Πολλοί έχουν συνδυάσει τη συρτή µε µολύβι φύλακα και τη ζόκα, µε το ζωντανό καλαµάρι. Το καλαµάρι αποτελεί αναµφισβήτητα ένα καλό δόλωµα. Δεν είναι όµως και το µοναδικό. Υπάρχουν πολλά άλλα δολώµατα που µπορούν να ψαρέψουν σωστά, µε το ίδιο καλά αποτελέσµατα. Και πολλές φορές καλύτερα αν χρησιµοποιήσουµε το κατάλληλο δόλωµα, στην κατάλληλη εποχή.
Μπαίνοντας στην άνοιξη, µε τα καλαµάρια να λιγοστεύουν και σε πολλές περιοχές να είναι ανύπαρκτα. Η ύπαρξη και εξασφάλιση άλλων, εναλλακτικών δολωµάτων, είναι επιτακτική ανάγκη αν θέλουµε να ασχοληθούµε µε τις αγαπηµένες µας τεχνικές. ∆ύο καλές εποχιακές προτάσεις, είναι σίγουρα οι σουπιές και τα αφρόψαρα.
Σουπιά
Η σουπιά αποτελεί την πρώτη µας «ανοιξιάτικη» επιλογή. Αφού υπάρχει σε αφθονία και τα ψάρια της δείχνουν µια ιδιαίτερη αδυναµία. Αυτή η αφθονία είναι µάλλον και η βασική αιτία για τη συγκεκριµένη προτίµηση των ψαριών στη σουπιά. Αφού όταν ένα δόλωµα βρίσκεται πλούσιο σε µια περιοχή, είναι πάντα αρεστό στα ψάρια. Η έντονη παρουσία ενός συγκεκριµένου είδους-τροφής, κάνει τα ψάρια να τρώνε χωρίς αναστολές και ενδοιασµούς. Αφού θεωρούν πολύ φυσικό να βρεθεί στο δρόµο τους.
Έτσι, το δόλωµα υπερέχει φανερά σε σχέση µε άλλα, κατά γενική οµολογία καλά δολώµατα. Τα οποία στις συγκεκριµένες συνθήκες πρακτικά υστερούν σε απόδοση. Το να βρούµε κάποιες ζωντανές σουπιές είναι σχετικά εύκολο, αφού µπορούµε να τις πιάσουµε µόνοι µας.
Οι πιθανοί τρόποι σύλληψης της σουπιάς είναι δύο: είτε από την ακτή το βράδυ µε egi, είτε από το σκάφος µε συρτή νωρίς το πρωί. Στην πρώτη περίπτωση χρειάζεται να τις διατηρήσουµε ζωντανές µέχρι το ψάρεµά µας. Ενώ στη δεύτερη τις ψαρεύουµε κατευθείαν. Αν δε θέλουµε να µπούµε σε κόπο και περιπέτειες, υπάρχει και η δυνατότητα απόκτησής τους από κάποιον επαγγελµατία ψαρά. Που έριξε τα δίχτυα του και του είπαµε να µας κρατήσει µερικές µικρές ζωντανές. Η συντήρηση και η διατήρησή τους είναι πολύ πιο εύκολη από ότι των καλαµαριών, αφού δε χρειαζόµαστε δοχείο δολώµατος, αλλά ούτε και αντλία ή οξυγονωτή. Οι σουπιές διατηρούνται αρκετά καλά, σε ένα δοχείο µε λίγο θαλασσινό νερό.
Αφρόψαρα
Αναζητώντας το κατάλληλο δόλωµα, ο ψαράς δοκιµάζει πολλές πιθανές, εναλλακτικές στο καλαµάρι λύσεις. Και µόνος του οδηγείται στα σωστά συµπεράσµατα για την αποτελεσµατικότητά τους. Τα δικά µας στατιστικά δεδοµένα όσον αφορά στην εποχή που διανύουµε, µας οδηγούν στο γεγονός ότι µερικά καλά δολώµατα είναι το σαφρίδι, το σκουµπρί, ο κολιός. Και άλλα αφρόψαρα που µπορούµε να πιάσουµε, είτε µε το τσαπαρί, είτε µε την καθετή µας. Η αποτελεσµατικότητά τους σε συναγρίδες, φαγκριά και µαγιάτικα είναι δεδοµένη. Ενώ η ανθεκτικότητά τους στο νερό αρκετά ικανοποιητική. Όµως µεγάλο πρόβληµα παραµένει η διατήρησή τους (αν έχουµε συλλάβει αρκετά), κάτι που µας υποχρεώνει σε άµεση δόλωσή τους.
∆όλωση σουπιάς
Ας δούµε τώρα τη δόλωσή τους. Αν και µπορούµε να τις δολώσουµε όπως το καλαµάρι, δηλαδή σε αρµατωσιά µε δύο αγκίστρια (ένα σταθερό αγκίστρι κι ένα συρόµενο), προτιµούµε να χρησιµοποιήσουµε τρία, ένα συρόµενο και δυο σταθερά, αφού έχει αποδειχτεί ότι έτσι καρφώνονται καλύτερα τα ψάρια. Το συρόµενο αγκίστρι -ή το αγκίστρι της ζόκας- καρφώνεται στο πίσω µέρος της σουπιάς, και τα δύο σταθερά σε ξεχωριστό παράµαλλο, στα πλοκάµια της. Με αυτόν τον τρόπο, θα διαπιστώσετε ότι η πλειοψηφία των ψαριών είναι πιασµένη και από τα δυο αγκίστρια των πλοκαµιών, και µάλιστα καρφωµένα στο πάνω µέρος του στόµατος του ψαριού.
Αν και η διαδικασία σύλληψης των σουπιών πραγµατοποιείται σε αρκετά ρηχά νερά, και θεωρητικά θα µπορούσε να σηµαίνει ότι ψαρεύουν καλά µόνο στα ρηχά, η πράξη έχει αποδείξει ότι αποδίδουν θαυµάσια και στα βαθιά. Ψαρεύοντας µε την τεχνική της ζόκας, ακόµη και αν κατέβουν στα 200+ µέτρα βάθος, θα δώσουν φαγκριά, µεγάλες κόκκινες σκορπίνες και βλάχους.
Αρµατωσιές για σουπιές
Πάνω βλέπουμε µια αρµατωσιά µε τρία αγκίστρια για συρτή φύλακα και δεξιά µια ζόκα αρµατωµένη µε δύο κλέφτες που ισαπέχουν για δόλωση σουπιάς.
∆όλωση αφρόψαρου
Εδώ θα χρειαστούµε µια δυάγκιστρη αρµατωσιά (ένα συρόµενο και ένα σταθερό), διπλαρωµένη στο τµήµα των αγκιστριών. Το ένα αγκίστρι τοποθετείται στο στόµα του ψαριού, ενώ το δεύτερο σε κάποιο σηµείο του σώµατος χωρίς ζωτικό όργανο, όπως είναι π.χ. η ουρά και η πλάτη.
