Σύμπλευση: Από νησί σε νησί, αποχαιρετισμός και υποδοχή κάθε μέρα
Η Σύμπλευση πραγματοποιεί τον 8ο Διάπλου της στα μικρά ακριτικά και απομονωμένα νησιά του Αιγαίου. Το Boat & Fishing έχει «μάτια» μέσα στις βάρκες της ομάδας
Ο Διάπλους 2022 της Σύμπλεση ΑΜΚΕ είναι σε εξέλιξη. Το Boat & Fishing ως χορηγός επικοινωνίας προσφέρει μία ματιά «από μέσα» στην αποστολή. Ακολουθήστε την Σύμπλευση (/Symplefsi) στα social media (facebook, instagram) και παρακολουθήστε όλα τα βίντεο, τις φωτογραφίες και τις σχετικές αναρτήσεις.
Τρία λιμάνια, τρεις κόσμοι, 40 μίλια απόσταση
Νησί από νησί, το Αιγαίο μπορεί να είναι ένας τόπος εξαιρετικά άνισος. Αυτός είναι και ο λόγος που εθελοντικά προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Και είναι ημέρες σε ένα Διάπλου που αυτό γίνεται πρόδηλο με μια απλή ματιά. Όπως σήμερα.
Πρώτα, περιμένοντας να βγούμε στη θάλασσα, βοηθήσαμε να δέσει το σκάφος με τα κυβερνητικά στελέχη που έφτασαν στην Τήλο. Κάμερες, επίσημοι, ομάδες επικοινωνίας, εικόνες για τα δελτία ειδήσεων. Μετά, βγήκαμε στη θάλασσα. Και φτάσαμε «στην άκρη», μπροστά στα τουρκικά παράλια.
Ο αναγκαίος ανεφοδιασμός των βαρκών με καύσιμα μας οδήγησε στην μαρίνα της Κω. Σαν ξαφνικά από τα Δωδεκάνησα να βρεθήκαμε στην μαρίνα του Φαλήρου. Μεγάλα, «στημένα» μαγαζιά, μεγάλα μενού με τυπική και απρόσωπη εξυπηρέτηση. Σε μια ώρα σαν να βγήκαμε από το Αιγαίο και να επιστρέψαμε στην Αθήνα.
Ο σχηματισμός συνέχισε την πορεία του προς την Ψέριμο. Μπροστά μας τα Ίμια. Με όλα όσα «φέρουν», σε ιστορία και συμβολισμούς. Και στο βάθος η Ψέριμος. Τα χρώματα της σημαίας στους βράχους.
Τελικά, η είσοδος στο λιμανάκι. Όσοι την βλέπουν για πρώτη φορά, αυτή την στιγμή θα την θυμούνται. Τα λίγα σπίτια, η υπέροχη αμμουδιά, οι ελάχιστοι κάτοικοι, μια εικόνα σπάνια πλέον ακόμη και στο Αιγαίο. Και όταν φτάνεις στην αρχή του δρόμου. Γνωστά πρόσωπα, να σε αναγνωρίζουν και να χαμογελούν. Σε δευτερόλεπτα ξεκινάμε να λέμε τα νέα ενός χρόνου, δύο χρόνων. Ανεκτίμητο, τόσο μακριά κι όμως τόσο κοντά.
Από νησί σε νησί, αποχαιρετισμός και υποδοχή κάθε μέρα
Σε κάθε αναχώρηση από ένα νησί, υπάρχει ένας τελευταίος χαιρετισμός: όλες οι βάρκες περνούν μπροστά από το ντόκο, για το «επανειδείν». Να δούμε όλοι εμείς το νησί, να εντυπωθεί. Να δουν όλες τις βάρκες οι λίγοι νησιώτες που δεν έχουν δουλειά εκείνη την ώρα, να μας θυμούνται. Ίσως γι’ αυτό γίνονται όλα, άλλωστε. Να μας θυμούνται. Να «είμαστε» στη μνήμη κάποιων άλλων με ένα τρόπο θετικό.
Σε κάθε άφιξη, υπάρχει μια υποδοχή: άλλοτε παιδιά, άλλοτε μουσική, άλλοτε βεγγαλικά. Ανάλογα τον τόπο, τον αριθμό των κατοίκων, την ώρα και ημέρα. Αυτό το πρώτο «γεια» που μας κάνει να νιώθουμε τόσο ευπρόσδεκτοι. Η μία, μόνη και τόσο σημαντική «πληρωμή» για τον κόπο, τον χρόνο, την δουλειά που χρειάστηκε, επί ένα έτος, για να πραγματοποιηθεί ένας Διάπλους.
Όταν φτάνεις σε καινούργιο νησί, που δεν έχεις ξαναπατήσει, το βλέμμα σκανάρει τα πρόσωπα, τους ανθρώπους. Να εντοπίσει αυτόν με τον οποίον θα χτιστεί η προσωπική επαφή για το μέλλον. Άλλον που χρειάζεται τις ιατρικές υπηρεσίες που φέρνουμε στο νησί. Τους «τρίτους» που περιγράφουν την κατάσταση του νησιού, κοινωνική, οικονομική, σε όποιον τομέα είναι «δουλεμένη» η αντίληψη του κάθε εθελοντή.
Το βράδυ, στο τραπέζι, οι πληροφορίες θα κυκλοφορήσουν. Την άλλη φορά, να έρθουμε πιο στοχευμένα, πιο αποδοτικά, πιο ουσιαστικά. Οι νησιώτες την καταλαβαίνουν αυτή την έγνοια. Θα έρθει κάποιος να ζητήσει κάτι. Άλλος, να μεταφέρει μια πληροφορία. Κάπως έτσι νιώθουμε ότι κάνουμε κάτι πραγματικά σημαντικό…
