RIB Fans Forum Σεµινάριο Πρώτων Βοηθειών
Στις 28 Νοεµβρίου, µέλη του Rib Fans Forum διοργανώσαµε ένα σεµινάριο ΚΑΡΠΑ & Πρώτων Βοηθειών, σε συνεργασία µε την Ελληνική Ναυαγοσωστική Ακαδηµία – ΕΝΑΚ.
Η ΕΝΑΚ είναι αναγνωρισµένη σχολή ναυαγοσωστικής από το Υπουργείο Ναυτιλίας – Αιγαίου και το Λιµενικό Σώµα Ελλάδος. Το σεµινάριο, διάρκειας τρεισήµισι ωρών περιελάµβανε βασικές αρχές Πρώτων Βοηθειών. Με έµφαση στις δραστηριότητες µε σκάφος στο θαλάσσιο περιβάλλον και τα βήµατα της Καρδιοπνευµονικής Αναζωογόνησης – ΚΑΡΠΑ. Ο πρόεδρος της ΕΝΑΚ κύριος Νίκος Γιοβανίδης, µε τον οποίο επικοινώνησα και η ανταπόκρισή του ήταν άµεση, µας έκανε ο ίδιος την παρουσίαση, χρησιµοποιώντας τον πιο ενηµερωµένο τρόπο εκτέλεσης ενός τέτοιου σεµιναρίου. Ακριβώς όπως γίνεται και στο εξωτερικό, µια παρουσίαση πολύ υψηλού επιπέδου.
Αυτό που κατάφερε να µας αποδείξει και µας άφησε κυριολεκτικά άφωνους είναι το πόσο ανενηµέρωτοι είµαστε όσο και αν καυχιόµαστε ότι γνωρίζουµε ακόµα και απλά πράγµατα. Καθώς και ότι οι γνώσεις µας είναι όχι µόνο ανεπαρκείς αλλά έχουν και αρνητικό αντίκτυπο στον άνθρωπο που θα χρειαστεί τη βοήθειά µας.
Η βασική διαδικασία που ακολουθείται για την παροχή πρώτων βοηθειών και έτσι όπως µας παρουσιάστηκε είναι σύµφωνα µε την Ευρωπαϊκή Οδηγία. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούµε είναι πως τα σεµινάρια Πρώτων Βοηθειών χρειάζονται όχι µόνο γιατί µπορεί να βοηθήσουµε κάποιον άγνωστο αλλά και κάποιο συγγενικό µας πρόσωπο. Το γονιό µας, τον άνθρωπό µας, το παιδί µας. Πρέπει να ευαισθητοποιηθούµε όλοι και να µη σκεφτούµε ότι µπορεί να µη µας τύχει. Ας δούµε λοιπόν τι µας επιτρέπεται, τι δεν µας επιτρέπεται. Τι µπορούµε να κάνουµε για να σώσουµε ή να προλάβουµε να διατηρήσουµε µια κατάσταση µέχρι να έρθει το ασθενοφόρο.
RIB Fans Forum Σεµινάριο Πρώτων Βοηθειών
Το σεµινάριο ξεκίνησε πρώτα και κύρια µε το τι απαγορεύεται, όπως για παράδειγµα οτιδήποτε ενέσιµο, το οποίο απαγορεύεται από πολίτες και από διασώστες. Μόνο ο ιατρός έχει δικαίωµα στη χρήση ένεσης. Στη διάσωση υπάρχουν τρεις κρίκοι: πρώτος κρίκος είναι ο πολίτης, ο οποίος σε 2-3 ώρες µέσω σεµιναρίων αποκτά κάποιες πολύ βασικές γνώσεις. Δεύτερος κρίκος είναι το ΕΚΑΒ, του οποίου οι τραυµατιοφορείς έχουν περάσει από δύο χρόνια εκπαίδευση για την απόκτηση της άδειας. Τέλος ο τρίτος κρίκος είναι το νοσοκοµείο όπου νοσηλευτές και ιατροί έχουνε περάσει από πανεπιστηµιακά ιδρύµατα, έχουν µεταπτυχιακά. Άρα έχουν αγγίξει σχεδόν µια δεκαετή µελέτη πάνω στο αντικείµενο.
