίο. Μάλλον δε χωράει αμφιβολία πως ματαιοπονώ.
Φορτώνομαι κάποια ακόμα μολύβια και αλλάζω πεδίο δράσης. Ρηχά, έως πολύ ρηχά! Παράδοξη ίσως επιλογή, αφού ο τόπος είναι κοφτός. Επέλεξα έτσι να καρτερέψω κάθε υποβρύχια προέκταση του τοίχου πριν το πρώτο σκαλί προς τα βαθύτερα. Ακόμα και κάτω από τον ασθενικό ήλιο της εποχής, τα χρώματα εδώ είναι έντονα και η παρουσία των μικρόψαρων αισθητά αυξημένη. Βρίσκομαι σε ένα μικρό καβάκι με μια ρηχή μακρόστενη υποβρύχια προέκταση μερικών μέτρων. Κάτι σαν μίνι υποβρύχια βουνοκορφή, που η μια πλευρά της τώρα είναι στη σκιά λόγω της θέσης του ήλιου. Ακριβώς αυτό το στοιχείο εκμεταλλεύομαι. Βουτώ μερικά μέτρα πριν το τελικό πόστο του καρτεριού που μου παρέχει πλήρη κάλυψη περιμετρικά, ακριβώς πάνω στο όριο μεταξύ φωτισμένης και σκιασμένης περιοχής. Φροντίζω όλη η βουτιά και η κίνησή μου να βρίσκεται στη σκιά. Μπροστά μου, δύο χαρακτηριστικά μονόπετρα εφάπτονται μεταξύ τους δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον σύμπλεγμα. Κάτι με ωθεί να επιμείνω. Επιστροφή υποβρυχίως ακολουθώντας την ίδια διαδρομή με συρτό ανάποδα και ανάδυση. Είναι αισίως η τρίτη επανάληψη ακριβώς της ίδιας βουτιάς.
Καλογρίτσα και ψιλό καθιστούν τις υποβρύχιες αναμονές κάπως ενδιαφέρουσες. Ώσπου η επιμονή τελικά ανταμείβεται… Ένας ωραίος ροφός θα ξεπροβάλει μέσα από το πιο χαρακτηριστικό σχίσιμο του συμπλέγματος των βράχων! Άραγε εδώ και πόση ώρα έχει αντιληφθεί την παρουσία και τις προσπάθειές μου; Μοιάζει περίεργος και ατάραχος. Σίγουρα επίσης δε γνωρίζει την ακριβή θέση μου στο χώρο, καθώς φαίνεται να εστιάζει την προσοχή του κοιτώντας δύο μέτρα δίπλα από το σημείο που βρίσκομαι. Για μερικές στιγμές τον παρακολουθώ από πολύ μικρή απόσταση, καθώς μάλλον αναρωτιέται τι να ήταν αυτό που του κίνησε το ενδιαφέρον. Η περιέργειά του όμως φαίνεται πως σύντομα θα εξαντληθεί. Με πολύ ηρεμία στρέφεται προς το άνοιγμα από όπου ξεπρόβαλε αρχικά. Μα δεν πρόφτασε να ξαναμπεί ποτέ, αφού με μια καίρια βολή όλα κρίνονται!
Το βάθος που εκτυλίχθηκαν όλα αυτά; 3,8 μέτρα! Λες να έχουν δίκιο τελικά;