Παρ’ όλα αυτό ο πολίτης παραµένει ο πιο σηµαντικός κρίκος καθώς εκείνος είναι που θα βρει το θύµα πρώτος και θα πρέπει να το κρατήσει στη ζωή µέχρι να έρθουν οι λοιπές βοήθειες. Ο πολίτης λοιπόν είναι αυτός που κάνει την διακοµιδή. Τα τέσσερα πρώτα λεπτά δεν είναι κρίσιµα για το θύµα, στα δέκα λεπτά όµως είναι που επέρχονται ζηµιές και βλάβες λόγω της έλλειψης κυκλοφορίας αίµατος/οξυγόνου. Συνεπώς όντας ενηµερωµένοι οφείλουµε να δράσουµε γρήγορα και αποτελεσµατικά για να διατηρήσουµε την κυκλοφορία του αίµατος.
Ο χρυσός κανόνας ο οποίος είναι στόχος και σκοπός είναι τα λιγότερα ατυχήµατα. Γι’ αυτό και τονίσαµε ιδιαίτερα τη σηµασία αυτής της αλυσίδας: πειθαρχία-οργάνωση-αναγνώριση-πρόληψη-διάσωση-πρώτες βοήθειες.
Όταν µας τύχει κάποιο περιστατικό οφείλουµε πρώτα να εκτιµήσουµε την κατάσταση και να κάνουµε µια επείγουσα κλήση στο ΕΚΑΒ. Να ελέγξουµε τα ζωτικά σηµεία και να τους το αναφέρουµε καθώς και να περιγράψουµε την θέση του σώµατος του θύµατος επειδή είναι πολύ επικίνδυνο αν τον µετακινήσουµε. Τέλος να αναφέρουµε αν υπάρχει σε κάποιο σηµείο αιµορραγία.
Αυτοί και µόνο οι αριθµοί ελπίζω να σας πείσουν για τη σηµασία παρακολούθησης τέτοιων σεµιναρίων.
Ας κάνουµε το έξοδο και ας αγοράσουµε κάποια πράγµατα για το φαρµακείο µας, ας µάθουµε τη χρήση τους, ας έχουµε ανεπίστροφες µάσκες, γάζες. ∆εν πρέπει να σκεφτόµαστε «δε θα τύχει σ’ εµένα»! Ναι, µπορεί να τύχει σε έναν άγνωστο αλλά και σε εµάς, στο συγγενή, στο παιδί µας. Κανένα άρθρο, κανένα βίντεο, κανένα εγχειρίδιο δε µπορεί να αντικαταστήσει το διασώστη, το σεµινάριο, την ενηµέρωση. Ας ευαισθητοποιηθούµε λοιπόν και να παρακολουθήσουµε κάποιο τέτοιο σεµινάριο. Μόνο και µόνο το αίσθηµα ότι σώσαµε µια ψυχή, ότι της εξοικονοµήσαµε λίγο χρόνο µέχρι να έρθει το ασθενοφόρο ή ο ιατρός. ∆εν υπάρχει πιο όµορφη ανταµοιβή και δώρο από την ίδια τη ζωή.
ΚΑΡΠΑ (Καρδιοπνευµονική Αναζωογόνηση)
Προφανώς είναι ένα κεφάλαιο που δεν µπορείς να το διαβάσεις και να µάθεις πώς να την κάνεις. Συνεπώς και θα µιλήσω µόνο θεωρητικά. Άλλωστε και ο σκοπός του ρεπορτάζ είναι και η ευαισθητοποίηση πέραν της ενηµέρωσης. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούµε, είναι πως αν σταµατήσει η καρδιά, σταµατάει και η κυκλοφορία οξυγόνου, συνεπώς το κάθε δευτερόλεπτο είναι σηµαντικό. Και δεν είναι τυχαίο που το αναφέρουµε αυτό, καθώς από 0 έως 4 λεπτά δεν επέρχονται ζηµιές στον εγκέφαλο. Στα 10 λεπτά χωρίς ΚΑΡΠΑ, το θύµα δεν µπορεί να επανέλθει. Όµως από τα 4 λεπτά µέχρι τα 10, αν το θύµα ανακτήσει τις αισθήσεις του µπορεί να είναι παράλυτο σε κάποιο τµήµα του σώµατός του λόγω καµένων κυττάρων στον εγκέφαλο. Σύµφωνα µε έρευνες, στην Ευρώπη έχουµε 700 000 καρδιακές ανακοπές το χρόνο και µόνο το 5-10% από αυτές παίρνει εξιτήριο. Καταλαβαίνουµε λοιπόν πόσο ζωτικής σηµασία είναι η γνώση της ΚΑΡΠΑ. Με την οποία θα µπορούσε να επιβιώσει ακόµα και το 65% των θανούντων. Όσοι πιο πολλοί µάθουµε να κάνουµε ΚΑΡΠΑ, τόσες περισσότερες ζωές θα σωθούν.
Εκτίµηση/επείγουσα κλίση:
εκτιµούµε την κατάσταση και καλούµε από το κινητό το 112 το οποίο πιάνει παντού ακόµα κι αν δεν έχουµε σήµα, ακόµα και αν το κινητό δεν έχει µέσα κάρτα SIM. Ελέγχουµε τους αεραγωγούς να είναι ανοιχτοί, αν αναπνέει ή όχι το θύµα και αν αιµορραγεί. Ζωτικά σηµεία: ελέγχουµε τους σφυγµούς, τις αναπνοές, την πίεση του αίµατος καθώς και τη θερµοκρασία. Οι σφυγµοί στα βρέφη είναι 100-170, στα µικρά παιδιά 100-150, στη σχολική ηλικία 90-120, στα νεαρά άτοµα 16-20 και στους ενήλικες 10-20.
Αιµορραγία:
σταµατάει µε την πίεση και την επίδεση. Πιέζουµε µε αποστειρωµένες γάζες ή έστω µε κάποιο καθαρό πανί. Προέχει να συνεχίσουµε την πίεση µέχρι να φτάσουµε στο νοσοκοµείο για ράµµατα αν αυτά χρειάζονται. Πολλοί δε γνωρίζουµε την καταπληξία. Στην οποία το θύµα έχει χάσει ένα λίτρο αίµα, περίπτωση κατά την οποία τοποθετούµε κουβέρτα. Ανυψώνουµε τα άκρα, υποστηρίζουµε το θύµα ψυχολογικά, καλούµε το 166 και αν χρειαστεί και είναι εύκαιρο χορηγούµε οξυγόνο.
Κάταγµα:
Άλλα προβλήµατα αντιµετωπίζονται µε εύκολο τρόπο όπως το κάταγµα που απαιτεί βρεγµένη πετσέτα µε παγάκια για 4-5 λεπτά περίπου.
Έγκαυµα: Στην περίπτωση εγκαύµατος αν είναι µια απλή κοκκινίλα ρίχνουµε νερό, αν είναι έγκαυµα µε φουσκάλες δε τις σπάµε. Στα καψίµατα µε µαυρίλες ή που έχει καεί και ο ιστός, δένουµε αµέσως µε αποστειρωµένη γάζα. Είναι αυτονόητο πως ποτέ δεν ρίχνουµε θαλασσινό νερό το οποίο λόγο αλατιού θα προκαλέσει πολύ πόνο και ερυθρότητα.
Θερµοπληξία – Υποθερµία: Εδώ αντιληφθήκαµε πως υπήρχε ένα κενό γνώσεων. Πολλές φορές στο φαρµακείο στα σκάφη µας έχουµε την κουβέρτα διάσωσης. Κάτι σαν αλουµινόχαρτο θα λέγαµε. Αυτό το υλικό έχει δύο όψεις, µια χρυσή και µια ασηµί. Παρατηρήσαµε πως λίγοι γνώριζαν σε ποια από τις δύο περιπτώσεις αντιστοιχεί το καθένα. Ασηµί λοιπόν βάζουµε στην υποθερµία και χρυσό στη θερµοπληξία. Η υποθερµία χωρίζεται σε ήπια (32°C-35°C), µέτρια (30°C-32°C) και βαριά (κάτω από 30°C). Στους 26°C επέρχεται και ο θάνατος.
Κράµπα: Συµβαίνει από έλλειψη νερού, αυτό που µπορούµε να κάνουµε είναι είτε να πιέσουµε στο σηµείο, να κάνουµε µασάζ και διατάσεις. Είτε αφού βγούµε έξω από το νερό να φάµε µπανάνες οι οποίες είναι πλούσιες σε κάλιο και µαγνήσιο. Συστατικά απαραίτητα για την καταπολέµηση της κράµπας.
